Τρεις φωτογραφίες είναι αρκετές για να καταδείξουν το μεγαλείο και την κακοδαιμονία του Ελληνισμού.
Από την μία τα παλικάρια μας που μας έκαναν περήφανους. Και από την άλλη οι Προύχοντες που για άλλη μια φορά αποδείχτηκαν ελάχιστοι.
Την ώρα της έλευσης της Προεδρικής Φρουράς στην εξέδρα των επισήμων, η μία άφηνε φυλλάδιο στην καρέκλα, ο άλλος είχε το χέρι στην τσέπη και ο πρέσβης έπαιζε με το κινητό του.
Οι Ευέλπιδες που μας κάνουν περήφανους, η Προεδρική Φρουρά που κατά την παρέλαση της σείστηκε η Γη και η απαράδεκτη Ελίτ…που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο λαός έχει πατρίδα. Όχι οι Προύχοντες.
Μείζον πολιτικό θέμα με τον Ιερώνυμο.
Ηχηρό άδειασμα του Αρχιεπισκόπου σε Σακελλαροπούλου και Μητσοτάκη καθώς ο Αρχιεπίσκοπος ενώ είχε προσκληθεί και στο δείπνο στο Προεδρικό Μέγαρο αλλά και στην παρέλαση, επέλεξε να μην παραβρεθεί σε κανένα από τα δυο, στέλνοντας το δικό του μήνυμα δυσαρέσκειας σε προεδρικό Μέγαρο και Μαξίμου.
Μάλιστα επέλεξε να μην στείλει ούτε κάποιον άλλο να τον εκπροσωπήσει στο γεύμα ενώ στην παρέλαση απλώς έστειλε τον γραμματέα της ιεράς συνόδου για να παρευρεθεί, γεγονός που δείχνει το μέγεθος της ρήξης του με την πολιτική ηγεσία του τόπου.
Ποιος είναι όμως ο λόγος που ο Αρχιεπίσκοπος έχει εξοργιστεί τόσο πολύ ώστε να αποδοκιμάσει σε τέτοιο βαθμό, κυρίως την πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και την Κυβέρνηση;
Η πρώτη, προφανής αιτία είναι η απουσία αναφοράς στο έργο και τον αγώνα της εκκλησίας κατά την διάρκεια της εθνεγερσίας, από την πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ούτε μια στιγμή η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν αναφέρθηκε στην συμβολή της εκκλησίας στην επανάσταση. Αγνόησε όμως και την θρησκευτική εορτή, τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον εορτασμό της Εθνεγερσίας.
Ο δεύτερος λόγος είναι η τραγική εικόνα σήμερα στην μητρόπολη Αθηνών με την Σακελλαρόπουλου, τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς και παρατρεχάμενους-πλην του Κυριάκου Βελόπουλου-να ασπάζονται τον σταυρό με την μάσκα!
Γεγονός φυσικά αδιανόητο και προσβλητικό. Γεγονός που εξόργισε και τον Αρχιεπίσκοπο, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να μην παρευρεθεί ούτε στην παρέλαση και να στείλει τον αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου.
Είναι πάντως άξιον απορίας μπροστά στις κάμερες τόσο η Πρόεδρος όσο και ο Πρωθυπουργός να μιλούν για την ανάγκη εθνικής ενότητας και με τις ενέργειές τους να υποδαυλίζουν το χειρότερο διχασμό που μπορεί να έχει αυτή τη στιγμή η Ελλάδα. Να υπάρχει δηλαδή ρήγμα πολιτικής και πολιτειακής ηγεσίας, με την εκκλησία. Εγκληματικό λάθος που θα το βρούμε μπροστά μας.
Δάκρυσε ο Κάρολος μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Ρίγη συγκίνησης με τον πρίγκιπα Κάρολο να δακρύζει την ώρα που καταθέτει στεφάνι στον άγνωστο στρατιώτη, την ώρα της ανάκρουσης του Βρετανικού Εθνικού Ύμνου.
Ασυνήθιστη εικόνα βέβαια για τα Ελληνικά Δεδομένα τα τελευταία χρόνια ειδικά, όπου η Πολιτική Ηγεσία από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη ως την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου δείχνει να παίρνει αποστάσεις από τέτοιες καταστάσεις και η στάση τους μπροστά σε εθνικά μνημεία και σύμβολα όπως η σημαία, μόνο θερμή και συναισθηματικά φορτισμένη δεν είναι.
Το περίεργο βλέμμα του Καρόλου στον Πρωθυπουργό.
Μήπως προηγήθηκε κάτι άσχημο; Εντύπωση προκάλεσε το περίεργο βλέμμα του Καρόλου της Αγγλίας στον Κυριακό Μητσοτάκη. Τον κοίταζε με ένα μυστηριώδες ανεξήγητο βλέμμα γεμάτο απορία. Ένα βλέμμα ανεξήγητο.
Από την άλλη ο Μητσοτάκης έδειχνε να έχει σκάσει στα γέλια μέσα από τη μάσκα, μια κατάσταση συνηθισμένη βέβαια για εμάς που τον ξέρουμε πλέον καλά, αλλά από ότι φαίνεται παράξενη για ανθρώπους όπως ο Κάρολος της Αγγλίας.
Ο Μπαμπινιώτης ξέσπασε κατά της κιτσαρίας που πήγε να καπελώσει το Ένδοξο 1821.
Ο καθηγητής γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γιώργος Μπαμπινιώτης στην εκπομπή Western με τον Πάνο Παναγιωτόπουλο.
«Η λεγόμενη ελίτ, δηλαδή οι διανοούμενοι, οι σκεπτόμενοι, αν θέλουν αν είναι πραγματικά Ελληνικά σκεπτόμενοι, πατριωτικά σκεπτόμενοι, δημιουργικά σκεπτόμενοι, πρέπει να ξεκινάνε πάντοτε ακούγοντας τον απλό άνθρωπο.
Γιατί ο απλός άνθρωπος έχει ξεκαθαρισμένες ιδέες, έχει αξίες, έχει μια καθαρότητα στο μυαλό του, ενώ συχνά εμείς, ας το πούμε οι διανοούμενοι, έχουμε μια σύγχυση, έχουμε μιμητισμό.
Έχουμε κάποιες περίεργες ιδέες οι οποίες είναι απέναντι στον απλό άνθρωπο, στα πιστεύω του, στις αξίες του, στον τρόπο που βλέπει τον κόσμο και αυτό είναι το μεγάλο δίδαγμα (του 1821)».
