Είναι αξιοσημείωτο: ακόμη και αν οι πολιτικοί που φέρονται από μαρτυρίες ως χρηματισθέντες από τη Novartis αποδειχθούν αθώοι και δεν βρεθούν στοιχεία για την παραπομπή τους σε δίκη, οι αντιδράσεις των κομμάτων τους και των φιλικών τους ΜΜΕ δείχνουν σαν προσπάθεια του παλιού πολιτικού συστήματος να επαναλάβει δια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τον χειρότερο εαυτό του.
Αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να εκκαθαριστεί σε λίγους μήνες, αν τα κόμματα άφηναν τους δικαστικούς λειτουργούς να κάνουν τη δουλειά τους. Προκαλεί πολιτικό σεισμό γιατί τα δυο κόμματα που κυριάρχησαν στη Μεταπολίτευση προσπαθούν να την μετατρέψουν από υπόθεση της Δικαιοσύνης σε υπόθεση της Πολιτικής – πριν την ώρα της.
Ακόμη και παράγοντες – πολιτικοί, δημοσιογράφοι κλπ.- που δεν αναφέρονται στην υπόθεση βρήκαν στα κεραμίδια. Όχι για να ζητήσουν άμεση διαλεύκανση, αλλά για να……επιτεθούν στην κυβέρνηση. Να δημιουργήσουν υπόνοιες για την εγκυρότητα της δικαστικής έρευνας.
Δεν πυροβολούν την εταιρία που λάδωνε κόσμο και ντουνιά, αλλά τον Τσίπρα και τους εισαγγελείς. Δεν θέλουν την αλήθεια. Θέλουν να μη γίνει ερευνα. Γιατί;
Προς αναζήτηση στοιχείων
Ακόμη και στις περιπτώσεις που έκαναν χοντράδες υπουργοί – όπως ο Κοντονής που δήλωσε ότι διάβασε τη δικογραφία, ο Παπαγγελόπουλος που διαβάθμισε το σκάνδαλο και ο Πολάκης μίλησε για τους μάρτυρες- δεν αλλάζει η φύση της υπόθεσης: υπάρχει σκάνδαλο και το ήξεραν όλοι από καιρό.
Ο πρώην υπουργός Υγείας Δημ. Κρεμαστινός, αποδίδει την απομάκρυνσή του στο νομοσχέδιο που κατέθεσε και «θα έβαζε τέλος στα συμφέροντα στο χώρο του φαρμάκου. Ο νόμος ψηφίστηκε, αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ, γιατί αυτοί που δεν τους συνέφερε να εφαρμοστεί, με απομάκρυναν από το υπουργείο».
Υπονοεί πόση ισχύ έχουν οι εταιρίες σ’ αυτόν το χώρο. Τα «πιράνχας» που έλεγε ο Αλέκος Παπαδόπουλος. Ως βουλευτής σήμερα ο καθηγητής Κρεμαστικός , προφανώς λέει λιγότερα από όσα ξέρει, αλλά αναδεικνύει την ουσία της υπόθεσης:
« Όταν αποδεικνύεται ότι έχουν δοθεί εκατομμύρια σε ανθρώπους, προκειμένου για να ευνοήσουν τη διακίνηση προϊόντων φαρμακευτικών, είναι σκάνδαλο. Το θέμα είναι πού κατέληξαν τα λεφτά τελικά».
Αυτό υποδεικνύει ποια θα ήταν ορθή αντίδραση των κομμάτων: να αναζητηθούν περισσότερα στοιχεία. Είναι προφανές ότι δεν αρκεί μια μαρτυρία για να στοιχειοθετήσει κατηγορία. Χρειάζεται να προσκομισθούν συγκεκριμένα στοιχεία για πρόσωπα και συναλλαγές. Αποδείξιμα στοιχεία.
Παραδόξως όμως – εκτός από τα εμπλεκόμενα πρόσωπα που έχουν λόγο να αντιδρούν – το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ δείχνουν ότι ενδιαφέρονται να…..εμποδίσουν την αναζήτηση στοιχείων. Να κρατήσουν το θέμα σε επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης με ανταλλαγή ισχυρισμών. Παλιά τους τέχνη κόσκινο.
Γιατί αναζητούν τους μάρτυρες;
Ότι τρία στελέχη της εταιρίας αποφάσισαν να μιλήσουν είναι η ευκαιρία να αναζητηθεί η αλήθεια. Οι μαρτυρίες τους είναι η αρχή- αναγκαία συνθήκη, αλλά όχι και ικανή.
Αλλά είναι θετική προϋπόθεση ότι με συμβουλή του δικηγόρου τους Παύλου Σαράκη,κατέθεσαν στις αμερικάνικες αρχές, διαμορφώνοντας στέρεη βάση στην έρευνα. Η συνέχεια της οποίας είναι δικαίωμα και υποχρέωση της Πολιτείας. Ο εισαγγελέας μπορεί να ερευνά μια απλή καταγγελία.
Αυτή η υπόθεση θα μπορούσε να εκκαθαριστεί σε λίγους μήνες, αν τα κόμματα άφηναν τους δικαστικούς λειτουργούς να κάνουν τη δουλειά τους. Προκαλεί πολιτικό σεισμό γιατί τα δυο κόμματα που κυριάρχησαν στη Μεταπολίτευση προσπαθούν να την μετατρέψουν από υπόθεση της Δικαιοσύνης σε υπόθεση της Πολιτικής- πριν την ώρα της.
Ότι εκ των πραγμάτων οι τρεις μπορούν να ξέρουν για τις έκνομες δραστηριότητες της εταιρίας -και αυτό τους κατέστησε προστατευόμενους – αποτελεί αβαντάζ για την έρευνα. Ότι κάποιοι σήμερα προσπαθούν να μάθουν την ταυτότητά τους – είναι απαράδεκτο σε κράτος δικαίου. Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι θα επακολουθήσει αν γίνει γνωστό ποιοι είναι οι μάρτυρες.
Ότι τους γνωρίζει η Δικαιοσύνη είναι αρκετό σ’ αυτή τη φάση. Αν προσπάθησαν να την παραπλανήσουν θα το βρει η ίδια και θα κάνει ό,τι χρειάζεται. Τα περί «στησίματος από την κυβέρνηση» είναι αέρας κοπανιστός. Και όσοι τα λένε χωρίς να έχουν στοιχεία ακυρώνουν το δικό τους ισχυρισμό ότι δεν υπάρχουν στοιχεία.
Ανάδειξη προτού ωριμάσει
Η ελληνική Δικαιοσύνη, που διερευνά την υπόθεση, θα καταλήξει κάπου. Εκτός από ένα τομέα στον οποίο έχει δεμένα τα χέρια της: τα πολιτικά πρόσωπα. Η εισαγγελέας ήταν υποχρεωμένη αμέσως μόλις αναφέρθηκαν τα ονόματα να σταματήσει γι’ αυτά τα πρόσωπα την έρευνα και να στείλει τη δικογραφία στη Βουλή, που θα αναλάβει τη συνέχεια.
Αν το θέμα αναδείχθηκε πρώτου ωριμάσει η δικαστική έρευνα που θα έδινε και τις απαντήσεις, οφείλεται σε όσους έχουν θεσπίσει αυτές τις συνταγματικές διατάξεις – και η μοίρα της πολιτικής μάλλον τους τιμωρεί σήμερα. Το νομικό πλαίσιο δεν το διαμόρφωσε η σημερινή κυβέρνηση. Ο πολιτικός θόρυβος δεν μπορεί να επηρεάζει την έρευνα.
Η συνέχεια δεν είναι γενική αλλά συγκεκριμένη. Αν αυτές οι μαρτυρίες συμπληρωθούν με στοιχεία, από τους ίδιους μάρτυρες η άλλους, ή από τα ευρήματα της τακτικής ανάκρισης τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν τα δικαστήρια. Αν δεν υπάρχει συνέχεια με στοιχεία, κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τίποτε και η υπόθεση από νομικής πλευράς ξεφουσκώνει.
Αν υπήρξε δόλος από την πλευρά των μαρτύρων ασφαλώς είναι κάτι που επίσης θα ερευνήσει η Δικαιοσύνη, ιδίως αν της ζητηθεί. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση και δεν αφορά την παρούσα φάση της έρευνας. Ούτε ο εισαγγελέας δικάζει, ούτε η κυβέρνηση καταδικάζει, αλλά ούτε και η αντιπολίτευση αθωώνει.
Η πολιτεία και οι πολιτικοί
Κανείς δεν μπορεί να στερήσει το δικαίωμα της Πολιτείας να ερευνά με υπόνοιες, ενδείξεις, καταγγελίες, πιθανολογήσεις. Έτσι γίνεται σε όλες τις δημοκρατικές χώρες. Σε σταματάει ο εφοριακός στο δρόμο και, αν δεν μπορείς να αποδείξεις που βρήκες τα λεφτά για το πολυτελές αμάξι που οδηγείς, σε κοπανάει. Φτάνει στην αρμόδια αρχή η πληροφορία ότι έχεις ένα πανάκριβο πίνακα στο σαλόνι σου και μπουκάρει για εξηγήσεις.
Τι δεν καταλαβαίνουν όσοι μιλούν για «σπίλωση», «πολιτική δίωξη» και «κυβερνητικό στήσιμο»; Έστειλε ο Τσίπρας στην Αμερική μάρτυρες να καταθέσουν εναντίον αντίπαλων του; Θα ήταν φυσιολογικό να θεωρεί η εισαγγελία τους πολιτικούς πρόσωπα υπεράνω πάσης υποψίας και να μην ερευνά όταν αναφέρεται κάτι σ’ αυτούς; Ή μήπως να τιμωρεί όποιον καταγγείλει πολιτικούς;
Μην τρελαθούμε κιόλας. Μια τυπική έρευνα είναι, ας περιμένουμε να δούμε τι θα βγάλει. Και αν οι εμπλεκόμενοι ευλόγως αντιδρούν ως πρόσωπα, τα κόμματα τους τι ακριβώς κάνουν;
Ξέρει τι κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν μιλάει για «κουκουλοφόρους» και ζητάει «να βγουν οι κουκούλες»;. Αν θεωρεί ότι δεν πρέπει να υπάρχουν προστατευόμενοι μάρτυρες να εισηγηθεί νόμο στη Βουλή για να καταργηθούν.; Τι εννοεί η Φώφη Γεννηματά ότι θα…..υπερασπιστεί τα στελέχη του κόμματός της; Ποιος της ανέθεσε αυτή την υπεράσπιση; Ο καθένας είναι σε θέση να υπερασπιστεί τον εαυτό του προσωπικά, γιατί αν τον βαρύνει κάτι τον βαρύνει προσωπικά.
Το περίεργο δεν είναι αυτό που κάνει η Εισαγγελία διαφθοράς, ούτε η κυβέρνηση. Δεν υπάρχει κάτι παράνομο – οι φαντασιώσεις είναι δικαίωμα κάθε «διωκομένου» Το περίεργο είναι η επιμονή να φύγει το θέμα από τα χέρια της Δικαιοσύνης – να φύγει η προσοχή της κοινής γνώμης δηλαδή- και να μεταφερθεί στην πολιτική αντιπαράθεση.
Αυτός είναι ο συνήθης τρόπος για να αποφεύγονται ευθύνες.
{jcomments on}
