Αξίζει πραγματικά της προσοχής μας ο Ταγίπ Ερντογάν. Όχι επειδή έχει αναδειχθεί σε ένα πολύ επικίνδυνο εχθρό για τον Ελληνισμό, αλλά και για ένα άλλο λόγο:
Είναι ο απόλυτος ταραξίας στον κόσμο ειδικά τον τελευταίο χρόνο, και αν κάνετε ένα γύρο στον κόσμο θα δείτε ότι δεν υπάρχει άλλος ηγέτης που να δημιουργεί τόσα προβλήματα στους γείτονές του. Είναι η εξαίρεση. Την ίδια στιγμή, αυτό που ενοχλεί είναι ότι δεν ιδρώνει το αυτί του αυταρχικού προέδρου της Τουρκίας, διότι δεν τον ενοχλεί κανένας.
Εκδίδονται ανακοινώσεις, σε μερικές περιπτώσεις πολύ σκληρές, αλλά αυτή η επιθετικότητα του δεν έχει αντιμετωπιστεί με κανένα τρόπο. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως σε πολεμική ενέργεια, διότι είμαι πραγματιστής, αλλά με μία ισχυρή αποδοκιμασία που θα περιέχει οικονομικές κυρώσεις, τις οποίες φοβάται ο Ερντογάν, όπως ο διάολος το λιβάνι.
Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών του έδωσε το πράσινο φως να εισβάλει στη Συρία και να δολοφονήσει τους Κούρδους συμμάχους της Αμερικής. Η πράξη αυτή του κ. Ντόναλντ Τραμπ, αν αφορούσε άλλο ηγέτη, θα προκαλούσε την παγκόσμια οργή. Δεν συνέβη τίποτα…
Ο πρόεδρος της Ρωσίας συμφώνησε να μην ενοχλήσει τον Ερντογάν στη Συρία κατά την εισβολή, αν και τα συμφέροντα τους δεν ταυτίζονται. Γιατί; Διότι τον εξυπηρετεί στη διάλυση της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Οι Ευρωπαίοι είναι ανύπαρκτοι, σε σημείο που αρκετοί αναλυτές αναρωτήθηκαν για το λόγο ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν έχει χάσει εντελώς τα…δόντια της, και δεν την φοβάται κανείς. Δεν μπορεί να υποστηρίξει ούτε τα κράτη-μέλη της. Πρόκειται για μία ένωση-ντροπή.
Η Γαλλία του Εμανουέλ Μακρόν είναι η μόνη χώρα στον κόσμο αυτή τη στιγμή που αντιστέκεται πραγματικά στον Ταγίπ Ερντογάν και την Τουρκία. Και η αντίστασή της αυτή δεν είναι μόνο μέσω ανακοινώσεων και ο Τούρκος πρόεδρος το γνωρίζει. Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η συνέχεια, σε μία εποχή κατά την οποία η Γαλλία είναι ισχυρή και στρατιωτικά.
Αυτή η απαράδεκτη στάση των δυνατών της γης να επαναφέρουν στην τάξη τον Ερντογάν παρεξηγήθηκε από τον ισχυρό άνδρα της Άγκυρας. Και η υπόθεση της Λιβύης είναι το καλύτερο παράδειγμα για την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας.
Φτάσαμε, λοιπόν, στην ανακοίνωση της παράνομης συμφωνίας Τουρκίας και Λιβύης και ξαφνικά η Αμερική, η Ρωσία, οι Ευρωπαίοι, οι πάντες αντέδρασαν. Διότι προφανώς επηρεάζονται τα συμφέροντά τους και οι συμμαχίες τους. Στο θέμα της Λιβύης οι Τούρκοι είναι μόνοι τους, αλλά βλέπετε ότι δεν υποχωρούν. Επιμένουν.
Γιατί; Διότι ο Ερντογάν γνωρίζει πως με τις μαλαγανιές του θα επηρεάσει τον αναξιόπιστο Ντόναλντ Τραμπ. Και επίσης ξέρει προφανώς ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα πάει σε ρήξη μαζί του για τη Λιβύη, όπως δεν πήγε για τη Συρία.
Και η Ευρώπη; Όσο και αν σας κάνει εντύπωση ένα οικονομικό εμπάργκο από την Ε.Ε. θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στην τουρκική οικονομία. Αλλά η Ε.Ε. δεν θα τις επιβάλει. Απλούστατα διότι ούτε η Ελλάδα, ούτε η Κύπρος της ζήτησαν. Και αυτό είναι απαράδεκτο!…
Και δείχνει τα φοβικά σύνδρομα της Αθήνας και της Λευκωσίας. Αλλά και αν τις ζητούσαν οι Ευρωπαίοι πιθανότατα θα έβρισκαν τον τρόπο να τις αποφύγουν. Αλλά, να το θυμάστε: οι κυρώσεις των Ευρωπαίων είναι ένα ισχυρό όπλο…
Και με αυτά τα δεδομένα στο μυαλό μας, το ερώτημα που έρχεται αυτόματα στη σκέψη όλων είναι τι θα συμβεί όταν εμφανιστεί στα χωρικά ύδατα της λεβεντομάνας Κρήτης το τουρκικό γεωτρύπανο συνοδευόμενο από πολεμικά πλοία;
Τι θα κάνει ο Κρητικός πρωθυπουργός και βεβαίως όλοι οι Έλληνες πολιτικοί; Θα τα αγναντεύουν να αλωνίζουν στο Κρητικό Πέλαγος; Διότι δεν νομίζω να εμφανιστεί κανένα ξένο πολεμικό πλοίο ή αεροπλάνο για να αντιμετωπίσει την τουρκική πρόκληση. Και γιατί να έρθει; Εμείς πήγαμε πουθενά για να βοηθήσουμε άλλες χώρες;
Αλλά ας μην πάμε μακριά…Η Κύπρος είναι υπό συνεχή τουρκική κατοχή και εσχάτως η Τουρκία έχει καταλάβει και τις θάλασσες της. Αλλά δεν είδαμε ούτε ένα ελληνικό πλοίο, ούτε ένα αεροπλάνο να κάνει έστω μία βόλτα γύρω και πάνω από την Κύπρο.
Άρα, την τουρκική επιθετικότητα θα πρέπει η Ελλάδα να την αντιμετωπίσει μόνη της. Και ο πρωθυπουργός, και οι υπόλοιποι πολιτικοί, γνωρίζουν πως εδώ δεν είναι παίξε-γέλασε: πρόκειται για την κυριαρχία της Πατρίδας.
Γνωρίζουμε ότι η αθηναϊκή ελίτ, εκπρόσωποί της δυστυχώς περιβάλουν και τον Πρωθυπουργό, επιθυμεί ένα «συμβιβασμό» με την Τουρκία, ακόμα και εις βάρος της Ελλάδας. Είναι εντελώς λάθος οι άνθρωποι.
Θυμάμαι που πίεσαν τους Έλληνες της Κύπρου να αυτοκτονήσουν και να δεχθούν το φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν. Οι πολίτες του νησιού δεν τους έκαναν τη χάρη. Και τους εξευτέλισαν.
Ο «συμβιβασμός» με την Τουρκία, που προωθεί η αθηναϊκή ελίτ, είναι εγκληματικά απαράδεκτος. Ουσιαστικά είναι μία πράξη εναντίον της ίδιας της Ελλάδας.
Ο κ. Μητσοτάκης είναι υποχρεωμένος να φερθεί ως Κρητικός πρωθυπουργός, όχι ως ένας φιλελεύθερος ηγέτης.
Υ.Γ. Η τακτική της «λελογισμένης σιωπής» οδήγησε τον Ταγίπ στην Κρήτη: Έχει στρατηγική η Αθήνα;
