«Nα δίνεις ζωή στα χρόνια σου και όχι χρόνια στη ζωή σου»
Εραστής της ζωής ο σπουδαίος και πάντα γελαστός ηθοποιός…
Τα πρώτα χρόνια
Ήταν μια νύχτα στο καταχείμωνο, που οι άνθρωποι με ελπίδα και χαρά προσμένουν τον καινούργιο χρόνο. Ήταν 31 Δεκεμβρίου του 1931 όταν η κυρία Σαββοπούλου αισθάνθηκε έντονους πόνους. Και όχι άδικα, αφού λίγες ώρες αργότερα έφερε στον κόσμο ένα όμορφο αγοράκι με γαλάζια μάτια. Που να ήξερε ότι θα γινόταν ένας από τους πιο αγαπημένους ηθοποιούς!
Οι γονείς του Κώστα Βουτσά ήταν πρόσφυγες από τους Επιβάτες της Ανατολικής Θράκης, ο πατέρας του Θρακιώτης εργάτης οδοποιός και η μητέρα του Κεφαλονίτισσα που μεγάλωνε τα παιδιά της, τη Νίτσα, τον Αριστείδη και τον Κώστα που πήρε το όνομα του χαμένου πρόωρα αδελφού του από δάγκειο πυρετό.
Σπίτι τους είχαν κάνει ένα μικρό άδειο μαγαζί, στο Βύρωνα, που είχαν καλύψει με χαρτιά τη βιτρίνα για να μην τούς βλέπουν. Λίγα χρόνια αργότερα μετακόμισαν στην Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του δούλευε σκληρά αλλά τα χρήματα δεν επαρκούσαν ούτε για τα απαραίτητα.
Πάμπτωχοι, έμεναν σε ένα υπόγειο στην Πλατεία Δικαστηρίων, όπως θυμόταν ο Κώστας Βουτσάς. Τα παιδιά βγήκαν στο δρόμο κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού για να βοηθήσουν την κατάσταση. Στην Κατοχή ο 10χρονος τότε Κώστας περιπλανιόταν ώρες ατέλειωτες στους κεντρικούς δρόμους, κρατώντας ένα κασελάκι με τσιγάρα που πουλούσε.
Επειδή όμως τα χρήματα ήταν λίγα και οι ανάγκες πολλές, ο πανέξυπνος πιτσιρικάς σκέφτηκε έναν τρόπο να αυξήσει τα έσοδά του. Αντάλλασσε τσιγάρα με τους Άγγλους αιχμαλώτους. Έδινε 100 ελληνικά έναντι πολύ λιγότερων αγγλικών, καθώς τα εγχώρια ήταν κακής ποιότητας και φθηνά ενώ πουλώντας τα ξένα έβγαζε πολύ περισσότερα.
Έκανε όμως και τον αβανταδόρο και τον τσιλιαδόρο στους «Παπατζήδες». «Εδώ παπάς, εκεί παπάς που είναι ο παπάς;». Όσα κέρδιζε τα έδινε στη μητέρα του για την οικογένεια, που ήταν πολύ «δεμένη».
«Θυμάμαι, έλεγε σε συνέντευξή του, τα Χριστούγεννα στο εορταστικό τραπέζι που η μητέρα είχε μαγειρέψει «κούρκο» (γαλοπούλα τούρκικα) είχαμε ένα μεγάλο ταψί γεμάτο φρούτα που έφερνε ερχόμενος ο πατέρας μου.
Βάζαμε τη μικρή μου αδερφούλα μέσα σε αυτό της ρίχναμε αμύγδαλα και στραγάλια και τραγουδούσαμε όλοι μαζί χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αυτό ήταν το παιχνίδι μας, αφού λεφτά για δώρα δεν υπήρχαν».
Η Υποκριτική και το ταξίδι στην Αθήνα
Το χιούμορ του και ο έξω καρδιά χαρακτήρας του τον οδήγησαν στα σκαλοπάτια της Δραματικής Σχολής του Μακεδονικού Ωδείου, που όχι μόνο δεν έμεινε έξω από την πόρτα του, αλλά διέπρεψε στο χώρο.
Αποφοίτησε το 1953 κι άρχισε να δίνει παραστάσεις με τα «μπουλούκια». Όμως αυτό δεν τον ικανοποιούσε γιατί ο Κώστας, όπως λέει κι η Σπεράντζα Βρανά στο βιβλίο της, ήταν φιλόδοξος, δεν το έβαζε κάτω κι έτσι πήρε τη μεγάλη απόφαση να φύγει, με το τρένο, από το σπίτι του στα 21 του για την Αθήνα και να κυνηγήσει το όνειρό του.
Εδώ έδωσε 3 φορές εξετάσεις για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος που ήταν απαραίτητη και μάλιστα ένα μέλος της επιτροπής του είπε ότι δεν έκανε για ηθοποιός και να πάει υπάλληλος σε τράπεζα.
Ευτυχώς που δεν τον άκουσε. Λίγο πριν μπει στον χώρο του θεάτρου και του κινηματογράφου, ένας παραγωγός τού πρότεινε να αλλάξει το επίθετό του από Σαββόπουλος σε Βέσελης, αλλά εκείνος δεν δέχτηκε και το έκανε Βουτσάς, που ήταν το παρατσούκλι του παππού του που ήταν βαρελοποιός .
Και με αυτό το επίθετο έμελλε να γράψει την λαμπρή του καριέρα στον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση.
Αδυναμία του μεγάλη οι γυναίκες
Η Στέλλα Στρατηγού ήταν η πρώτη που έπεσε στα δίχτυα του νεαρού εραστή. Στη συνέχεια είχε 4,5 χρόνια δεσμό με τη Σπεράντζα Βρανά που αρραβωνιάστηκαν το 1961, όταν της ζήτησε να αφήσει το θέατρο για να παντρευτούν εκείνη δεν δέχτηκε, έκαναν ομηρικούς καυγάδες, κι έτσι χώρισαν.
Δεν έμεινε μόνος για πολύ όμως αφού λίγο μετά παντρεύτηκε την Έρρικα Μπρόγερ, απέκτησαν την κορούλα τους Σάντρα και δυο χρόνια μετά χώρισαν. Υπήρξε ο μεγάλος της έρωτας μέχρι πριν λίγους μήνες που έφυγε από τη ζωή.
Δεύτερη γυναίκα του η όμορφη Εύη Καραγιάννη που είχε κι ένα γιο τον μικρό Άνθιμο Ανανιάδη, που αγάπησε σαν παιδί του. Η Εύη όταν έμαθε ότι απέκτησε παιδί στην ηλικία του από τον τέταρτο γάμο του με την Αλίκη Κατσαβού, (που την παρακίνησε να κάνει 2 εξωσωματικές στον Μαστρομηνά που τον αγιοποίησε ο Κώστας) δεν το σχολίασε καλά.
Η τρίτη του σύζυγος Θεανώ Παπασπύρου του χάρισε δυο κόρες. Ο Κώστας Βουτσάς δεν έκρυψε ποτέ την αγάπη του για το ωραίο φύλο. Όταν κάποτε τον ρώτησαν με πόσες γυναίκες έχει κοιμηθεί, απάντησε: «Πολλές, πάρα πολλές. Παραπάνω από εκατό. Με τις γυναίκες που πηγαίνω, τις λατρεύω, τους αφοσιώνομαι. Ποτέ δεν πίεσα γυναίκα που θέλει να δουλέψει και να της είπα «πάμε στο καμαρίνι».
Μια φορά κόντεψα να δείρω έναν πρωταγωνιστή γιατί της είπε «πήγαινε στο καμαρίνι κι έρχομαι». Και του λέω «δεν ντρέπεσαι, αυνανίσου, το ίδιο θα είναι. Η κοπέλα ήρθε να δουλέψει, όχι για να κάνει βίζιτα».
Ο έρωτας τον έτρεφε, τον ανανέωνε γι’ αυτό κι εκείνος δεν αντιστεκόταν στα καλέσματά του, όμως και όλες τις γυναίκες και τα παιδιά του τα είχε αποκαταστήσει και είχε άριστες σχέσεις. Ήταν large.
Η τέταρτη επέτειος που δεν γιορτάστηκε
Στις 26 Φεβρουαρίου στις 4 το πρωί έπειτα από πολυήμερη παραμονή στην εντατική ο Κώστας έφυγε για τη μόνη…γειτονιά που φοβόταν. Δεν μπορούσε να πάει ποτέ σε κηδεία, ούτε στης Έρρικας πήγε.
«Είμαι πολύ ευαίσθητος και δεν μπορώ να πάω. Σε μία θα παραστώ μόνον στη δική μου, όταν έρθει η σειρά μου, αν και έχω πολύ καιρό μπροστά μου», είχε πει σε πρόσφατη συνέντευξή του.
Στις 27 Φεβρουαρίου θα έκλειναν 4 χρόνια γάμου με την Αλίκη και το Φοίβο τους που τον ξανάνιωνε. Δεν πρόλαβε όμως. Ο Κώστας Βουτσάς αγαπούσε τη ζωή και ζούσε σαν έφηβος, ήταν αισιόδοξος και γελαστός. Την ηλικία του δεν μαρτυρούσε τίποτα.
Του ευχόμαστε καλό ταξίδι και να είναι εκεί ψηλά τόσο ευχαριστημένος, όσο ήταν κι εδώ κάτω. Χιλιάδες κόσμου τον αποχαιρέτησε στο λαϊκό προσκύνημα που εκτέθηκε την περασμένη Πέμπτη.
Μαζί με του δικούς του πενθεί κι όλη η Ελλάδα. Ο δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης παραχώρησε στην οικογένεια τάφο στο Α΄ Νεκροταφείο σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την τεράστια προσφορά του στην Τέχνη.
