Η σοβαρότερη όψη της υπόθεσης των Υποκλοπών-μαζί φυσικά με αυτή της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη προκειμένου να καταστεί εκβιάσιμος και να συρθεί σε Συγκυβέρνηση-είναι αυτή της Κατασκοπείας εις βάρος της Ελλάδας.
Όταν παρακολουθείται ο Υπουργός εξωτερικών, παρακολουθείται μαζί και το ΚΥΣΕΑ. Αυτό συνιστά ένα από τα βαρύτερα εγκλήματα εις βάρος της εθνικής ασφάλειας της χώρας.
Εάν λοιπόν αληθεύει η είδηση για την παρακολούθηση του Υπουργού Εξωτερικών, τότε έχουμε την διάπραξη αυτού του αδικήματος, ανεξάρτητα το ποιος και γιατί τον παρακολουθούσε.
Εδώ δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε τα περίεργα δημοσιεύματα εις βάρος του Νίκου Δένδια από Γερμανικά ΜΜΕ, των οποίων χαρακτήριζαν πολεμοκάπηλο, ενώ παράλληλα αποθέωναν τον Κυριάκο Μητσοτάκη για την φιλειρηνική του διάθεση απέναντι στην Τουρκία και την πρωτοφανή εμμονή του να μην προτείνει την επιβολή κυρώσεων για την τουρκική θηριωδία.
Γεγονός που θα ήταν αδύνατο να γνωρίζει κάποιος, αφού υποτίθεται ότι ο υπουργός εξωτερικών εκτελεί πιστά τις εντολές του πρωθυπουργού.
Φυσικά, η πράξη αυτή υφίσταται ακόμα και εάν ο ηθικός αυτουργός της παρακολούθησης είναι ο οποιοσδήποτε. Ακόμα φυσικά κι αν είναι Έλληνας. Ακόμα και εάν είναι πολιτικός. Εάν είναι Κυβερνητικός Αξιωματούχος ανώτατου επιπέδου.
Απλώς σε αυτή την περίπτωση η Κατασκοπεία έρχεται σε συνδυασμό με την διάπραξη Εσχάτης Προδοσίας κατά το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα.
Το ίδιο άρθρο ισχύει και για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη εφόσον δεν προσκομιστούν ατράνταχτα στοιχεία ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ σκόπευε να διαπράξει αυτός Εσχάτη Προδοσία.
