Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιδοθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα σε άναρθρες φωνές κατά της Ρωσίας, πρωτοστατώντας μάλιστα σε ρητορική μίσους και επιθέσεων κατά μίας χώρας με την οποία δεν βρισκόμαστε σε εμφανή αντίθεση.
Είναι μάλιστα τέτοιο το μέγεθος της αμετροέπειας του, που προκειμένου να κατηγορήσει τον Πούτιν, διέγραψε τόσο την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο όσο και την επέμβαση του NATO στην Γιουγκοσλαβία, για να πείσει ότι η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι η μεγαλύτερη εισβολή σε ευρωπαϊκή χώρα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Μιλάμε για ανθελληνικό παραλήρημα…
Ταυτόχρονα προσυπέγραψε κυρώσεις οι οποίες καταστρέφουν την Ελληνική οικονομία, νοικοκυριά και επιχειρήσεις, παραγωγούς και τον τουριστικό κλάδο, ενώ αντίθετα ενισχύουν υπερβολικά την Τουρκία η οποία πλέον θα γίνει ο μοναδικός προμηθευτής της Ρωσίας σε ανταγωνιστικά προϊόντα, στο τουριστικό προϊόν, αλλά και στον χρηματοοικονομικό τομέα εάν όντως οι Τουρκικές τράπεζες αποβληθούν από το σύστημα Swift.
Στον αντίποδα, έχουμε την εξαιρετικά προσεκτική στάση του Ισραήλ απέναντι στις εξελίξεις. Το Ισραήλ προσφέρθηκε από την πρώτη στιγμή, αποφεύγοντας την ρητορική της παράνοιας, να μεσολαβήσει προκειμένου να σταματήσει η πολεμική σύρραξη.
Ο Πρόεδρος του Ισραήλ λοιπόν, ακόμα και κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στην Ελλάδα, κράτησε εξαιρετικά προσεκτική στάση, ακόμα και ακούγοντας τις ανιστόρητες δηλώσεις της Σακελλαροπούλου.
Είναι φίλο-ρώσος και πράκτορας του Πούτιν ο πρόεδρος του Ισραήλ; Όχι βέβαια. Απλά θέτει σε πρώτο πλάνο το συμφέρον και την ασφάλεια της χώρας του, σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη.
Το Ισραήλ λοιπόν γνωρίζει πολύ καλά ότι σε περίπτωση που το Ρωσικό φυσικό αέριο παύει να ρέει προς την Ευρώπη, τότε ένας τεράστιος κίνδυνος ελλοχεύει. Να γίνει μία συμφωνία με το Ιράν με αμοιβαίες υποχωρήσεις, και τότε, η Ευρώπη να αρχίσει να προμηθεύεται φυσικό αέριο από το Ιράν!
Ένα τέτοιο σενάριο είναι πραγματικός εφιάλτης για το Ισραήλ, καθώς το Ιράν από απομονωμένη χώρα, θα γίνει κυρίως εταίρος της Δύσης. Με ότι αυτό συνεπάγεται για τα συμφέροντα του Ισραήλ.
Έτσι φέρονται οι «σοβαρές» χώρες. Κυρίως όμως, οι σοβαρές χώρες διαθέτουν «σοβαρούς» πολιτικούς.
