Μας δουλεύουν και από πάνω. Επιβεβαιώνουν τις αποφάσεις τους, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ…Και μετά μας μιλούν για Διεθνές Δίκαιο, ανθρώπινα δικαιώματα και για Δημοκρατία…
Δεν ισχύει τίποτα στη νέα τάξη πραγμάτων. Ισχύει ο «νόμος» του αδιάντροπου και του ισχυρού. Μόνο που η Τουρκία δεν είναι μία ισχυρή χώρα. Αδιάντροπη είναι, που έχει καταφέρει να τη φοβούνται, καθώς δεν λαμβάνει κανείς την πρωτοβουλία να τη σταματήσει…
Τα νέα από το Συμβούλιο Ασφαλείας των απαξιωμένων Ηνωμένων Εθνών για την Αμμόχωστο, σχετικά καλά είναι, υπό την έννοια της καταδίκης. Θα μπορούσαν βεβαίως να είναι πολύ καλύτερα – και έπρεπε να είναι πολύ καλύτερα – διότι ο Ταγίπ Ερντογάν πέταξε στα σκουπίδια δύο από τα πιο σημαντικά ψηφίσματα του Σ.Α., το 550 του 1984 και το 789 του 1992. Αλλά, βλέπετε, η Κυπριακή Δημοκρατία δήλωσε ικανοποιημένη.
Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές στις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας και των εταίρων μας, των Ευρωπαίων, με την Τουρκία δεν υπάρχει μαστίγιο. Υπάρχουν μόνο χρήματα και υπόθαλψη των παράνομων πράξεων της.
Το Σ.Α., που συνεδρίασε την Παρασκευή σε κλειστή συνεδρίαση, έκανε αυτό που περιμέναμε. Εξέφρασε βαθιά ανησυχία για το παράνομο άνοιγμα της παραλίας στα Βαρώσια, επαναλαμβάνοντας ότι δεν πρέπει να γίνεται τίποτα σε σχέση με την κατεχόμενη πόλη που δεν προβλέπεται από τα δύο ψηφίσματα. Και τι σημαίνει δεν πρέπει να γίνει τίποτα, δηλαδή. Και γιατί δεν φρόντισαν να αποτρέψουν την Τουρκία;
Άρα το Σ.Α. έκανε το αυτονόητο. Να υποστηρίξει τα ψηφίσματά του. Δεν μας λέει όμως, πως θα στηρίξει αυτές τις αποφάσεις του. Πως θα τις υλοποιήσει. Είναι αποφάσεις που έχουν ληφθεί πριν από τρεις δεκαετίες, και δεν έχουν εφαρμοστεί. Άρα η επανάληψη δεν ωφελεί σε τίποτα. Ούτε θα αλλάξει την κατάσταση επί του εδάφους, ούτε στο διπλωματικό πεδίο.
Πάντα το ερώτημα είναι πως θα εξαναγκαστεί ο Ερντογάν να αναιρέσει την απόφαση για την Αμμόχωστο και πως θα τερματιστεί η κατοχή. Και όλες οι λύσεις που πρότειναν στους Ελληνοκύπριους είναι λύσεις παράδοσης.
Είδαμε και τι έγινε με το Μπαρμπαρός την Παρασκευή…
Αντιλαμβάνομαι ότι η αποχώρηση του Τουρκικού πλοίου από την Κυπριακή ΑΟΖ ήταν υπόσχεση της Καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ στον πρωθυπουργό της Ελλάδας, Κυριάκο Μητσοτάκη και στον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη, για να δεχθούν να μην επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ενώ ο Ερντογάν απέσυρε το Γιαβούζ, το όποιο ήταν προγραμματισμένο έτσι κι αλλιώς να φύγει, το Μπαρμπαρός παρέμεινε και στη συνέχεια έλαβε νέα εντολή, αυτή τη φορά στην Κυπριακή ΑΟΖ προς τη θαλάσσια περιοχή της Πάφου.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ……..
Υ.Γ. Μετά την εισβολή στην Αμμόχωστο και την απάτη με το «Barbaros», Μητσοτάκης και Αναστασιάδης να τα παίξουν όλα για όλα…του Μιχάλη Ιγνατίου.
Πάντα φτάνουμε στο σημείο μηδέν. Και στο βασικό ερώτημα: Μπορεί να έχει κανείς εμπιστοσύνη στον Ταγίπ Ερντογάν με βάση την άνευ προηγουμένου παραβατικότητα της Τουρκίας από την Ανατολική Μεσόγειο, και τη Μέση Ανατολή μέχρι και τον Καύκασο;
Ο καθένας ας σκεφθεί και ας απαντήσει. Αλλά πάνω απ’ όλα, αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις, οι αρμόδιες κυβερνήσεις πρέπει να τοποθετηθούν και να μην ακολουθούν άλλο τα γεγονότα, αλλά να προηγούνται αυτών.
Και βεβαίως πρέπει να απαντήσουν σε μία άλλη απορία των πολιτών: Γιατί η Λευκωσία και η Αθήνα συνεχίζουν μία πολιτική στάση η οποία μονίμως οδηγεί στο αδιέξοδο; Δεν πρέπει, επιτέλους, να βρουν ένα άλλο τρόπο για να αντιμετωπιστεί η μόνιμη επιθετικότητα της Τουρκίας. Και αυτός ο άλλος τρόπος δεν είναι αναγκαστικά ο «πολεμικός».
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ……….
