Ο βουλευτής της Ν.Δ. Κωνσταντίνος Μπογδάνος διέπραξε πράγματι ένα σοβαρό λάθος:
Επέτρεψε να δημοσιευτεί στον ιστότοπο Mea Culpa, που ανήκει σε οικεία του πρόσωπα, ο κατάλογος με τα ονόματα μικρών μαθητών του 73ου Νηπιαγωγείου Πετραλώνων, από τον οποίο προκύπτει ότι η συντριπτική πλειονότητα αυτών – οι 18 στους 20 – είναι αλλοδαποί και μόνον δύο Έλληνες. Ακόμη και αν η ανάρτηση δεν έγινε από δικό του λογαριασμό, οι ευθύνες του ως προς το ζήτημα της παραβίασης προσωπικών δεδομένων είναι βαρύτατες. Επιτέλους!
Ο βουλευτής δεν πρέπει να είναι ούτε εκφωνητής για να έχει εκπομπή σε ραδιοφωνικό σταθμό ούτε βεβαίως ιστοσελίδα – έστω και αν την έχει μεταβιβάσει σε προσφιλές του πρόσωπο – για να είναι ταυτοχρόνως κριτής και κρινόμενος.
Οι βουλευτές είναι νομοθέτες, δεν είναι σχολιαστές.
Η ενέργεια του κυρίου Μπογδάνου να δημοσιοποιήσει ονόματα μικρών μαθητών ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από την αντιπολίτευση, η οποία τον κατηγόρησε ομοθυμαδόν για ρατσισμό και ζήτησε επιτακτικώς τη διαγραφή του από τη Ν.Δ., ενώ χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου, ερωτηθείς σχετικώς, δήλωσε τα εξής:
«Αδιαπραγμάτευτη πολιτική της κυβέρνησης είναι να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων όσοι βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας. Πόσο μάλλον των νέων παιδιών. Η αρχή αυτή είναι αδιαπραγμάτευτη.
Είναι αδιαπραγμάτευτη για μια φιλελεύθερη δημοκρατική κυβέρνηση εντός της Ε.Ε. Ακόμα περισσότερο είναι αδιαπραγμάτευτη για μια φιλελεύθερη δημοκρατική κεντροδεξιά παράταξη, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία. Και είναι αυτονόητο ότι όλα τα στελέχη του κόμματος πρέπει να ακολουθούν αυτή την αρχή.
Ως εκ τούτου, η πράξη του κ. Μπογδάνου ήταν ένα λάθος.
Ήταν ένα λάθος, μια πράξη που δεν συνάδει με τις αρχές και την ιστορία της παράταξής μας.
Ήταν ένα λάθος που ο ίδιος αναγνώρισε μεν, απολογούμενος για το γεγονός ότι αναπαρήγαγε στοιχεία παιδιών που είχαν δημοσιοποιηθεί, ωστόσο οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ανάλογα λάθη στο μέλλον δεν θα μπορούν να γίνονται ανεκτά».
Η εφημερίδα μας, η οποία στο πρόσφατο παρελθόν με πρωτοσέλιδά της ανέδειξε την είδηση ότι σε πολλές συνοικίες των Αθηνών οι μετανάστες, νόμιμοι και παράνομοι, αποτελούν πλέον άνω του 50% του πληθυσμού, θεωρεί τα εξής:
Δεν κερδίζει τίποτα μια κοινωνία όταν, με τη δημοσίευση μιας λίστας στην οποία κυριαρχούν αραβικά ονόματα, τίθενται σε κίνδυνο εχθροπάθειας τα μέλη της.
Όποια και αν είναι αυτά. Το ζήτημα στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι τα ονόματα. Το ζήτημα είναι οι αριθμοί. Δεν φταίνε οι μετανάστες που είναι περισσότεροι από εμάς. Φταίμε εμείς που είμαστε λιγότεροι από αυτούς.
Όταν ακόμη και ένα σποτ για την υπό-γονιμότητα γίνεται μέγα πολιτικό θέμα και πετροβολείται όποιος θυμίσει ότι δεν κάνουμε παιδιά και ότι οι Ελληνίδες δεν γεννούν – ενώ δίδεται μάχη ομηρική για να υιοθετούν τέκνα πολίτες με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό -, τότε ας μην ψάχνουμε γιατί είμαστε σήμερα μειονότητα στα ίδια μας τα σχολεία. Και αύριο μειονότητα στον ίδιο μας τον τόπο.
Το πρόβλημά μας δεν είναι οι ξένοι, οι οποίοι – ειδικώς οι προερχόμενοι από τις χώρες του αραβικού κόσμου – έχουν μακρά παράδοση και κουλτούρα αναπαραγωγής. Το πρόβλημα είμαστε εμείς!
Εμείς ως λαός, εμείς ως Πολιτεία, εμείς όλα! Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. έδειξαν ότι το 2020 πληθυσμός 10.000.000 ανθρώπων, εμείς οι Έλληνες, έφερε στη ζωή μόλις 85.000 νεογνά. Φταίνε οι ξένοι για αυτό;
Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. έδειξαν ότι η ψαλίδα μεταξύ θανάτων και γεννήσεων άνοιξε κι άλλο, ενώ, σύμφωνα με έρευνα της Νορβηγικής Ακαδημίας Επιστημών, με αυτούς τους ρυθμούς το 2100 θα έχουμε συρρικνωθεί σε 4.000.000 πολίτες.
Θα κινδυνεύσουμε με αφανισμό. Σύμφωνα με τα ίδια ευρήματα της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ο πληθυσμός της Ελλάδας συρρικνώθηκε το 2020 με τη μεγαλύτερη ταχύτητα που έχει καταγράψει η στατιστική Αρχή από το 1932 – ποτέ στο παρελθόν δεν καταγράφηκε μείωση πληθυσμού κατά 46.000 άτομα! Φταίνε, άραγε, οι ξένοι για αυτό;
Από τις τελευταίες ανακοινώσεις του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ έλειψε παντελώς (μολονότι το ζήτημα έχει αναδειχθεί στην έρευνα Megatrends, που εκπόνησε η υπό τον Γρηγόρη Δημητριάδη ομάδα) κάθε αναφορά στο μείζον ζήτημα της δημογραφίας.
Όποια κυβερνητική πολιτική εξαντλείται στα 2.000 ευρώ για τον τοκετό και τέλος. Ενώ συνταγματική προστασία των πολυτέκνων αγνοείται. Φταίνε, άραγε, οι ξένοι και για αυτό;
Και τέλος: Στον δημόσιο διάλογο κυριαρχεί από χθες η δικαιολογημένη ευαισθησία για τα ατομικά δικαιώματα των αλλοδαπών μαθητών, τα προσωπικά δεδομένα των οποίων παραβιάστηκαν βαναύσως.
Για τα δικαιώματα των δύο μικρών Ελλήνων μαθητών, όμως, και για το ερώτημα «σε ποιες γλώσσες γίνεται το μάθημα σε αυτές τις τάξεις;» δεν μιλά κανείς!
Είμαστε πρώτοι στο να καταγγέλλουμε τους εαυτούς μας για καταπίεση των αλλοδαπών, χάνουμε όμως από τα μάτια μας το εξίσου προφανές: την καταπίεση των παιδιών μας. Των Ελληνόπουλων.
Ο τρόπος που αντέδρασε η κυβέρνηση είναι, δυστυχώς, ενοχικός και κατά το ήμισυ σωστός. Διότι όταν είσαι και δεξιός και κεντροαριστερός, δεν μπορεί να είσαι σωστός εντελώς. Αφού επέκρινε τον βουλευτή, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ένιωσε ακολούθως την ανάγκη να προσδιορίσει εκ νέου τη Ν.Δ. ως «φιλελεύθερη δημοκρατική κεντροδεξιά παράταξη».
Η οποία θα διαγράψει στο μέλλον από τις τάξεις της όποιον βουλευτή θίξει έστω με τον στρεβλό τρόπο που το έκανε ο κύριος Μπογδάνος το ζέον ζήτημα της δημογραφίας.
Το πρόβλημα για τη Ν.Δ. είναι πως δεν αντιλαμβάνεται ότι, όταν απουσιάζει από τον πολιτικό της λόγο κάθε αναφορά στο Δημογραφικό, στο γεγονός ότι το 25% των κατοίκων του Λεκανοπεδίου είναι μετανάστες (50% στα Πατήσια, σύμφωνα με απόρρητη έκθεση της ΕΛ.ΑΣ.), όταν απουσιάζει κάθε αναφορά στην ερημοποίηση του πληθυσμού στη δυτική Μακεδονία και την ανατροπή των πληθυσμιακών ισορροπιών στη Θράκη (η οποία θα επιταθεί μετά τα αποτελέσματα των πανελλαδικών), τότε, ναι, έρχεται μια μέρα που ένας άπειρος, πλην φανατισμένος, βουλευτής του κόμματος θίγει ένα υπαρκτό ζήτημα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Και αφήνει την παράταξη εκτεθειμένη και απολογούμενη στην κατηγορία που εκτοξεύει η Αριστερά για ρατσισμό. Ποια; Η Αριστερά, της οποίας μέλη προσέβαλαν βαναύσως την αξιοπρέπεια χιλιάδων μεταναστών κάνοντας μπίζνες και real estate με ακίνητα ιδιοκτησίας τους. Τα πράγματα είναι απλά: Δεν χρειάζεται να γίνεις Κεντροαριστερά για να καταπολεμήσεις τον ρατσισμό. Μπορείς κάλλιστα να τον πολεμήσεις και ως Κεντροδεξιά.
Αν θέλεις όμως να έχεις έγνοια και αγωνία για το έθνος και την προοπτική του μέσα στον χρόνο, οφείλεις να είσαι μόνο Κεντροδεξιά. Γιατί, εκεί που η Κεντροδεξιά νοιάζεται για τη συνέχεια, η Κεντροαριστερά προτάσσει την «πολύπολιτισμικότητα». Η οποία, όπως παραδέχονται και οι Γερμανοί, παντού στην Ευρώπη απέτυχε.
