Η τεχνική συμφωνία ανάμεσα σε κυβέρνηση και δανειστές είναι θετική ή αρνητική; Το ερώτημα είναι πραγματικό και η απάντηση δεν είναι εύκολη.
Η συμφωνία φέρνει αναμφίβολα πολύ σκληρά μέτρα, που θα εφαρμοστούν μετά το 2019 και το 2020.
Η μέσο-σταθμική μείωση κατά 9% στις συντάξεις (με «οροφή» το 18%) και η ραγδαία μείωση του αφορολόγητου θα επιφέρουν σημαντικά βάρη στα χαμηλότερα εισοδήματα, που έχουν ήδη πληγεί ανεπανόρθωτα από τρία μνημόνια.
Η συμφωνία φέρνει, όμως, και αντίμετρα που αφορούν τις συνταξιοδοτικές αποδοχές και τη φορολογία, όπως την κατάργηση εισφοράς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για σημαντικό μέρος του πληθυσμού, τη μείωση φορολογικών συντελεστών και την κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα.
Σημαντικό είναι επίσης το γεγονός ότι ανακόπηκε η απαίτηση για περαιτέρω εκθεμελίωση του εργασιακού τοπίου. Η κυβέρνηση σχεδιάζει επιπρόσθετα ορισμένα αντίμετρα ώστε να δημιουργήσει «νησίδες» κοινωνικού κράτους, κάποιους θεσμούς προστασίας των εξαθλιωμένων.
Είναι ικανές αυτές οι ελαφρύνσεις και μεταρρυθμίσεις να «εξουδετερώσουν» τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα; Από δημοσιονομική σκοπιά, η επιβάρυνση και η ελάφρυνση θα είναι ισόποσες. Σε σχέση όμως με την πραγματική οικονομία, η εξίσωση γίνεται δυσεπίλυτη.
Η τεχνική συμφωνία περιλαμβάνει άλλωστε κάτι πολύ σημαντικό: τη συνέχιση της περιοριστικής πολιτικής για τουλάχιστον μία πενταετία. Αυτή η τάση αναμένεται να επιβεβαιωθεί με τη διατήρηση των στόχων για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία ζητά επίμονα το Βερολίνο.
Καθώς η δεύτερη αξιολόγηση οδεύει προς ολοκλήρωση, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ρύθμιση του χρέους, η διαμόρφωση ενός συγκροτημένου σχεδίου που θα επιδιώκει την ανάπτυξη προς όφελος των ασθενέστερων.
Επιβάλλεται η προσέλκυση επενδύσεων με στόχο τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας, με αξιοπρεπείς μισθούς και συνθήκες δουλειάς. Επιβεβλημένες είναι οι μεταρρυθμίσεις στην υγεία, την παιδεία, την τοπική αυτοδιοίκηση και όπου δεν ισχύουν μνημονιακοί περιορισμοί.
Όλα αυτά προδιαθέτουν για νέες συγκρούσεις στο άμεσο μέλλον. Για να ξεφύγει η χώρα από το καθεστώς της επιτροπείας, συνυφασμένο με την παραμονή στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, προϋπόθεση είναι η συνεννόηση του πολιτικού συστήματος.
Κάτι το οποίο δεν διαφαίνεται, καθώς τα πρώην κυβερνητικά κόμματα της σημερινής αντιπολίτευσης μοιάζουν να επιζητούν απλώς την επάνοδό τους στην εξουσία.
Υ.Γ. Έφη Αχτσιόγλου για την συμφωνία «Αναχαιτίστηκαν απαιτήσεις των δανειστών»
{videobox}wV8p8qJv6rI{/videobox}
{jcomments on}
