Ήταν 8 Οκτωβρίου, δηλαδή μια μέρα σαν σήμερα, του 1967, όταν κοντά στους 2000 στρατιώτες της Βολιβίας είχαν περικυκλώσει τους αντάρτες στη χαράδρα του Γιούρο.
Από την προηγούμενη ημέρα ένας πληροφοριοδότης είχε υποδείξει στους Κυβερνητικούς την τοποθεσία των ανταρτών, επισημαίνοντάς τους με δέος: «… ανάμεσά τους είναι και ο Γκεβάρα!»… Και πραγματικά ανάμεσα στους αντάρτες ήταν και ο Θρύλος Τσε.
Σαν σήμερα το 1967, ο Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων», χτυπημένος από δυο σφαίρες στο σβέρκο, πισώπλατα, αφού οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν.
Σαν σήμερα το 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων», χτυπημένος από δυο σφαίρες στο σβέρκο, πισώπλατα, αφού οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν. pic.twitter.com/vY2s9SgZfQ
— Marka2 (@Marka2_) October 8, 2022
Ο Γκεβάρα τραυματίστηκε και αιχμαλωτίστηκε. Σύμφωνα με την αναφορά του βολιβιανού λοχία Μπερναρντίνο Χουάνκα, που καταγράφηκε από τον βιογράφο του Τσε Γκεβάρα, Τζον Λι Άντερσον, ο Γκεβάρα πυροβολήθηκε δύο φορές προτού φωνάξει: «…μην πυροβολείς! Είμαι ο Τσε Γκεβάρα και αξίζω περισσότερο για σένα ζωντανός παρά νεκρός».
Το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου, ο Γκεβάρα μεταφέρθηκε σε ένα παλιό σχολείο στο χωριό Λα Χιγουέρα. Αργότερα, οι στρατιώτες θα περιέγραφαν τον Γκεβάρα και τη συμπεριφορά του ως «ήσυχη», το βλέμμα του ως «τρομερό» και ότι αρνήθηκε να ανακριθεί από βολιβιανούς αξιωματικούς.
Ζήτησε μόνο κάτι για να καπνίσει, κι έτσι ένας από τους στρατιώτες, ένας πιλότος ελικοπτέρου ονόματι Χάιμε Νίνιο ντε Γουσμάν, τον «λυπήθηκε» και του πρόσφερε ένα σακουλάκι με καπνό για την πίπα του.
Το επόμενο πρωί, ο Γκεβάρα ρώτησε τους αστυνομικούς αν μπορούσε να συναντήσει τη «μαέστρα» του χωριού (δασκάλα) και του επέτρεψαν να μιλήσει με την 22χρονη Τζούλια Κορτέζ. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις της, «…δεν μπορούσα να τον κοιτάξω στα μάτια. Το βλέμμα του ήταν αφόρητα διαπεραστικό και τόσο ήρεμο».
Της εξήγησε με τι αγωνιζόταν η ομάδα του, επισημαίνοντας την κακή κατάσταση του σχολείου όπου δίδασκε. Το θεώρησε αντιπαιδαγωγικό και άδικο, με κυβερνητικούς αξιωματούχους να οδηγούν αυτοκίνητα Mercedes ενώ η εκπαίδευση ήταν τόσο παραμελημένη.
Αργότερα την ίδια μέρα, ο πρόεδρος της Βολιβίας Ρενέ Μπαριέντος διέταξε να εκτελεστεί ο Γκεβάρα. Ο Μάριο Τεράν, ένας λοχίας του Βολιβιανού στρατού, είχε ζητήσει να είναι ο δήμιος, καθώς οι αντάρτες είχαν σκοτώσει τρεις από τους φίλους του στη μάχη.
Κυβερνητικοί αξιωματούχοι διέταξαν να πυροβοληθεί ο Γκεβάρα οπουδήποτε αλλού εκτός από το κεφάλι, έτσι ώστε οι φωτογραφίες που θα κυκλοφορούσαν να υποδηλώνουν ότι σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μάχης με τον Βολιβιανό στρατό.
Πριν τον εκτελέσει, ο Τεράν ρώτησε τον Γκεβάρα αν σκεφτόταν την αθανασία. Ο αρχηγός των ανταρτών απάντησε: «όχι, σκέφτομαι την αθανασία της επανάστασης». Σύμφωνα με την αναφορά του Τεράν, ενώ στεκόταν μόνος του με τον άνθρωπο που έπρεπε να σκοτώσει, δίστασε, κάτι στο οποίο ο Γκεβάρα αντέδρασε φτύνοντας στο πρόσωπο του λέγοντας: «πυροβόλησε, δειλέ! Θα σκοτώσεις μόνο έναν άνθρωπο!».
Ο λοχίας τον πυροβόλησε στα χέρια και στα πόδια πολλές φορές πριν τον τραυματίσει θανάσιμα στο στήθος. Ο Γκεβάρα πυροβολήθηκε εννέα φορές.
Μετά την εκτέλεσή του, η σορός του Γκεβάρα μεταφέρθηκε στην κοντινή πόλη Βαγιεγράντε με ελικόπτερο, όπου τραβήχτηκαν φωτογραφίες του και αρκετοί μάρτυρες κλήθηκαν να επιβεβαιώσουν την ταυτότητά του.
Ένας στρατιωτικός γιατρός ακρωτηρίασε τα χέρια του, τα οποία στάλθηκαν στο Μπουένος Άιρες για αναγνώριση δακτυλικών αποτυπωμάτων. Το υπόλοιπο σώμα του στάλθηκε σε άγνωστη τοποθεσία και ο Βολιβιανός στρατός αρνήθηκε να αποκαλύψει αν τα λείψανα είχαν αποτεφρωθεί ή ταφεί.
Και τι σημασία είχε πια; Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα είχε γεννηθεί το 1928. Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν πια αθάνατος!
Όταν ο Τσε Γκεβάρα υπεράσπιζε την Κύπρο με μια επική ομιλία στον ΟΗΕ.
Το 1963 ο Τσέ Γκεβάρα σε μία πύρινη ομιλία στον ΟΗΕ, κατακεραυνώνει την Τουρκία και την Τουρκική βαρβαρότητα με Βρετανική προστασία κατά των Ελλήνων της Κύπρου.
Έναν χρόνο μετά έρχεται η πρώτη απόπειρα της Τουρκίας να εισβάλει στο νησί και να επιβάλει την διχοτόμηση ήταν στις 25 Φεβρουαρίου 1964, όταν η Κυπριακή Δημοκρατία εξήγγειλε τον αφοπλισμό των ατάκτων και τη δημιουργία μιας δύναμης 5.000 ειδικών αστυνομικών.
Αυτό έμελλε να είναι το πρώτο βήμα για τη δημιουργία στρατού της Κύπρου, που αργότερα πήρε την ονομασία «Εθνική Φρουρά». Την 1η Ιουνίου 1964 θεσπίστηκε νόμος που προέβλεπε υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.
Ο νόμος προκάλεσε τις διαμαρτυρίες της Τουρκίας και της Αγγλίας. Ο Κουτσιούκ, ο οποίος μετά τις διακοινοτικές συγκρούσεις δήλωσε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν νεκρή, τώρα παρουσιάζεται ως αντιπρόεδρος και προβάλει βέτο.
Η Τουρκία ειδοποίησε τις ΗΠΑ ότι σκόπευε να διατάξει εισβολή. Η Σοβιετική Ένωση, μέσω του σοβιετικού ηγέτη Νικίτα Χρουστσιόφ, δηλώνει κατά τρόπο σαφή και κατηγορηματικό την πρόθεσή της να υπερασπιστεί την ελευθερία και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Στις 5 Ιουνίου 1964 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζόνσον, με αυστηρή επιστολή του προς τον Ισμέτ Ινονού, ανακόπτει την Τουρκική πρόθεση, δηλώνοντας πως «εάν η Σοβιετική Ένωση αντιδρούσε στη Τουρκική εισβολή, το ΝΑΤΟ δεν θα εμπλεκόταν και η Τουρκία θα αφηνόταν στο έλεος της Σοβιετικής Ένωσης».
Η Τουρκία τελικώς υποχωρεί και δεν προχωρεί σε αποβατική κίνηση τον Αύγουστο του 1964, λόγω κυρίως της Αμυντικής Θωράκισης της Κύπρου, η οποία μετά την αποστολή της Ελληνικής Μεραρχίας ήταν ισχυρότατη.
Η Ελληνική Μεραρχία όπου ο Ντερτιλής (τα στερνά όμως τιμούν τα πρώτα) μαζί με πατριώτες ακόμα και εξόριστους κομμουνιστές συνθλίβουν τις τουρκικές δυνάμεις που δρούσαν εντός του νησιού.
Δυστυχώς, η Τουρκόδουλη Χούντα που ακολούθησε, απέσυρε την μεραρχία από την Κύπρο με τον δικτάτορα Παπαδόπουλο να δίνει εμπρηστικές συνεντεύξεις σε Τουρκικές εφημερίδες που άνοιγαν την πόρτα στην εισβολή.
Η Προδοσία ολοκληρώθηκε από τον Ιωαννίδη με το Προδοτικό Πραξικόπημα που έφερε τον διχασμό και βέβαια την αποτροπή της Σοβιετικής Ένωσης από την όποια παρέμβαση.
Σήμερα οι Εθνοπροδότες του ’22 και του ’74 εμφανίζονται ως «υπερπατριώτες»!…
Προφανώς η λήθη συνδέεται με την επανάκαμψη του Εθνικά ολέθριου ρόλου τους για ακόμα μια φορά.
