Πρωτοφανής στα παγκόσμια πολιτικά χρονικά θεωρείται η κίνηση ενός πρώην πρωθυπουργού, του Αντώνη Σαμαρά, να μηνύσει τον εν ενεργεία πρωθυπουργό, τον Αλέξη Τσίπρα.
Το εντυπωσιακότερο της υπόθεσης, είναι το επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο Αντώνης Σαμαράς για να στηρίξει την μηνυτήρια αναφορά του: «Κατηγόρησε τον πρωθυπουργό της χώρας ότι συνέστησε συμμορία στο Μαξίμου και έδωσε εντολή στη δικαιοσύνη να στήσει κατηγορίες χρηματισμού εναντίον του, με σκοπό την ηθική και πολιτική του εξόντωση».
Πρόκειται για μια ασύλληπτη ενέργεια που στην πραγματικότητα με όρους δικαστικής ψυχολογίας ανάγεται στην εμπειρική, ψυχολογική έρευνα του δικαίου, των νομικών θεσμών, και των ανθρώπων που έρχονται σε επαφή με το νόμο.
Η τεκμηρίωση ωστόσο που επέλεξε ο πρώην πρωθυπουργός για να δικαιολογήσει την αντίδρασή του είναι αντικείμενο πολιτικής ανάλυσης. Είπε ότι ο Αλέξης Τσίπρας θέλει την πολιτική του εξόντωση. Μα, αυτό που ξέρουν όλοι στην Ελλάδα είναι ότι οι εκλογές του 2015 σήμαναν και το πολιτικό τέλος του κ. Σαμαρά.
Εκτός κι αν ο ίδιος σχεδιάζει την ολική επαναφορά του, με όποιο τίμημα και ενάντια στην απόρριψη που έλαβε από το εκλογικό σώμα αυτής της χώρας.
Είπε ακόμη ότι ο Αλέξης Τσίπρας συστήνει καθεστώς στη χώρα, τύπου Μαδούρο. Μόνο όποιος έχει αντίληψη και νοοτροπία ιδιοκτησιακής σχέσης με την εξουσία, μπορεί να κατηγορεί μια κυβέρνηση και ένα πρωθυπουργό που εκλέχτηκαν από τον ελληνικό λαό, με ελεύθερες εκλογές.
Το γεγονός μάλιστα ότι ο κ. Σαμαράς μετά την ήττα του κόμματός του στις εκλογές του 2015, δεν μπήκε στον θεσμικό του κόπο να παραδώσει την πρωθυπουργία, συνηγορεί στην άποψη ότι ως άλλος Λουδοβίκος πιστεύει στο θεώρημα του «L’État, c’est moi» δηλαδή «Το κράτος είμαι εγώ».
Η διχαστική πάντως προσέγγιση ότι «διώκεται για τις ιδέες του και την παρ΄ ολίγον σωτηρία της χώρας που θα συντελούνταν αν δεν τον έριχναν από την κυβέρνηση» σε συνδυασμό με το γεγονός ότι επέλεξε να εκφωνήσει το «κατηγορώ» του από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, δείχνει την πρόθεσή του να βροντοφωνάξει ποιος κάνει κουμάντο στη ΝΔ.
Αλλά και να υποδείξει στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ποια τακτική αντιπολίτευσης πρέπει να ακολουθήσει, αδιαφορώντας για το θεσμό της Δικαιοσύνης, καθώς και για την ίδια τη δημοκρατία στη χώρα. Η λογική του είναι όλα στο σκοτάδι και μην τολμήσει κανείς να ψάξει τα πεπραγμένα μας.
Δυστυχώς πρόκειται για μια νοοτροπία που διέλυσε τη χώρα, που χρεοκόπησε τους Έλληνες και έκανε νοικοκυραίους τους μιζαδόρους, τα παράσιτα και τους παρακρατικούς.
Ευτυχώς που η εμφύλιο-πολεμική ρητορική του κ. Σαμαρά, ενόχλησε πολλούς , ακόμη και σημαντικά υγιή στρώματα και στελέχη του κόμματός του.
{jcomments on}
