Προβληματίζονται στην Αθήνα και την Λευκωσία -και καλώς πράττουν-με τη στάση του Ταγίπ Ερντογάν και των υπολοίπων ισλαμο-εθνικιστών της Άγκυρας, οι οποίοι εξαπολύουν και προσωπικές επιθέσεις εναντίον του Πρωθυπουργού της Ελλάδας και του βαλλόμενου πανταχόθεν για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά, Προέδρου της Κύπρου.
Ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Αναστασιάδης συναντήθηκαν στη Λευκωσία και συζήτησαν όλα τα πιθανά σενάρια. Αλλά μετά την αδικαιολόγητη επίθεση του Ερντογάν, μάλλον θα χρειαστεί να τα ξαναπούν. Διότι ο Ερντογάν άλλαξε την ατζέντα.
Το ηλίθιο ξέσπασμα του αυταρχικού ηγέτη της Τουρκίας, έπρεπε να διδάξει επιτέλους τις πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία, ότι οι όποιες δικές τους προσπάθειες για να ηρεμήσει το θηρίο, δεν είναι ορθή πολιτική, όταν ο εχθρός δεν αποσύρει και τους σχεδιασμούς του, αλλά μόνο τα πολεμικά πλοία, τα ερευνητικά και τα γεωτρύπανά του.
Στη διεθνή πολιτική σκηνή θα γίνουν πολλές αλλαγές το επόμενο διάστημα λόγω της εκλογής του προέδρου Τζο Μπάιντεν. Ο νέος ηγέτης της υπερδύναμης είναι στο στάδιο που εκπονεί τη νέα πολιτική για κάθε γωνιά του πλανήτη.
Βεβαίως, και λογικό είναι, οι Αμερικανοί να ξεκίνησαν με τη Ρωσία και την Κίνα, τις οποίες θεωρούν τους μεγάλους εχθρούς τους. Για το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η θέση είναι εκφρασμένη για περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων.
Όμως η κυβέρνηση του κ. Μπάιντεν θα πρέπει να περάσει ένα δύσκολο τεστ τους Ευρωπαίους για τις σχέσεις τους με τη Μόσχα και το Πεκίνο. Μπορεί να γίνουμε μάρτυρες δυσάρεστων συγκρούσεων και ας ελπίσουμε να επικρατήσει η «δυτική αλληλεγγύη», αν και τα ακροδεξιά καθεστώτα της Ε.Ε. θα προτιμούσαν τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος τα εξυπηρετούσε, και όχι τον κ. Μπάιντεν.
Σύντομα θα γνωρίζουμε αν η νέα Κυβέρνηση έχει την ίδια θέση με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, για την Ανατολική Μεσόγειο, τις τριμερείς και τον EastMed. Εικάζουμε ότι δεν θα αλλάξει η πολιτική.
Η Αθήνα και η Λευκωσία, ας σκέφτονται εδώ και εκεί και τα εθνικά τους συμφέροντα, και ας μην υποστηρίζουν – στο πλαίσιο της δήθεν ευρωπαϊκής αλληλεγγύης – την κάθε νεοφιλελεύθερη απόφαση των γερμανών-κρατούμενων Βρυξελλών. Τα εθνικά συμφέροντα πρέπει να είναι πάνω από τα ευρωπαϊκά. Που σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσουν να χρησιμοποιούν τη δύναμη του βέτο.
Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και ο πρόεδρος της Κύπρου, δεν έχουν καμία σχέση με τον Ερντογάν. Είναι δημοκρατικοί πολιτικοί, αγαπούν και προωθούν την ειρήνη. Απορρίπτουν τους πολέμους. Όμως έχουν γείτονα τον Ερντογάν, τον οποίο οι ελίτ της Αθήνας και της Λευκωσίας προωθούσαν – αν είναι δυνατόν – στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον ως ένα «εραστή» της ειρήνης. Δυστυχώς γι’ αυτά τα λάθη των διπλωματών και των πολιτικών δεν υπάρχει καμία τιμωρία.
Και επειδή δεν ομοιάζουν με τον αυταρχικό Ερντογάν, κάνουν υποχωρήσεις για να διασώσουν το διάλογο και δεν χρησιμοποιούν τα διπλωματικά όπλα που έχουν στη διάθεσή τους.
Ταυτόχρονα εισέρχονται σε ερμαφρόδιτες διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο και την Κύπρο και του δίνουν το δικαίωμα να εκβιάζει. Είναι καιρός για αλλαγή της πολιτικής. Η παρούσα πολιτική, που συνεχίζεται αναλλοίωτη για 46 χρόνια, έχει αποτύχει εντελώς.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ας μην έχουμε καμία αμφιβολία: Αν δεν έχει κέρδη η Τουρκία στο διάλογο, και για τις θαλάσσιες ζώνες και για το Κυπριακό, θα δημιουργήσει ξανά το πολεμικό κλίμα, όπως και το καλοκαίρι. Όμως, επιμένω και το πιστεύω, ότι ο νέος Πρόεδρος της Αμερικής θα τον γειώσει. Σε αντίθεση με τον πρώην πρόεδρο, τον Ντόναλντ Τραμπ, που τον ενθάρρυνε.
Και θα καταθέσω μία σοβαρή πληροφορία από ένα άτομο που είδε το κείμενο της συνομιλίας του τότε Προέδρου των ΗΠΑ με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, το καλοκαίρι.
Ο κ. Μητσοτάκης, λοιπόν, του περιέγραψε με μελανά χρώματα το πρόβλημα που δημιουργούσε ο Ερντογάν, το παρουσίασε με σοβαρότητα και χωρίς υπερβολές, του μίλησε για τις απειλές και τους εκβιασμούς του Τούρκου προέδρου εναντίον της Ελλάδας, όταν τον διέκοψε ο ανιστόρητος κ. Τραμπ και πέταξε μία από τις γνωστές βλακείες που έλεγε και στους Κούρδους:
Πολεμάτε με τους Τούρκους, είπε ο Τραμπ στον κ. Μητσοτάκη, από αρχαιοτάτων χρόνων. Τι (είναι αυτό που) νομίζετε, του απάντησε ο Έλληνας πρωθυπουργός; Δεν υπήρχε τότε η Τουρκία. Η ιστορία δεν διδάσκει κάτι τέτοιο, του είπε.
Και συνέχισε εξηγώντας ότι η Τουρκία ευθύνεται γι’ αυτή τη συνεχή ένταση. Του μίλησε για τις παρανομίες της. Σίγουρο είναι ότι τον έστειλε τον κ. Τραμπ. Ήταν ένα εξαιρετικό μάθημα ιστορίας…
