Θυμίζει ρεκλάμα τύπου «το αφεντικό τρελάθηκε»: Ότι πάρετε 1 ευρώ… Περί των προϋπολογισμών των Δήμων και των τεχνικών προγραμμάτων τους ο λόγος, που αυτές τις μέρες εισάγονται προς έγκριση στα Δημοτικά Συμβούλια.
Πέρα από τα ευχολόγια, καθώς αρκετοί δήμαρχοι δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα την προεκλογική περίοδο και αναλώνονται ακόμα σε εξαγγελίες ή σε παρελθοντολογίες, υπάρχει και η σκληρή πραγματικότητα που αποτυπώνεται με ψυχρούς αριθμούς.
Κωδικοί σε προϋπολογισμούς και τεχνικά προγράμματα, ύψους μερικών εκατοντάδων ευρώ, ακόμη και του… ενός ευρώ, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διεκδικήσουν οι δήμοι και να κρατήσουν έργα ανοιχτά προς χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ 2015, ελλείψει κρατικής χρηματοδότησης και ίδιων πόρων.
Το νέο ΕΣΠΑ, ωστόσο, θα είναι διαφορετικό τόσο στη φιλοσοφία του όσο στην αρχιτεκτονική του, με στόχο τον περιορισμό της γραφειοκρατίας μεν, αλλά επί της ουσίας καινοτόμο, με έμφαση στην προώθηση της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, της «έξυπνης εξειδίκευσης» και θα δίνει μεγάλη βαρύτητα σε δράσεις κοινωνικού χαρακτήρα.
Τίθεται εν αμφιβόλω, λοιπόν, εκτός των άλλων, αν τα έργα που προγραμματίζουν οι δήμοι υπακούουν σε αυτήν την καινοτόμο λογική του «εθνοσωτήριου», κατά τα’ άλλα, ΕΣΠΑ.
Η παραδοχή των δημάρχων είναι καθολική. Είτε συμφωνούν είτε διαφωνούν με τη την πολιτική μιας άκρως νεοφιλελεύθερης προσέγγισης, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η κάνουλα της κρατικής χρηματοδότησης έχει κλείσει.
Καλούνται να δημιουργήσουν δικά τους έσοδα, με τι άλλο; Με τη διπλή φορολόγηση σε βάρος των δημοτών τους, στο πλαίσιο ανταποδοτικών υπηρεσιών και έργων.
Αν δεν εξασφαλιστούν αυτοί οι ίδιοι πόροι, οι κωδικοί του ενός ευρώ στα τεχνικά προγράμματα, χρόνο με το χρόνο θα πολλαπλασιάζονται, φανερώνοντας μια δίχως άλλο προηγούμενο μιζέρια και κατάντια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Εκεί που άλλοτε οι προϋπολογισμοί των Δήμων χαρακτηρίζονταν ως οραματικοί, αναπτυξιακοί, κ.ο.κ., σήμερα εμφανίζονται ως συγκρατημένα αισιόδοξοι (sic) στις προβλέψεις τους, τις οποίες φυσικά ελέγχει μηνιαίως το Παρατηρητήριο Οικονομικής Αυτοτέλειας των ΟΤΑ, κατ’ εντολή της τρόικας.
Πού καιρός τώρα για οράματα; Οι Δήμοι στραγγαλίζονται χρόνο με το χρόνο και η ανατροπή αργεί να έρθει, όσο και να μας βαυκαλίζουν με ωραία συνθήματα και έξυπνα μηνύματα.
«Αν το δίκιο θες, καλέ μου, με το δίκιο του πολέμου θα το βρεις. Όπου ποθεί λευτεριά, παίρνει σπαθί», έγραφε ο Κώστας Βάρναλης στην «Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου».
Άραγε, πόσοι από τους αιρετούς μας σήμερα συναισθάνονται τα παραπάνω μεταφορικά λόγια, στη λογική της σύγκρουσης με αυτήν την πολιτική; Λιγότεροι από ποτέ θα απαντούσε κανείς. Πολύ περισσότερο δε όταν η κεντρική διοίκηση έχει να συνομιλήσει με μια «αυτοδιοικητική ελίτ», μιας και των «Ελλήνων οι κοινότητες» εξανεμίστηκαν σε οικονομίες κλίμακας και μετριούνται πλέον σε 325 δήμους όλους κι όλους.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, έτσι όπως οδηγείται, μέσα από περικοπές πόρων και μνημόνια, δεν έχει κανένα μέλλον, καθώς συρρικνώνονται οι δομές της με τραγικές συνέπειες για τους δημότες.
Και αν δεν αλλάξουν οι πολιτικές, σε λίγο καιρό, υπάλληλοι ιδιωτικών επιχειρήσεων θα μας ανοίγουν την πόρτα του δημαρχείου, ιδιώτες θα πουλάνε ακόμη και πολιτισμό, αρκεί να έχουν κέρδος.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και θα πρέπει να απαντηθούν ειλικρινά και δημόσια. Από όλους!
{jcomments on}
