Η προφυλάκιση πολιτικών για κακουργήματα που διέπραξαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους δεν επάγεται και προέκταση της ποινικής τους ευθύνης στο Πρωθυπουργό της κυβέρνησης στην οποία μετείχαν κατά τη διάρκεια της διάπραξης της εγκληματικής πράξης για την οποία κατηγορούνται και προφυλακίζονται.
Κάθε δε συλλογισμός ή επιχείρημα περί του εναντίου είναι αφελής, αβάσιμος κι επικίνδυνος στο βαθμό που διατυπώνεται υπόψη της έννοιας της πολιτικής ευθύνης ισχυρισμός που αφορά στην έννοια της ποινικής ευθύνης.
Επιπλέον, δεν συνάδει η εξίσωση του ευτελισμού της έννοιας της πολιτικής ευθύνης με την έννοια της ποινικής ευθύνης που ακόμη – ευτυχώς – δεν είναι ευτελισμένη στο νομικό πλαίσιο της χώρας αυτής.
Η προσπάθεια ν’ αποδοθεί ευθύνη στον πρώην Πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη για τα πεπραγμένα του πρώην Υπουργού Γιάννου Παπαντωνίου που διετέλεσε μέλος της κυβέρνησης του και που ήδη προφυλακίστηκε θυμίζει την προσπάθεια αντιστροφής του επιχειρήματος «αμαρτίαις γονέων παιδεύουσι τέκνα» με στόχο ν’ αποδοθούν στους γονείς οι «αμαρτίας» των τέκνων.
Άλλο, αλλά εύλογο βέβαια, είναι συλλογιζόμενος κανείς το πόσοι και ποιοι εκ της κυβέρνησης του εν λόγω πρώην Πρωθυπουργού είτε Υπουργοί είτε συνεργάτες του βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη για τα πεπραγμένα τους, να διερωτηθεί πως και γιατί επί μακρό χρόνο ο πρώην Πρωθυπουργός εμπιστεύτηκε τα εν λόγω πρόσωπα που λογοδοτούν ή κρίθηκαν ήδη από τη Δικαιοσύνη;
Εγώ, πάντως, ξέρω συνεργάτες του πρώην Πρωθυπουργού που όχι μόνο δεν λογοδότησαν, αλλά διακρίθηκαν υπηρετώντας τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία στη χώρα αυτή.
Γι’ αυτούς δεν έχει «ευθύνη» ο πρώην Πρωθυπουργός;
