Είναι από τους σημαντικότερους φιλόσοφους – τραγουδοποιούς της εποχής μας κι όλοι υποκλίνονται στο ταλέντο του. Το ΄60 μετακόμισε με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη κι εκεί έζησε, σπούδασε κι έκανε τα πρώτα του βήματα σε μουσικές σκηνές.
Στον μακρινό…..αστερισμό Αθήνα (έτσι φάνταζε στο μυαλό των νεαρών μουσικών ροκάδων η πρωτεύουσα τότε) ήρθε για να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Συνεργάστηκε με σπουδαίους μουσικούς, δισκογραφικές εταιρίες, αντικατέστησε τον Παύλο Σιδηρόπουλο (μετά το θάνατό του) στους «Απροσάρμοστους», και το 1993 ξεκίνησε την πορεία του με τους «Μικρούς Ήρωες» , κυκλοφόρησαν πολλά άλμπουμ του και μας χαρίζει τραγούδια για τα οποία ο ίδιος χαρακτηριστικά δηλώνει: «Δε θέλω να μιλήσω για αυτά γιατί δε με χρειάζονται…..Μιλάνε, αν έχουν κάτι να πουν, από μόνα τους».
Το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα» σε στίχους Κ. Λειβαδίτη και το «Όσα μου ‘χεις χαρίσει» (Σ' ευχαριστώ) είναι στην καρδιά όλων μας.
Κοντά μας ο Γιώργος Δημητριάδης, που θα εμφανιστεί με αφορμή την κυκλοφορία του cd με τα καλύτερα τραγούδια του από μία διαδρομή 20 χρόνων, με τους «Μικρούς Ήρωες» στο ΡΥΘΜΟΣ Stage
-2/11 (παρέα του οι: Ν. Ζιώγαλας, Μ. Κεχαγιάς, Δ. Κοργιαλάς, Λεωνίδας Μαράντης, Θ. Μαραντίνης , Φ. Πλιάτσικας και Τζώρτζια και
-9/11 (παρέα του οι: Δραμαμίνη, Κ. Κυρμιζή, Β. Μαρκαντώνης, Ν. Πορτοκάλογλου, Μ. Φάμελλος, Μ. Φαφούτη και Nalyssa Green )
1.Πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με το τραγούδι και από πότε;
“Μάλλον αυτό άρχισε να ασχολείται μαζί μου σε πολύ μικρή ηλικία όταν τραγουδούσα σχεδόν ότι άκουγα στο ραδιόφωνο που εκείνα τα χρόνια στο σπίτι ήταν συνέχεια αναμμένο.
Όταν πια είχα μεγαλώσει είχα αρχίσει να καταλαβαίνω πως πέρα από το τραγούδι καθαυτό εκείνο που με γοήτευε ήταν η μουσική, δηλαδή ο ήχος, οι συγχορδίες, οι αρμονίες γιατί και οι μουσικές που άκουγα και ακούω ήταν μικρά ταξίδια σε κόσμους μαγικούς, που δεν γίνεται να μεταφέρεις με λόγια όλα αυτά τα άφατα πράγματα.
Πάντα πίστευα πως οι ήχοι έχουν μεγάλη σχέση με τα χρώματα και διαμορφώνουν καιρούς μέσα στην ψυχή μας.”
2.Αγαπούσατε το ροκ και την εποχή εκείνη στη Θεσσαλονίκη που μένατε, ήταν κάτι πολύ προχωρημένο. Πως σας αντιμετώπιζαν και πως τους αντιμετωπίζατε;
“Ανέκαθεν όσοι ας πούμε ένιωθαν να 'ανήκουν' σε ένα άλλο πολιτισμικό παγκόσμιο μουσικό τοπίο σε αυτόν τον τόπο ήταν περίπου δακτυλοδεικτούμενοι είτε σαν οι 'μυστήριοι' τύποι, είτε σαν ξενομανείς λες και δεν ζούσαμε σε έναν πλανήτη που λέγεται Γη αλλά σε ένα αποσπασμένο κομμάτι του που ξέφυγε της τροχιάς της.
Δεν θέλω να μιλώ εκ μέρους μίας κοινότητας αλλά όσον αφορά στα ακούσματά μου με διέκρινε πάντα μία επιλεκτικότητα σε ότι άκουγα γενικά αλλά και ειδικότερα μέσα στη ροκ μουσική. Αυτό ίσχυε και για την αυθεντική ελληνική μουσική. Ακούς ότι νιώθεις πως ταυτίζεσαι μαζί του αρχικά, πολλώ μάλλον δε σε νεαρή ηλικία όπου εκεί είναι που κτίζεται η μουσική σου ταυτότητα και χαρακτήρας.
Η Θεσσαλονίκη ήταν και τότε μία μεγάλη πόλη, χωρούσε πολλά μέσα της αλλά μετά δεν ήξερε τι να τα κάνει ένεκα πολλών αιτίων, κουβέντα για άλλη συνέντευξη αυτή.
Την εποχή που άρχισα να είμαι μέλος συγκροτημάτων της πόλης ήμουν και φοιτητής διατελών μέσα σε ένα 'κλίμα' ιδεολογικής υπερβολής και ιδεολογικής σοβαροφάνειας και καθαρότητας στο οποίο ασφυκτιούσα να βλέπω νέα παιδιά με ύφος ανθρώπου 90 ετών υποτίθεται με όλες τις αλήθειες και απαντήσεις για αυτόν τον αντιφατικό και παράλογο κόσμο. Καταλαβαίνετε πως η ανάγκη για να παίξω ροκ είχε γίνει ακόμα εντονότερη.”
3.Ποιοι ξένοι τραγουδιστές σας επηρέασαν;
“Όσον αφορά στο φωνητικό κομμάτι, πολλοί και διάφοροι από Tom Jones, Eric Burdon, Van Morisson, Rod Stewart, Roger Daltrey, Steve Marriott μέχρι Παύλο Σιδηρόπουλο, Διονύσης Σαββόπουλος αλλά και σύγχρονοί μου εννοώ της γενιάς μου όπως οι Φατμέ…
Αλλά επειδή έγινα συνθέτης-τραγουδοποιός και στιχουργός αυτά που με επηρέασαν και έγιναν τατουάζ στη ψυχή μου ήταν οι συνθέσεις, οι ήχοι, οι αρμονίες, η παραγωγή. Καλό είναι να θυμίζουμε πως αυτή η μουσική που άκουγα και ακούω έχει 'ΗΧΟ'.”
4.Περιγράψτε μας το ξεκίνημά σας στην Αθήνα, τις επαφές με τις δισκογραφικές…
“Ήρθα εδώ κάτω για να ξεκινήσω από το μηδέν υποτίθεται. Να κάνω ένα reset στο λογισμικό και στο ψυχολογικό μου για να δω τι θα κάνω γενικά στη ζωή μου. Μετά από σύντομο διάστημα κατάλαβα πως ήθελα μονάχα ένα πράγμα να είμαι.
Τραγουδοποιός, μουσικός, να παίζω σε μπάντες, να κάνω δίσκους. Να είμαι ροκ μουσικός και όχι εν γένει μουσικός.
Να παίξω αυτό που αγαπούσα χωρίς συμβιβασμούς. Εκεί στα μέσα των 80'ς είχα αρχίσει να φτιάχνω τα πρώτα σκαριφήματα τραγουδιών, πολλά δεν ήταν καλά στην αρχή αλλά σιγά-σιγά μέσα από διάφορες δυσκολίες άρχισε να τρέχει το καθαρό νερό.
Έπαιξα σε μπάντες, έφτιαξα δική μου, το 1987 έκανα την πρώτη μου παρουσία σαν ερμηνευτής ακόμα στον δίσκο ΦΥΣΑ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΣΟΥ του συνθέτη Σπύρου Χ"νικολάου, έπειτα το 1989 συνεργάστηκα με τον Διονύση Σαββόπουλο κάνοντας φωνητικά στις παραστάσεις του 'ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ' και το 1990 με πήρανε οι Απροσάρμοστοι σαν τραγουδιστή της μπάντας.
Ήταν ουσιαστικά η πρώτη μου φορά που είχα μπει για τα καλά στο εδώδιμο rocknroll. Όμως συνέχιζα να γράφω μουσικές, τραγούδια και το 1993 έφτιαξα το σχήμα ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ και ΟΙ ΜΙΚΡΟΙ ΗΡΩΕΣ κάνοντας το παρθενικό μου δημιουργικό LP "ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΑΝΤΑΡΣΙΑ". Όταν είχα έτοιμη την πρόταση βρήκα εύκολα δισκογραφική.”
5. Αφιερωθήκατε στη μουσική. Σας αντάμειψε;
“Αυτές τις μέρες διοργανώνω δύο συναυλίες με guests αγαπημένους καλλιτέχνες.. Αν αυτό δεν είναι ανταμοιβή, τότε τι είναι; Μέσα στα χρόνια μαθαίνεις αρχίζεις να σκέφτεσαι με μία "οικονομία" πολύ διαφορετική από αυτήν που σπάταλα άπλωνες παλιότερα. Τον Μάιο κυκλοφόρησα το BEST OF με την EMI, αυτόν τον καιρό ετοιμάζω το νέο μου δημιουργικό album.
Η ανταμοιβή είναι ο χρόνος που κερδίζει κάποιος όταν συνεχίζει να δημιουργεί, να μένει ζωντανός και όχι καταβαραθρωμένος κάτω από τα ερείπια της απογοήτευσης.”
6.Σ αυτή τη μουσική κούρσα που μέχρι τώρα διατρέξατε πολλά έχουν αλλάξει. Η γνώμη σας για το τραγούδι σήμερα;
“Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω για τη μουσική σήμερα γιατί συνεχώς η λέξη τραγούδι περιορίζει πάρα πολύ την δική μου οπτική. Φυσικά η μουσική εμπεριέχει το τραγούδισμα μέσα της αλλά πολλά έχουν αλλάξει, άλλα στο καλύτερο βλέπε τεχνολογία και άλλα στο χειρότερο.
Δυστυχώς επικράτησε η νοοτροπία της ευκολίας π.χ. στην δημιουργία δίσκων, τραγουδιών και το επίπεδο έπεσε πολύ με την έννοια πως τη μεγάλη μερίδα του κοινού την κέρδισε η κακής ποιότητας μουσική ανεξαρτήτως είδους.
Την ίδια στιγμή όμως υπάρχουν μεμονωμένες περιπτώσεις καλλιτεχνών που διακρίνονται για την καλαισθησία τους κι αυτό είναι μία ελπίδα και ένα φως μέσα στην ισοπέδωση.”
7.Έχετε πει «η ζωή δεν περιμένει για πολύ». Τι άλλο ακόμα θέλετε να πετύχετε;
“Καλύτερα θα ήταν τώρα να πω ότι εγώ δεν περιμένω για πολύ επειδή ο χρόνος μου συρρικνώνεται βάναυσα από τον καλπάζοντα πλέον χρόνο.
Όσα θέλω ακόμα γενικά να φτάσω, όσο ακόμα θα έχω την διάθεση, το κίνητρο θα προσπαθώ να πετυχαίνω έναν στόχο. Αυτοί οι στόχοι είναι και τα χνάρια που κάποιος ζωγραφίζει ανάμεσα στις τελίτσες τους το πορτραίτο του σε αυτή τη ζωή.
Μέγας στόχος είναι να πετύχω σαν άνθρωπος. Δεν ξέρω αν το έχω καταφέρει ακόμα γιατί μέσα στη δημιουργία κρύβουμε πολλές μας ατέλειες.”
8.Δανείζομαι το στίχο και ρωτώ: Νομίζετε καμιά φορά, ότι από τότε που ξεκινήσατε μέχρι σήμερα είναι «Σαν να μην πέρασε μια μέρα;»
“Ναι, και είναι κάτι που πια με γεμίζει με τρόμο γιατί θα ήθελα να μην έχω αυτή την αίσθηση. Όλα αυτά μέσα σε ένα μικροτσίπ σαν παράσιτο στις συχνότητες του σύμπαντος χρόνου. Εφιαλτικό. Ο ναρκισσισμός μου αντιδρά στην μπουλντόζα του Χρόνου. Επί ματαίω!”
9.Τι άλλαξε η μουσική στη δική σας ζωή;
“Η μουσική είναι σχέση πολλαπλών διαστάσεων. Σχέση με το κοινό, σχέση με τους μουσικούς, σχέση με τους δικούς σου και σχέση με τον τρύπιο εαυτό σου. Πολύς κόσμος θεωρεί εσφαλμένα πως όσοι κάνουμε αυτό το πράγμα είμαστε μέσα σε ένα Λούνα Παρκ ευωχίας, σε μία φούσκα ευτυχίας συνεχούς.
Όσον με αφορά δεν ζω έτσι, ούτε το επιδιώκω γιατί είναι ανέφικτο και ανόητο. Οι δυσκολίες της μουσικής σε όσα έχουν να κάνουν με αυτήν, οι περίοδοι αμηχανίας, απελπισίας ίσως, όλα αυτά, χωρίς να θέλω να φτιάξω κάποιον νέο μύθο, σε αλλάζουν. Ελπίζω προς το καλύτερο.”
10.Όταν τελειώνετε ένα τραγούδι , ποιο είναι το συναίσθημά σας; Σαν να αφήνετε το παιδί σας στην κοινωνία μόνο του να διαγράψει την πορεία του;
“Ότι φτιάχνουμε κατά κάποιον τρόπο φεύγει από εμάς. Το πνευματικό προϊόν φέρει την υπογραφή μου και το φτιάχνω γιατί θέλω να το μοιραστώ, θέλω να αρέσει, γι' αυτό το φτιάχνω, είναι μία επέκταση του εαυτού μου προς τα έξω, θέλω να κάνει κάτι έξω στον κόσμο και με τον κόσμο αλλά με τον τρόπο που εγώ διαλέγω.
Δεν το βλέπω σαν παιδί μου όμως γιατί απλούστατα αυτό είναι μέρος του εαυτού μου. Το παιδί μας είναι μία νέα προσωπικότης, είναι η αυτόνομη συνέχειά μας.”
11.Εμπιστεύεστε τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς που προωθούν διάφορα ή ορισμένα θα 'λεγα τραγούδια, ή δεν έχουν ιδέα κι εξυπηρετούν συμφέροντα;
"Μόνη σας απαντήσατε".
12.Έναν καλλιτέχνη τον «βοηθά» το ταλέντο του, η δισκογραφική του ή οι δημόσιες σχέσεις;
“Όταν το πρώτο είναι το τρίτο στη σειρά που αναφέρετε τότε δεν υπάρχει 'ταλέντο' όπως λέτε, αλλά 'ταλέντο' στο μπλα- μπλα.
Όταν επίσης το πρώτο είναι το δεύτερο στη σειρά που αναφέρετε τότε ίσως υπάρχει ταλέντο και τυχερός ο καλλιτέχνης που υποστηρίζεται σθεναρώς από την δισκογραφική του εταιρία.
Όταν έρχεται πρώτο το ταλέντο τότε μάλλον τα πράγματα μπαίνουν στη σωστή σειρά τους σαν προϋποθέσεις έστω κι αν ο τομέας PR χωράει πολλή συζήτηση μιας και πιστεύω πώς πάνω από όλα αυτό που χρειαζόμαστε είναι πολύ καλά τραγούδια και εξαιρετικές μουσικές.”
13.To «Όσα μού 'χεις χαρίσει» (Σ ευχαριστώ) για ποια το γράψατε;
“Περιλαμβάνει πολλά πρόσωπα. Δεν είναι στενά ένα ερωτικό τραγούδι αυτό.”
14.Έχετε πει « Η ζωή μου έχει όριο τον χρόνο, τα όνειρα μου όχι». Ποια όνειρά σας θέλετε ακόμη να εκπληρώσετε;
“Βλέπω πολλά όνειρα και αρκούν. Άλλα καλά, άλλα θρίλερ. Ίσως ακούγομαι ΄πεζός' αλλά μου αρέσει το περπάτημα ξέρετε, να πατούν τα πόδια στο έδαφος και να προχωρώ μπροστά με σταθερό βήμα.
Μικρός σκεφτόμουν το μέλλον χωρίς να έχω ιδέα πως θα είμαι μεγάλος, με τρόμαζε η ιδέα. Μετά μεγάλωσα, η ζωή μου έριξε τα απαραίτητα σκαμπίλια που ίσως και να τα άξιζα μερικά κι άλλα όχι κι έτσι τώρα που σας μιλάω έχετε απέναντί σας έναν άνθρωπο που το μόνο που ονειρεύτηκε ήταν οι γυναίκες που ερωτεύτηκε κι αγάπησε. Επιπλέον δεν είμαι φιλόσοφος. Να πάω για έναν καφέ;”
{jcomments on}
