Γράφω με πίκρα και μεγάλη ανησυχία για το σχεδόν ξεχασμένο Εθνικό μας Σύμβολο:
Την πεντάμορφη Γαλανόλευκη όλων των Ελλήνων μας αλλά ευτυχώς όχι των Ελλήνων της κάθε γωνιάς της «διασποράς» που εκεί στα ξένα, τη σημαία μας με τον ιερό της σταυρό, σε κάθε της εμφάνιση στις Εθνικές μας επετείους, την προσκυνούν, διαλαλώντας επάξια την αγάπη τους για την Πατρίδα και προσφέρουν την λατρεία τους για την Ορθόδοξη Πίστη μας και τις μνήμες τους για τους αγώνες μας για τη λευτεριά.
Αξίες, που φοβάμαι ότι εμείς με την αδιαφορία μας η τον μαρασμό μας, ίσως από καιρό καταχωνιάσαμε στο σκοτάδι της λησμονιάς.
Γράφω, για να προλάβω την εντροπή και οδύνη που θα νιώσω όταν την 28η Οκτωβρίου – σε λίγες μέρες – θα περπατήσω για μια κόμη φορά και θ' αντικρίσω γυμνά τα μπαλκόνια και αδιάφορες τις Ελληνικές ψυχές για το μεγαλείο της αγάπης μας για τη Γαλανόλευκη και θα με πονέσει βαθιά η έλλειψη της υπερηφάνειας και της αυτοεκτίμησης που θα έπρεπε να νιώθουμε όλοι, βλέποντας τη σημαία μας να κυματίζει πέρα για πέρα στην πνοή του αγέρα της Ελληνικής μας Γης και των Ελληνικών μας Θαλασσών!
Αλλοίμονο. Φοβούμαι πως και τούτο το ξημέρωμα της μεγάλης μας επετείου, θα πορευτούμε και πάλι τον άδικο δρόμο του πεσιμισμού – για να μην πω, της ακούσιας προδοσίας – και θα πορευτούμε και πάλι το δρόμο της απαξίωσης των Εθνικών μας αγώνων και έτσι θα ξεχάσουμε να ξεδιπλώσουμε τη Γαλανόλευκη(εάν βέβαια υπάρχει καν καμιά ξεχασμένη Γαλανόλευκη στα υπάρχοντα μας) μια Γαλανόλευκη, που κάποτε έκανε τα μάτια μας να βουρκώνουν στο ένδοξο φτερούγισμα της.
Αν όχι τίποτε άλλο, αυτή η τακτική, είναι τόσο άδικη, και είναι ντροπή και μάλιστα αποτελεί και αισχύνη, τουλάχιστον για τη μνήμη των «ηρώων» που άφησαν τις ψυχές των στα πεδία των μαχών. Είναι δυνατόν, εμείς να είμαστε τόσο τραγικά επιλήσμονες;
Αν κοιτάξουμε λίγο πιο πέρα από τα σύνορα μας, θα δούμε λαούς να πνίγονται σε μόνιμους και κραυγαλέους σημαιοστολισμούς των σπιτιών, κτηρίων και καταστημάτων τους χωρίς καν να συμπίπτουν αυτοί με οποιαδήποτε αιτία η εθνικές επετείους.
Ακόμη κα στα βουνά τους ανεβάζουν τα εθνικά τους χρώματα που βγάζουν μάτι στους ανυποψίαστους γειτόνους των! Άραγε, αυτοί είναι πιο πατριώτες από εμάς; Δεν θα να το πιστέψω ποτέ !
Σε όσους έχετε την καλοσύνη να διαβάζετε αυτές τις γραμμές, σας εξομολογούμαι ότι εκφράζω τα συναισθήματα μου φορτισμένος αλλά και με το φόβο μήπως και πάλι προκύψει η απαράδεκτη – δεν θέλω να πω «ζημιογόνα» – αδράνεια που κατατρύχει όσους πιθανώς απάτριδες δεν αισθάνονται την ανάγκη να διπλώσουν τη Γαλανόλευκη που γι' αυτούς ενδεχομένως να είναι ένας μπελάς παραπάνω.
Αισθάνομαι όμως πως αυτοί είναι οι άθλιοι που αδιαφορούν για μια δοξασμένη μέρα της ιστορίας της Πατρίδας μας. Ημέρα που μαζί με τη χαρά μας, εμείς τιμούμε και τους νεκρούς μας ήρωες που εκείνη τη μέρα μας λείπουν ίσως περισσότερο από ποτέ.
Ντρέπομαι για λογαριασμό τους και τους στέλνω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια για την κατάντια του Εθνικού τους αισθήματος.
Όσο για μένα, θα μου φαινόταν αδύνατο να μην καταθέσω δημόσια τα συναισθήματα μου με την ελπίδα ότι έτσι κάνοντας, θα ευαισθητοποιήσω τους φίλους αναγνώστες που θα θελήσουν να ενστερνισθούν τις περί Σημαίας ιδέες μου καθώς πλησιάζει η επέτειος του πολύ-δοξασμένου ανά την υφήλιο Αλβανικού Έπους.
Όμως, ας μου επιτραπεί να προτείνω όπως ο Δήμος μας αποφασίσει τούτη τη φορά – υπάρχει ο χρόνος – να αναλάβει με επί κεφαλής τον Δήμαρχο μας και τούς συνεργάτες του, μια εκστρατεία για την έντονη παρουσία της Σημαίας μας στα σπίτια και τα καταστήματα των Δημοτών και των όλων των κατοίκων του Δήμου μας.
Κύριε Δήμαρχε, ελπίζω ότι σ' αυτή τη μεγαλειώδη προσπάθεια, όλοι μας θα προστρέξουμε συμπαραστάτες σας και θα υψώσουμε και στις τρείς Δημοτικές μας Ενότητες, την τρισαγαπημένη μας Γαλανόλευκη, όπως κάναμε κάποτε εκείνα τα παιδικά αλλά και νεανικά μας χρόνια, όταν στο νου μας φτερούγιζαν έντονα τα μεγάλα μας όνειρα για την Ελλάδα μας και δακρύζαμε, διαβάζοντας με περισσή συγκίνηση την Πηνελόπη Δέλτα σε ένα από τα αξέχαστα και ανεπανάληπτα αριστουργήματα της με τίτλο……..«ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»!!!
{jcomments on}
