Με τη επέτειο των Ιμίων Θρηνούμε/Πενθούμε την απώλεια τριών θαρραλέων υπερασπιστών της κυριαρχίας, της Ελληνικής κυριαρχίας, σε δύο βραχονησίδες εκτός Τούρκικων χωρικών υδάτων, λόγω Πολιτικής δειλίας των τότε κυβερνόντων μας, και αυτό διότι:
- Η Ελληνική «πλευρά» πληροφορείται (το πως και από ποιόν πληροφορείται;) άγνωστο πως, την ύπαρξη Τούρκων Κομάντος στην πάρα Ίμια.
-Ερώτημα αυτή η Ελληνική «πλευρά» που άραγε βρισκόταν και δεν φρουρούσε τις νησίδες;
-Για ποιόν άλλο λόγο άραγε να βρισκόταν εκεί;
-Ποια ήταν η «πλευρά» που έλαβε την «είδηση»;
- Ζητήθηκε από την ίδια Ελληνική «πλευρά» επιβεβαίωση της πληροφορίας.
Ιδού το ΕΓΚΛΗΜΑ!
-Τι την ήθελε η «πλευρά» (Σημίτης;) την επιβεβαίωση;
-Η πληροφόρηση δεν ήταν αξιόπιστη;
-Δεν αρκούσε;
– Έπρεπε να θυσιαστούν ηρωικά οι βαθμοφόροι του Ναυτικού μας για αυτό, ή νόμιζε «η πλευρά» ότι θα τους χαιρετούσαν οι Τούρκοι, και θα έφευγαν;
- Και την έλαβαν την επιβεβαίωση. Λοιπόν;
Μαζέψαμε την σημαία μας από τα Ίμια και αποχωρήσαμε τρείς λιγότεροι, από….μπιπ, δικαιώνοντας έτσι το Τουρκικό αξίωμα της αμφισβήτησης στο Αιγαίο ΜΑΣ.
Από όλα τα πένθιμα, το μόνο που…ήταν αυτό που ήταν. «Στάτους κβο άντε» και άντε τρέχα γύρευε, αφού η διπλωματία μας το ξέχασε αμέσως, και μέχρι ούτε σήμερα δεν δύναται, επωφελώς, να το χρησιμοποιήσει στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, από έναν υπεράριθμο γείτονα, που χειρίζεται τους Αμερικανούς, όπως βλέπουμε, και εμείς να μην ξέρουμε ούτε το μέχρι που να απλώσουμε το χέρι μας. Το δικό μας χέρι.
