Μια ολόχρυση λάρνακα μέσα στη σαρκοφάγο. Επάνω στο κάλυμμά της, ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι με δεκαέξι ακτίνες – σας λέει κάτι αυτό το «σχέδιο», έτσι δεν είναι; – και στο κέντρο του ένας ρόδακας.
Δύο τρεμάμενα χέρια δίνουν μάχη μέχρις εσχάτων με την συγκίνηση και τον άπαυτο ενθουσιασμό, προκειμένου να μπορέσουν να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη δουλειά τους και να φτάσουν μέχρι τέλους.
Μπροστά στα μάτια μιας ολόκληρης ομάδας συντελείται ένα ιστορικό θαύμα: ο μακεδονικός τάφος είναι αλαφυραγώγητος. Τα χέρια πλησιάζουν περισσότερο και…
Το «Παράξενο Τοιχάριο»
Καλοκαίρι 1977: ο Μανόλης Ανδρόνικος, ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολόγους παγκοσμίως, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης βρίσκεται εκ νέου στη Βεργίνα.
Στόχος του αυτή τη φορά είναι να πάει ένα βήμα παραπέρα την έρευνά του, καθώς – όπως έχει δηλώσει ήδη από το φθινόπωρο του 1976 – είναι πεπεισμένος πως κάτω από τη Μεγάλη Τούμπα (Τούμπα=μικροί λόφοι που έχουν σχηματιστεί ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας) υπάρχουν τάφοι Μακεδόνων Βασιλέων.
Στις 30 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς, λοιπόν, ο καθηγητής και η ομάδα του ξεκινούν την ανασκαφή, η οποία χωρίζεται σε δύο φάσεις:
Α) Τη διάνοιξη δύο μεγάλων τάφρων που θα ξεκινούν από τ’ ανατολικά και τα νότια και θα «συναντηθούν» στο κέντρο της Τούμπας, ούτως ώστε ν’ αποκαλυφθεί, σε μεγάλη, μάλιστα, έκταση, η αρχική επιφάνεια του εδάφους
Β) Τις «προσεκτικές» τομές στο κέντρο, προκειμένου να βρεθεί κάποιο σημείο του τάφου ή, έστω, του σκάμματός του.
Η πρώτη φάση πηγαίνει υπέροχα, όμως η δεύτερη αποφέρει ισχνά αποτελέσματα και τα νεοαποκτηθέντα φτερά της ομάδας κόβονται μ’ επώδυνο τρόπο: παρά το γεγονός πως γίνονται 5 δοκιμαστικές τομές που φτάνουν σε βάθος μέχρι και τα 3 μέτρα, το μόνο που έρχεται στην επιφάνεια είναι παρθένο έδαφος χωρίς την παραμικρή, έστω, ένδειξη αρχαιοτήτων.
Απογοητευμένος από την συγκεκριμένη προσπάθεια, με τα χρήματα να τελειώνουν με αστραπιαίους ρυθμούς και την άμμο στην κλεψύδρα ν’ αδειάζει ταχύτερα απ’ όσο θα ήθελε, ο Ανδρόνικος παίρνει την απόφαση να σκάψει και μια τρίτη τάφρο.
Κάπου εκεί η θεά τύχη («αναμεμειγμένη», φυσικά, με την αδιαμφισβήτητη ικανότητα της ομάδας) του χαμογελά, δείχνοντάς του όλα της τα υγιή δόντια: στα 11 περίπου μέτρα από την περιφέρεια της Μεγάλης Τούμπας αποκαλύπτεται «ένα απροσδόκητο και παράξενο τοιχάριο».
Πρόκειται για μια πρόχειρη κατασκευή – τίποτα το σπουδαίο, δηλαδή – που, όμως, λειτουργεί ως ζείδωρο φως αισιοδοξίας μέσα στο σκοτάδι του πεσιμισμού λόγω των αποτυχημένων πρώτων ανασκαφών: «Είναι το πρώτο πραγματικό κτίσμα που ανακαλύπταμε ύστερα από τόσα χρόνια προσπαθειών», θα πει ο ίδιος ο αρχαιολόγος.
Έπειτα, πήγε την σκέψη του λίγο παρακάτω, λέγοντας πως το συγκεκριμένο τοιχάριο «Δεν ήταν τίποτα άλλο από το άνω μέρος του γείσου, όπου τελείωνε η πρόσοψη του τάφου».
Ένας μακεδονικός τάφος, λοιπόν. Ο πρώτος που ανακαλύφθηκε μετά από χιλιάδες χρόνια. Σε ποιον ανήκει, όμως;
Η ανακάλυψη στην Βεργίνα του τάφου του Φιλίππου Β’
Η σπουδαιότερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα είχε γαλανόλευκο χρώμα και ο απόηχός της είναι εκκωφαντικός.
Ακούστε…..
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ…..
