«Το θέατρο επειδή έχει γερά θεμέλια – τις ψυχές όλων μας – ανθίσταται και στο τέλος θα βγει νικητής. Ας μην ξεχνάμε ότι σε περιόδους κρίσης, το θέατρο πάντα άνθιζε, γιατί υπήρχε η ανάγκη αντίστασης»
Γεννήθηκε στο Αλιβέρι, αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, έχει υπηρετήσει όλα τα είδη της υποκριτικής και είναι από τους αγαπημένους ηθοποιούς. Φέτος παίζει στο αριστούργημα της Αγκάθα Κρίστι «10 Μικροί Νέγροι» στο Θέατρο ELIART.
Μιλάμε για τον εξαίρετο Χάρη Σώζο……
Κύριε Σώζο μιλήστε μας για την παιδική σας ηλικία, την οικογένειά σας…
«Γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά μεγάλωσα στο Αλιβέρι της Εύβοιας μέχρι τα 18 μου χρόνια. Φτωχικά χρόνια, με φοβερές δυσκολίες αλλά παρ όλα αυτά οι γονείς μου δεν αφήναν να καταλάβουμε κάτι τέτοιο. Σαν παιδί ήμουν πολύ ζωηρό ,καλός μαθητής, και πρωτοστατούσα στις σχολικές Γιορτές λέγοντας τις περισσότερες φορές ποιήματα που έγραφε η μητέρα μου.»
Πως ξεκίνησε η αγάπη σας για την υποκριτική;
«Η μητέρα μου αγαπούσε πολύ το διάβασμα. Έτσι από μικρός έμαθα, για Λουντέμη, Περλ Μπακ, Ουγκώ, Κρόνιν, Κνουτ Χάμσουν, Γκόργκι, Ντοστογέφσκι και πολλούς άλλους . Παράλληλα άκουγα ανελλιπώς το Θέατρο στο Ραδιόφωνο που το θεωρούσα κάτι μαγικό.
Με ταξίδευε σε χώρους μαγικούς που τους έπλαθα με την φαντασία μου. Αργότερα στο γυμνάσιο έπαιξα και σε μία παράσταση και…..αυτό ήταν, το μικρόβιο εγκαταστάθηκε για καλά μέσα μου και καθόρησε την μετέπειτα πορεία μου. Α! Τα πρώτα μου «επαγγελματικά» χρήματα τα έβγαλα λέγοντας ένα ποίημα της μητέρας μου. «Το Αλιβέρι».
Ένα στιχούργημα που περιέγραφε τον τόπο που μεγάλωσα. Όταν σχολούσα απ το σχολείο και πέρναγα μπροστά από τα καφενεία για να πάω σπίτι, με φώναζαν , με ανέβαζαν σε μια καρέκλα, με έβαζαν να τους πω το «Αλιβέρι» και μου έδιναν κανένα πενηνταράκι, καμιά δραχμή.»
Αποφοιτήσατε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης, πόσο δύσκολο ήταν να πετύχεις εκεί;
«Δεν συνάντησα δυσκολία , πέρασα με την πρώτη. Στην συνέχεια κατά την διάρκεια των σπουδών, υπήρχε δουλειά και μόνο δουλειά. Παράλληλα μας χρησιμοποιούσαν στις παρατάσεις του Θ. Τέχνης και έτσι αποκτούσαμε μια πολύπλευρη γνώση γύρω από το επάγγελμα, εξασκώντας ταυτόχρονα τα εκφραστικά μας μέσα, παίζοντας διαφορετικά είδη θεάτρου.»
Από τους καθηγητές σας τι κρατήσατε;
«Το πάθος, την αγάπη, για το θέατρο, το δόσιμο με όλη μας την ψυχή και τον νου στους ρόλους που αναλαμβάναμε. Την διαρκή προσπάθεια για να καλυτερεύουμε σαν άνθρωποι και σαν Ηθοποιοί. Να κάνουμε θέατρο πρώτα για την ψυχή μας και μετά για όλα τα άλλα.»
Ο πρώτος ρόλος και τα πρώτα συναισθήματα πάνω στο θεατρικό σανίδι;
«Σαν μαθητής ήταν: «Η Ισαβέλλα τρεις Καραβέλες και ένας Παραμυθάς» του Ντάριο Φο όπου η χαρά κι η ευτυχία δεν περιγράφονται , και το καλοκαίρι του 1975 Επίδαυρος, «Όρνιθες» του Αριστοφάνη, όπου η πρωτόγνωρη εμπειρία της επαφής με τον χώρο του θεάτρου μπροστά σε 15.000 θεατές θα μου μείνει αλησμόνητη.»
Ποιος ρόλος σας μέχρι τώρα, ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση;
«Νομίζω ότι κάθε ρόλος είναι μια πρόκληση και έτσι πρέπει να τον λαμβάνει ένας ηθοποιός. Αν και όπως είχε πει κάποιος δεν υπάρχουν μικροί ρόλοι υπάρχουν μικροί Ηθοποιοί.
Αλλά η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν «Ο Υπηρέτης δύο αφεντάδων» γιατί συνδύαζε σώμα ,κίνηση, λόγο, συναίσθημα, στην πιο πλήρη και ακραία μορφή του.»
Έχετε πάρει μέρος σε πολλά θεατρικά έργα, ταινίες, σε ραδιοφωνικές εκπομπές, σήριαλ, έχετε παίξει κλασσικό και σύγχρονο θέατρο, αρχαία τραγωδία, έχετε σκηνοθετήσει έργα για παιδιά, τι να πω για σας, θα ήθελα πολλές σελίδες για ν απαριθμήσω τι έχετε κάνει. Είστε αν μου επιτρέπετε να το πω ηθοποιός παντός καιρού…..Ρωτάω λοιπόν, το πιο αγαπημένο σας απ όλα;
«Ευτύχισα κατά την θητεία μου στο θέατρο Τέχνης αλλά και μετά στο ελεύθερο θέατρο, να δοκιμαστώ σε πολλά είδη θεάτρου. Αυτό δίνει την δυνατότητα στον ηθοποιό να αποκτήσει τις διαφορετικές τεχνικές που χρειάζεται για να υπηρετήσει σωστά το κάθε είδος. Δεν νομίζω ότι μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο, απλά γιατί όλα είναι μέρος της δουλειάς μου – της Τέχνης – που τόσο αγαπάω.»
Πρέπει ένας γονιός της σκληρής εποχής που ζούμε να διηγείται παραμύθια – όπως τα ξέρουμε – στα παιδιά του, ή να τα μεταφέρει στην σημερινή πραγματικότητα;
«Έχω ευτυχίσει τα τελευταία χρόνια, μέσα από το παιδικό Θέατρο που κάνω, όπως εφέτος που έχουμε ανεβάσει στο θέατρο “Χυτήριο” το έργο «Ο Πήτερ Παν και το Μουσείο της Ακρόπολης» , να συνδυάζουμε το παραμύθι με την σύγχρονη πραγματικότητα και πραγματικά τα παραμύθια παίρνουν άλλη διάσταση στα μάτια των παιδιών.
Αλλά έτσι κι αλλιώς τα παραμύθια δεν είναι ποτέ απλά παραμύθια, αλλά θίγουν βασικά προβλήματα της ζωής και λένε με τον πιο καθαρό και ποιητικό τρόπο, μεγάλες Αλήθειες. Τα παραμύθια πάντα έχουν διπλά μηνύματα και διπλούς αποδέκτες.
Τα παιδιά τα καταλαβαίνουν, τα εισπράττουν και τα αποκωδικοποιούν. Απλά πρέπει να κουβεντιάζουμε με τα παιδιά μας, να τους λέμε την αλήθεια και το σημαντικότερο, να ακούμε τι έχουν και αυτά να μας πουν. Πολλές φορές και αυτά χρησιμοποιούν παραμύθια, για να μας ζητήσουν, η να μας πουν κάτι και δεν ξέρω πόσοι και αν… τα καταλαβαίνουμε.»
Πόσο έχει αγγίξει η κρίση το θέατρο, αφού υπάρχουν πολλές θεατρικές σκηνές;
«Το θέατρο επειδή έχει γερά θεμέλια – τις ψυχές όλων μας – ανθίσταται και στο τέλος θα βγει νικητής. Ας μην ξεχνάμε ότι σε περιόδους κρίσης, το θέατρο πάντα άνθιζε, γιατί υπήρχε η ανάγκη αντίστασης στην μιζέρια, στον πόνο, την θλίψη και στην επιθυμία να γίνει εφαλτήριο για αντίσταση.
Πάντα και θα το δούμε και αυτό και τώρα, θα ξεπεταχτούν ωραία πράγματα. Τώρα που η αλαζονεία, ο εγωισμός, ο εγωκεντρισμός, και η επίπλαστη ευμάρεια συνθλίβονται, οι άνθρωποι, οι καλλιτέχνες, επαναπροσδιορίζουν τα θέλω τους και τα εγώ τους, συσπειρώνονται και απ αυτή την συσπείρωση μόνο καλά πράγματα θα δούμε.»
Ηθοποιός σημαίνει φως και τι…..άλλο;
«Το γνωστό ανέκδοτο…..Νερό, τηλέφωνο, ΕΜΦΙΑ, φόροι. Καθώς επίσης αγωνία για την επιβίωση, καλλιτεχνική και μη, κόπο και ένα ατέλειωτο ταξίδι, στο άγνωστο της ψυχής μας.»
Το μότο σας για τη ζωή;
«Να ονειρευόμαστε, να τολμάμε κι ας αποτύχουμε. Να προσπαθούμε να κάνουμε πράξη αυτό που μας κάνει ευτυχισμένους.»
Φέτος παίζεται στο Θέατρο ELIART στο αστυνομικό δημοφιλές «10 Μικροί Νέγροι». Μιλήστε μας για το ρόλο σας και την απήχηση στο κοινό…
«Οι 10 Μικροί Νέγροι, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ιστορίες μυστηρίου, της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας. Από την πρώτη μέρα το κοινό αγκάλιασε το έργο και την παράσταση και δεν είναι σχήμα λόγου, αποδεικνύεται από την πληρότητα του θεάτρου όλες τις ημέρες που παίζουμε και από τα σχόλια τους μετά.
Όσο για τον ρόλο μου, επειδή εμείς οι ηθοποιοί λέμε πολλές φορές πολλά για τους ρόλους μας και αρκετές φορές οι ρόλοι, μας διαψεύδουν, προτιμώ να μιλήσει ο ρόλος για μένα, μέσα από την παράσταση. Σας περιμένουμε στο Θέατρο ELIART…..»
Μια ευχή σας για το μέλλον;
«Να τελειώσουν τα Μνημόνια, να τελειώσει η Κρίση, για να ελπίζουν τα παιδιά μας, σε μια καλύτερη χώρα, σε ένα καλύτερο μέλλον.»
Χάρης Σώζος: «Να ονειρευόμαστε, να τολμάμε κι ας αποτύχουμε»!
{jcomments on}
