Επειδή τα πράγματα δεν είναι πάντοτε όπως φαίνονται από την πρώτη τους ανάγνωση καλό θα ήταν όλοι να έχουν τη ψυχραιμία να βλέπουν έστω μια μέρα μπροστά.
Τόσο χρειάστηκε ώστε η «μεγαλειώδης νίκη» της Ελλάδας στην περίπτωση του επιτρόπου της Κομισιόν Μαργαρίτη Σχοινά να γίνει πύρρειος νίκη και να οδεύσει προς πανωλεθρίαμβο.
Η εξέλιξη αποδεικνύει ότι ο επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς θα είναι ένας…αντιπρόεδρος πολυτελείας. Δεν θα έχει συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο, δεν θα είναι εκτελεστικός αντιπρόεδρος και για τις συντονιστικές του αρμοδιότητες εφευρέθηκε ένας μάλλον ατυχής τίτλος, όπως αποδεικνύεται: «Προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».
Προφανώς γι αυτό φταίει πρωτίστως η νέα πρόεδρος της Κομισιόν Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν και ενδεχομένως και ο ίδιος ο κ. Σχοινάς που με την εμπειρία του θα έπρεπε να έχει καταλάβει ότι αυτός ο τίτλος ήταν μια πομφόλυγα που έσκασε και τον…λέρωσε.
Για να μην πούμε γι’ αυτή την αμφιλεγόμενη δήλωση Γιούνκερ, του πρώην άμεσου «αφεντικού» του που δήλωσε:
«Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής συγκεντρώνει τα βασικά μας ταλέντα και ενέργειες και συγκεντρώνει στον ίδιο χώρο και το γεγονός ότι πρέπει να σεβόμαστε τους άλλους, ανεξάρτητα από το χρώμα τους και ανεξάρτητα από το αρχικό κράτος καταγωγής τους.
Γνωρίζοντας καλά τον Μαργαρίτη [Σχοινά] επειδή ήμουν σε καθημερινή επαφή μαζί του, γνωρίζω ότι ο τίτλος δεν αντιστοιχεί στις δικές του αξίες. Και νομίζω ότι αυτό θα πρέπει να αλλάξει».
Φυσικά αυτή η εξέλιξη αντανακλάται και πάνω στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος προφανώς κατέληξε στην επιλογή σε συνεργασία με τις Βρυξέλλες, αλλά τελικά πήρε μόνο την κορδέλα και όχι την ουσία.
Ότι δηλαδή θα έχουμε ένα διακοσμητικό αντιπρόεδρος χωρίς δυνατότητα ουσιαστικής παρέμβασης σε κανένα θέμα, αν δεχθούμε φυσικά ότι η προτείνουσα χώρα έχει κάποια ευμενέστερη μεταχείριση στον τομέα ευθύνης του επιτρόπου της. Κάτι που σχετική αξία έχει όπως αποδεικνύεται στην πράξη.
Τέλος, σε ότι αφορά τον Αντώνη Σαμαρά που φέρεται εξαιρετικά ενοχλημένος από τις εξελίξεις, ένα μόνο μπορεί να πει κανείς: Ας το ξανασκεφτεί, μήπως και καταλήξει ότι τελικά ήταν τυχερός.
Γιατί, τι είναι χειρότερο: το να μη σε θέλουν ή το να σε εξευτελίζουν. Και στη μεν περίπτωση Σχοινά αυτό θα ξεχαστεί, στη δε περίπτωση Σαμαρά θα τον ακολουθούσε για καιρό. Εκτός κι αν δεν τον νοιάζει γιατί ήθελε μόνο τον τίτλο και τίποτε άλλο.
