Για ηχώ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης που βροντά στην Ελλάδα από τις εκλογές του καλοκαιριού του 2012 και μετά, κάνει λόγο σε άρθρο του για τους Financial Times ο αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπεύθυνος του GreekCrisis.net, Αριστείδης Χατζής.
«Δεν υπήρξε αμφιβολία ότι η σύνθεση του ελληνικού νομοθετικού σώματος ήταν η χειρότερη στη σύγχρονη ιστορία», σχολιάζει ο κ. Χατζής, κάνοντας λόγο για «πλήρες φάσμα του απολυταρχισμού: νεοναζιστές, σταλινιστές και μαοϊστές, μαζί με ριζοσπαστικούς αριστερούς, λαϊκιστές δεξιούς και πολλούς θιασώτες παρανοϊκών θεωριών συνωμοσίας».
Συνεχίζει γράφοντας ότι ενώ επί περισσότερο από ένα χρόνο η κατάσταση φαινόταν επιφανειακά υποφερτή, οι πιο προσεκτικοί παρατηρητές έβλεπαν ότι οι αποτυχίες υπερίσχυαν των επιτυχιών.
Αναφέρει ενδεικτικά ότι οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις έχουν αποτύχει ή δεν αποπειράθηκαν να γίνουν καθόλου στην πραγματικότητα. «Οι λίγες επιτυχημένες είναι εύθραυστες». Τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη φοβούνται το πολιτικό κόστος και διστάζουν να συγκρουστούν με τα υπενδεδυμένα συμφέροντα. Πολλές κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις τις καταλαμβάνουν ανεπαρκείς κομματικοί αχυράνθρωποι.
Την ίδια ώρα, προσθέτει ο συντάκτης του άρθρου, η αντιπολίτευση έχει σπάσει κάθε ρεκόρ δημαγωγίας και λαϊκισμού. «Ο ισχυρός συνδυασμός από οικονομικό αναλφαβητισμό, τοπικισμό, ιδεοληψία και καιροσκοπία αποκλείει κάθε άλλη βιώσιμη εναλλακτική, πέρα από τη μέτρια σημερινή κυβέρνηση. Οπότε μέσα σε αυτό το περιβάλλον ύφεσης και απογοήτευσης, ο εξτρεμισμός ανθεί», αναφέρει, σημειώνοντας ότι ενώ η πολιτική βία στην Ελλάδα δεν είναι καινούριο φαινόμενο, τώρα η χώρα ξεπέρασε το χειρότερο εαυτό της.
Κάνει αναφορά στην είσοδο στη Βουλή ενός νεοναζιστικού κόμματος, της Χρυσής Αυγής οι βουλευτές της οποίας «δεν προσπάθησαν καν να προσποιηθούν τους ειρηνικούς ακροδεξιούς». Αποδίδει την αυξημένη δημοτικότητα του κόμματος μεταξύ άλλων στο ότι παρουσιάστηκε ως αντισυστημικό κόμμα και στην προβολή του από τα μέσα ενημέρωσης που κατέστησε οικεία τα πρόσωπα στελεχών του.
Ο κ. Χατζής σχολιάζει ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής πίστεψαν ότι η πολιτική δυναμική τους τούς έδινε ασυλία, αλλά οι βίαιες πράξεις τους δεν μπορούσαν να γίνουν άλλο ανεκτές. Στο σημείο αυτό γίνεται αναφορά στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα με την οποία η Χρυσή Αυγή «πέρασε τη γραμμή».
Η αντίδραση της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται «τολμηρή και αδέξια», διότι από τη μία αποφασίστηκε η εφαρμογή του νόμου και η δίωξη των ηγετών της Χρυσής Αυγής, ενώ από την άλλη υπήρξαν αρκετά κενά στην εφαρμογή των βασικών αρχών της κυριαρχίας του νόμου (διαδικασίες προσαγωγής, τεκμήριο αθωότητας, αδικαιολόγητες έρευνες).
Παράλληλα έγινε προφανές ότι πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι ήταν συμπαθούντες της Χρυσής Αυγής. Ο Αριστείδης Χατζής τονίζει στη συνέχεια ότι τα «ευχάριστα» έληξαν την Παρασκευή, με τη δολοφονική επίθεση κατά των μελών της Χρυσής Αυγής.
Όπως σχολιάζει, «ο αναγνώστης όλων αυτών που δεν κατοικεί στην Ελλάδα θα έπρεπε να έχει τρομοκρατηθεί μέχρι τώρα. Αυτά δεν είναι καθημερινά περιστατικά σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία. Ωστόσο, αν επισκεφθείτε την Ελλάδα θα μαγνητιστείτε από την ηρεμία των κατοίκων. Οι περισσότεροι από εμάς παρακολουθούν αυτές τα τρομακτικά γεγονότα σαν θεατές ποδοσφαιρικού αγώνα».
Το άρθρο κλείνει με αναφορά του Έλληνα πανεπιστημιακού στην απεργία στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Σημειώνει μεταξύ άλλων ότι οι φοιτητές είναι απεγνωσμένοι και τρομαγμένοι, όπως και τα περισσότερα μέλη προσωπικού.
«Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση και οι απεργοί είναι αποφασισμένοι να μην υποχωρήσουν. Η λέξη συμβιβασμός στην Ελλάδα έχει υποτιμητική έννοια. Και ποια είναι η συνέπεια; Κανείς δε νοιάζεται πραγματικά. Υπάρχουν άλλες, πιο ενδιαφέρουσες ειδήσεις στα βραδινά δελτία: πολιτικές δολοφονίες»…..καταλήγει το άρθρο του Αριστείδη Χατζή.
{jcomments on}
