Ας μην σταθώ στο ότι ανήμερα της Εθνικής Επετείου, διακόσια χρόνια δηλαδή, έπειτα από την μεγαλύτερη στιγμή του Έθνους στη νεότερη ιστορία του…
-Ο κ. Μητσοτάκης μιλούσε πάλι για τα εμβόλια,
-Η κυρία Πρόεδρος με τον ταλαίπωρο «σύντροφο», διάβαζε σταυροπόδι στη πλαστική καρέκλα τον «κατάλογο» της παρέλασης, λες και ξεφύλλιζε το μενού στο Αμπρεβουάρ,
-Η ανεκδιήγητη Γιάννα, κανονική «Μπουλουμπίνα» που θα έλεγε και ο Κάρολος…καρναβαλιζόταν, με καθυστέρηση λίγων ημερών.
Δυστυχώς, «έξις δευτέρα φύσις». Αυτούς έχουμε να μας εκπροσωπούν κι αυτούς λουζόμαστε.
Πάμε όμως και στα σοβαρά αυτής της 25ης Μαρτίου. Ανήμερα λοιπόν μιας Επετείου γενικού ξεσηκωμού απέναντι στον προαιώνιο εχθρό που μας είχε σκλαβώσει, η σύγχρονη Ελλάδα συνυπέγραψε την…«θετική ατζέντα ανταμοιβής» (γιατί περί αυτού πρόκειται) μιας αναθεωρητικής Τουρκίας που θέλει να μας πάρει κι αυτά που καταφέραμε να λυτρώσουμε με το αίμα των προγόνων μας.
Αυτή τη φορά δεν θα κάτσω να «ψειρίσω» τις λέξεις στα κείμενα συμπερασμάτων της Ευρωπαϊκής Συνόδου για να δω τι πήραμε και τι χάσαμε. Πώς το «κακό προσχέδιο» έγινε…«καλούτσικο».
Ούτε όμως γιατί οι θετικές αναφορές περί «παράνομων γεωτρήσεων» στο «κακό» προσχέδιο, έγιναν χλιαρές αναφορές περί «μονομερών προκλήσεων» στο «καλούτσικο» τελικό ανακοινωθέν.
Δεν θα μπω στην διαδικασία ανακάλυψης ελαφρυντικών για μία πολιτική Σύγχρονου Ραγιαδισμού. Η πικρή αλήθεια είναι ότι μόνο χάσαμε. Από τα αποδυτήρια. Τελεία και παύλα.
Τα «ναι μεν αλλά», «καρότο και μαστίγιο», «περιμένουν οι κυρώσεις στη γωνία» και οι ενστάσεις που κατά φαντασία προέβαλε η Ελληνική πλευρά (σ.σ. ότι έκανε το έκανε με τις μικρές της δυνάμεις η Κύπρος), είναι φαιδρές επινοήσεις.
Από αυτές που σερβίρει ο ΣΚΑΙ σε αληθινούς ψεκασμένους με την…κολόνια του σύγχρονου Μωυσή.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…….
