-Οι «Υποχωρήσεις» του Μητσοτάκη…
-Ο Μητσοτάκης τεστάρει Αντιδράσεις…
Ήταν εδώ και καιρό προφανές ότι η συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν θα λειτουργούσε σαν το εναρκτήριο λάκτισμα για τον επικείμενο Νέο Κύκλο Ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης υπό Αμερικανική εποπτεία, ο οποίος θα αγγίξει όχι μόνο Κυριαρχικά δικαιώματα, αλλά Εθνική Κυριαρχία.
Το ανέφερε, μάλιστα, και ο ίδιος ο Πρόεδρος Μπάιντεν ότι έχει δρομολογηθεί μία διπλωματική διαδικασία μεταξύ Αθήνας-Άγκυρας με σκοπό, βεβαίως, την ενίσχυση του ΝΑΤΟ.
Ο Μητσοτάκης πήγε στο Βίλνιους, δηλώνοντας ότι η μόνη διαφορά που έχουμε με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση Υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ. Για την ακρίβεια, επί μεγάλο διάστημα ο Πρωθυπουργός χρησιμοποιούσε τον όρο “οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών” και μόνο όταν δέχθηκε κριτική επανήλθε στην Εθνική γραμμή, διευκρινίζοντας ότι αναφέρεται σε Υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ.
Στην πραγματικότητα, όμως, δεν πρόκειται για φραστική παραδρομή. Το αντίθετο, μάλιστα. Στις θαλάσσιες ζώνες, εκτός από την ΑΟΖ που αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα, συμπεριλαμβάνονται και τα χωρικά ύδατα, τα οποία αφορούν εθνική κυριαρχία, αφού τα χωρικά ύδατα θεωρούνται επικράτεια ενός παράκτιου κράτους.
Να προσθέσουμε ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια είναι-σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο-δικαίωμα κάθε παράκτιου κράτους, το οποίο ασκείται μονομερώς, χωρίς δηλαδή διαβούλευση και πολύ περισσότερο διαπραγμάτευση με γειτονικό κράτος.
Αντιθέτως, η οριοθέτηση ΑΟΖ, εάν υπάρχει διαφωνία των παρακτίων κρατών, λύνεται ή με συμφωνία κατόπιν διμερούς διαπραγμάτευσης, ή με απόφαση Διεθνούς Δικαιοδοτικού Οργάνου, όπως η Χάγη.
Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης συνειδητά χρησιμοποιούσε τον όρο “θαλάσσιες ζώνες” ήταν εξαρχής σαφές, αλλά επιβεβαιώνεται τώρα με τη συνέντευξή του στον ΣΚΑΙ.
Ακούγοντας προσεκτικά τον Πρωθυπουργό, διαπιστώνει κανείς ότι σχοινοβατεί: Από τη μία πλευρά δεν θέλει να δώσει πάτημα για καταγγελία και στην εσωκομματική αντιπολίτευση και στα άλλα κόμματα. Από την άλλη, όμως, είναι πασιφανές ότι έστω και θολά ανοίγει κάποια χαρτιά για να τεστάρει Αντιδράσεις.
Μόνη διαφορά ή βασική διαφορά.
Ενώ, λοιπόν, σύμφωνα με την πάγια Εθνική γραμμή η οριοθέτηση ΑΟΖ ήταν η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά, ο Μητσοτάκης μιλάει για «Βασική διαφορά», αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί πως υπάρχουν κι άλλες.
Δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιεί ταυτοχρόνως και τον όρο “θαλάσσιες ζώνες” και τον όρο “υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ”, ενώ υπάρχει ποιοτική διαφορά μεταξύ τους.
Και βεβαίως το κάνει, επειδή-σύμφωνα με πληροφορίες-είναι αποφασισμένος να διαπραγματευθεί με την Άγκυρα και το εύρος των Ελληνικών Χωρικών Υδάτων.
Στην πραγματικότητα, οι επικείμενες διαπραγματεύσεις-σύμφωνα με πληροφορίες-θα κινηθούν στο πλαίσιο, στο οποίο είχαν κινηθεί επί Κυβέρνησης Σημίτη, στις αρχές της δεκαετίας 2000.
Τότε, η Αθήνα είχε αποδεχθεί, όπως προκύπτει από τα πρακτικά των διερευνητικών, να μετατραπεί σε αντικείμενο διαπραγμάτευσης με την Άγκυρα το νόμιμο δικαίωμά της να επεκτείνει μονομερώς τα Ελληνικά Χωρικά Ύδατα.
Για την ακρίβεια, διαπραγματευόταν Χωρικά Ύδατα διαφορετικού εύρους από περιοχή σε περιοχή του Αιγαίου.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…………
