Ο Μανώλης Κοττάκης αποκαλύπτει:
Είναι δύσκολο να ερμηνευτεί λογικά με πολιτικούς όρους η απόφαση της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ Φώφης Γεννηματά να ταυτιστεί με τη ΝΔ επ’ αφορμής της ψήφισης του νομοσχεδίου για τις πορείες.
Έστω και αν η κοινή λογική υπαγορεύει κάτι τέτοιο, όλη η κοινωνία συμφωνεί με το νέο νόμο. Πολλά πράγματα στην πολιτική είναι κοινή λογική αλλά όταν επικρατούν υπέρτερα κομματικά συμφέροντα η λογική παύει να είναι κοινή.
Προφανώς και μας αρέσει που η Χαριλάου Τρικούπη απομακρύνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και κάνει στροφή 180 μοιρών σε όσα πιθανόν σχεδίαζε για κοινή πορεία με την Αριστερά στον δρόμο προς τις εκλογές – στην ουσία αχρηστεύει την πολιτική των συμμαχιών Τσίπρα εν όψει απλής αναλογικής. Ωστόσο αυτό δεν μας θαμπώνει τόσο πολύ ώστε να μην αναζητούμε τι «τρέχει» και τι «κρύβεται».
Και η αλήθεια είναι πως όταν ξαφνικά η ελάσσων αντιπολίτευση στοιχίζεται με την Κυβέρνηση, κάτι «τρέχει». Οι μέρες που πέρασαν από τότε που η Γεννηματά μάλωσε θυμωμένη τον πρωθυπουργό στην Βουλή ότι δεν θα της κάνει μαθήματα σοσιαλδημοκρατίας έως χθες, που του έγραψε τάχα το νομοσχέδιο με «δημοκρατικό μελάνι» δεν είναι δα πολλές.
«Σκάρτη» εβδομάδα! Για να δούμε λοιπόν!
Η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ – όσες ιδεολογικές διαφορές και αν μας χωρίζουν – είναι γενναίος άνθρωπος. Την ξέρω είκοσι χρόνια. Από τότε που στάθηκε απέναντι μου μπροστά σε μια κάμερα – το 2006 – και μου μίλησε χωρίς φόβο και χωρίς πάθος για την περιπέτεια της υγείας της και για τις παρακαταθήκες του πατέρα της.
Ένας Θεός ξέρει μόνο πως και υπό ποίες πολιτικές και προσωπικές αντιξοότητες έχει ασκήσει τα καθήκοντα της ως Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από το 2015 έως σήμερα. Πολιτικά έχει την διαφωνία μου, προσωπικά έχει όμως τον θαυμασμό μου. Μόνο εκείνη ξέρει τι έχει περάσει κάθε βράδυ που επιστρέφει στο σπίτι της. «Πασόκα» μεν αλλά γερό σκαρί, γυναίκα με τσαγανό. Αλίμονο σε όποιον την υποτιμά. Ωστόσο τα όρια του ατρόμητου σε αυτή την Ελλάδα με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι καμιά φορά πεπερασμένα.
Η Γεννηματά ηγείται μιας κοινοβουλευτικής ομάδας «σάπιας». Η μισή αλληθωρίζει προς τη ΝΔ και με προξενητή κορυφαίο πολιτικό του ΠΑΣΟΚ σχεδιάζει προς τα εκεί την μετεγγραφή της ώστε να έχει ελπίδες επανεκλογής στο αξίωμα.
Όταν αποκάλυψα ονόματα και διευθύνσεις προσφάτως προεκλήθη ταραχή γιατί όλοι ήξεραν ότι έγραφα την αλήθεια. Αλλά η επίσημη Χαριλάου Τρικούπη δεν διέψευσε. Διέψευσαν μόνον όσοι πιάστηκαν με την «γίδα» στην πλάτη, ενώ ιδιωτικώς μου έλεγαν ότι στόχος τους δεν είναι η αυτομόληση στη ΝΔ αλλά η ανατροπή της Γεννηματά.
Οι άλλοι μισοί Βουλευτές με επικεφαλής τον Παπανδρέου αισθάνονται άβολα ενώπιον του ενδεχομένου να συμπράξει ξανά το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, ενθυμούμενοι ότι η συμμετοχή τους στην κυβέρνηση Σαμαρά εξαέρωσε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2015 και αναζητούν συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ίδια η κυρία Γεννηματά μέσα της επιθυμεί την αυτόνομη πορεία και την συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ στις διερευνητικές εντολές αφού μετρηθούν όμως τα «κουκιά» ενός εκάστου στις κάλπες.
Με τον Κυριάκο την χωρίζει άβυσσος. Όταν ο πρωθυπουργός την κατηγόρησε προσφάτως από του βήματος της Βουλής ότι τον καιρό που και οι δύο ήταν Υπουργοί του Σαμαρά εκείνη εμπόδισε ως αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας τις μεταρρυθμίσεις στην Αμυντική Βιομηχανία εκείνη του επιτέθηκε βιαίως λέγοντας «ναι, εσύ πάσχιζες να απολύσεις κόσμο από την ΕΑΒ και εγώ πάσχιζα να τον σώσω».
Τι ενώνει λοιπόν δύο πολιτικούς που αξιακά ο ένας κοιτά προς την ανατολή και ο άλλος προς την Δύση; Η απάντηση είναι ένας τρίτος ισχυρός παράγων τον οποίο αποστρέφονται και οι δύο αλλά ανέχονται την δράση του αναγκαστικά και οι δύο.
Στην περίπτωση της κυρίας Γεννηματά ένας παράγων που παρεμβαίνει ωμά από το παρασκήνιο στα εσωτερικά του κόμματος της επειδή θέλει να αποτρέψει πάση θυσία τυχόν συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ. Και τούτο όχι διότι αντιπαθεί την Γεννηματά, ούτε επειδή τυχόν συμπαθεί τον πρωθυπουργό (δεν ισχύει ούτε το ένα , ούτε το άλλο. Μάλλον τα αντίθετα).
Απλώς ο παράγων έχει λογαριασμούς με τον Τσίπρα και θέλει να του χαλά το παιχνίδι. Δύσκολο να καταλάβεις βέβαια γιατί είναι ανάγκη να χαλάς το παιχνίδι κάποιου που βλέπει την πλάτη του Μητσοτάκη με τα κιάλια στις δημοσκοπήσεις και μοιάζει τελειωμένος. Σιγά την απειλή, αλλά έτσι είναι η πολιτική. Δεν ισχύει η απλή λογική πάντοτε, ενίοτε επικρατεί και το γινάτι.
Ο θρύλος λέει, λοιπόν, πως λίαν προσφάτως μετά από μία ομιλία της Γεννηματά στην Βουλή υπέρ της «έξυπνης σοσιαλδημοκρατίας» και κατά του «νεοφιλελευθερισμού» σήμανε συναγερμός.
Ο παράγων συγκάλεσε σύσκεψη στο γραφείο του με επιτελείς του και ζήτησε επιτακτικώς από υιό ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ με όνομα βαρύ σαν ιστορία, εξωκοινοβουλευτικό, να ηγηθεί της απόπειρας ανατροπής της κυρίας Γεννηματά. Ο υιός απάντησε αρνητικά. Η οικογενειακή του ιστορία δεν του το επέτρεπε.
Ωστόσο η σύσκεψη σχεδιάστηκε έτσι με πολλούς μάρτυρες ώστε το μυστικό να διαρρεύσει. Η εντολή ανατροπής δεν ήτο γνησία. Ήταν πλαστή, fake. Αλλά διατυπώθηκε με τέτοια ένταση και τόση πειστικότητα ώστε όλοι την θεώρησαν αληθινή. Ότι η καθαίρεση επίκειται.
Κάποια στιγμή το νέο «ταξίδεψε» προς την Χαριλάου Τρικούπη – το πρόφτασαν οι συμμετέχοντες – και η Γεννηματά το έμαθε. Και βεβαίως επειδή με αυτά δεν παίζει κανείς εξέλαβε την απειλή ανατροπής της ως γνησία. Μετά ταύτα «έστριψε». Τα περί κεντροαριστεράς τα ξέχασε, προσωρινά τουλάχιστον. Με τελική κατάληξη τον προχθεσινό καβγά με τον παραπαίοντα Τσίπρα, ο οποίος απορούσε που ένα κόμμα αντιπολίτευσης συμπολιτεύεται την Κυβέρνηση.
Προφανώς η κυρία Γεννηματά αγαπά τον ρεαλισμό και αποστρέφεται τον…αμοραλισμό. Προφανώς βλέπει ότι και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης τελεί υπό πίεση μετά και τις τελευταίες εξελίξεις και της είναι πιο εύκολο το «άδειασμα» του.
Στην θέση του κυρίου Μητσοτάκη πάντως δεν θα εξελάμβανα ως οριστική την συμπόρευση της με τη ΝΔ μετά και την προχθεσινή ψηφοφορία. Θα περίμενα σε βάθος χρόνου να δω αν το ΚΙΝΑΛ εννοεί την στρατηγική συμπόρευση κεντροδεξιάς-κεντροαριστεράς επ ωφελεία της χώρας, τώρα που έρχονται δύσκολες μέρες.
Στην ουσία – ιδού τι νομίζω ότι συνέβη – η κυρία Γεννηματά έλαβε σοβαρά την απειλή ανατροπής της από τον παράγοντα (ο οποίος κινείται αυτονόμως για εντελώς δικούς του λόγους αντεκδίκησης του Τσίπρα) και προέβη σε μια τακτική κίνηση για να διασφαλίσει την ηγεσία της.
Το μέλλον θα κρίνει προς τα που θα γείρει το εκκρεμές του ιστορικού ΠΑΣΟΚ, αν μείνει τίποτε όρθιο από αυτό μέχρι τις εκλογές και δεν «σπάσει» σε εκατό κομμάτια.
Έως τότε στην θέση του πρωθυπουργού θα ήμουν πολύ επιφυλακτικός για το πόσο ειλικρινής είναι στην συνεργασία του μαζί μου κάποιος που έχει δομική διαφορά αντιλήψεων για το πως πρέπει να κυβερνηθεί η χώρα στα επόμενα χρόνια.
Και σε κάθε περίπτωση θα ήμουν επιφυλακτικός αν μάθαινα το πρώτον από μια εφημερίδα που το αποκαλύπτει – καλή ώρα – ότι η απόφαση μιας συνεργασίας δεν είναι γνησία αλλά προϊόν πίεσης εξωγενών τρίτων παραγόντων. Προϊόν εξώθησης.
Σε αυτή την περίπτωση θα κρατούσα μικρό καλάθι. Δεν είναι στέρεα αυτά.
Πηγή: Εφημερίδα «ΕΣΤΙΑ»
