Η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, από την Αμερική, έχει πολλές αντισημιτικές προεκτάσεις σε πολλά σημεία του πλανήτη μας.
Όμως η μεγαλύτερη αντί-εβραϊκή δήλωση ήλθε από το στόμα του Προέδρου της Τουρκίας κ. Τ. Ερντογάν, ο οποίος ταυτίστηκε απόλυτα με τον εξολοθρευτή του Εβραϊκού λαού, τον Αδόλφο Χίτλερ.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Τούρκος Πρόεδρος δήλωσε με έμφαση: «Θα σκοτώσω όλους τους Εβραίους». Ποια η διαφορά από τους Ναζί;
Μέσα στους αιώνες της Ιστορίας, ο Εβραϊκός λαός έζησε τρομερούς διωγ-μούς. Σήμερα, 70 χρόνια από την επανίδρυση του Ισραήλ, μετά από σφαγές 10.000.000 Εβραίων, πριν το Ολοκαύτωμα, σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο, έρχεται ένας ηγέτης να απειλεί τον μικρό πλέον λαό του Ισραήλ, με εξαφάνιση.
Με το πρόσχημα ότι ο Σιωνισμός, που έφερε ξανά στη ζωή το Ισραήλ ως κράτος, είναι ένα δημιούργημα του Σατανά, γι’ αυτό πρέπει να εξαλειφθεί από προσώπου γης, φυσικά με όλους τους Εβραίους,
Η ιστορία του Σιωνισμού άρχισε να κατηγορείται, από πολλές πλευρές, μέχρι που το 1975 στον ΟΗΕ ήλθε ένα ψήφισμα που καταδίκασε τον Σιωνισμό ως ρατσισμό. Και ποιες χώρες ψήφισαν το επαίσχυντο αυτό ψήφισμα;
Όλες οι Αραβικές και Μουσουλμανικές χώρες, όλες οι χώρες του κομμουνιστικού μπλοκ, με την Σοβιετική Ρωσία επικεφαλής, όλες οι χώρες του Τρίτου Κόσμου. Ο ΟΗΕ, ο παγκόσμιος αυτός Οργανισμός, που ιδρύθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να σταματήσει τις διαφορές μεταξύ των λαών, για να υπάρξει μια μόνιμη ειρήνη στον πλανήτη μας, ψήφισε αυτό το άρθρο, χωρίς ντροπή και ιστορική μνήμη.
«Πώς, τώρα, ο Σιωνισμός, ένα τέτοιο υψηλό σύμβολο, σφραγισμένο με τόσο αίμα και τόσες θυσίες χαρακτηρίζεται σαν ρατσισμός, είναι κάτι που όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι έχουν χρέος να το καταδικάσουν» (Γιάννης Συλλάνταβος).
Μια και αναφερόμαστε στον Σιωνισμό, θα είναι χρήσιμο να τονίσουμε ότι το Σιωνιστικό κίνημα δημιούργησε έναν «Σημιτική Αντισημιτισμό» από μέρους των Αραβικών κρατών, τα οποία έκαναν πόλεμο κατά του Ισραήλ.
Αυτός ο Αραβικός αντί-σιωνισμός, που στην αρχή ήταν μόνο πολιτικός και είχε σοβινιστικό χαρακτήρα, με το πέρασμα του χρόνου προσέλαβε όλα τα στοιχεία του αντισημιτισμού.
«Η κατηγορία που προωθείται είναι ότι ο Σιωνιστικός εχθρός έχει κλέψει την Αραβική γη, ότι οι Εβραίοι είναι σαν τους Ναζί και ότι ο σκοπός τους είναι η γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Αυτό είναι ένα μάθημα, που το έχουν μάθει καλά στον αντί-σιωνιστικό κόσμο. Ένας μύθος που τον βρίσκει κανείς παντού, έχει ριζώσει: ένας ξένος λαός (οι Εβραίοι) έχουν εκδιώξει έναν αυτόχθονα λαό (τους Άραβες Παλαιστινίους) από τα σπίτια τους, αναγκάζοντάς τους να ζουν στη φτώχεια, στα σύνορα της ίδιας τους της χώρας.
Ο μύθος, παραδόξως, έχει γίνει ολοκληρωτικά πιστευτός από πολ-λούς, κατά τα άλλα έξυπνους και δίκαια σκεπτόμενους ανθρώπους, χωρίς την παραμικρή προσπάθεια να εξακριβωθεί η αλήθεια σε κανένα σημείο της.
Οι περισσότεροι θέλουν να αγνοούν ότι οι Εβραίοι είναι κατά πολύ αρχαιότεροι στη γη του Ισραήλ από τους Άραβες Παλαιστινίους και ποτέ στη διάρκεια της Ιστοράις δεν έπαψαν να κατοικούν εκεί – υπήρχαν πάντα Εβραίοι και στην Ιερουσαλήμ και σε όλη την Παλαιστίνη, αν και κατά καιρούς ο αριθμός τους μειωνόταν πολύ – (από σφαγές του Αντίοχου του Επιφανή, των Σταυροφόρων και άλλων) και το κυριότερο, ότι στην πρόταση ίδρυσης Παλαιστινιακού κράτους, το 1948, από τον ΟΗΕ, αντέδρασαν όλες οι Αραβικές χώρες.
Η παγκόσμια κοινότητα έχει πάρει τέτοια στάση κατά του Ισραήλ, που μερικές φορές φαίνεται να αποτελεί ένα διεθνές αντισημιτικό φόρουμ.
Εδώ πρέπει να τονισθεί ότι στο Κοράνι αναφέρεται ότι οι μη Μουσουλμάνοι δεν πρέπει να κυριαρχούν πάνω στους Μουσουλμάνους, αλλά να κυριαρχούνται από αυτούς. Υπάρχει στην Ισλαμική παράδοση για κυριαρχία πάνω στους μη Μουσουλμάνους» (Εντ. Φλάννερυ, κληρικός).
Η ιστορία της εχθρότητας προς τους Εβραίους, περισσότερο από 2.000 χρόνια, είναι γεμάτη από γεγονότα απίστευτης ανθρώπινης σκληρότητας κατά του Εβραϊκού λαού. Μια τέτοια επαίσχυντη σκηνή, καταγράφηκε, όχι σε πόλεμο, αλλά μέσα στην αίθουσα του «ανθρωπιστικού» ΟΗΕ, την 1η Οκτωβρίου 1975.
Σε επίσημη επίσκεψη στα Ηνωμένα Έθνη του Προέδρου της Ουγκάντα Ίντι Αμίν Νταντά, που ήταν παγκοσμίως γνωστός ως μαζικός σφαγέας πρωτοφανούς αγριότητας, έχοντας διαμελίσει ο ίδιος προσωπικά πολλά από τα θύματά του και έχοντας κρατήσει ανθρώπινα μέλη για κατανάλωση σε ψυγείο.
Ωστόσο, είχε εκλεγεί Πρόεδρος του Οργανισμού Αφρικανικής Ενότητας και με αυτή την ιδιότητα προσκαλέστηκε να μιλήσει στη Γενική Σύνολο του ΟΗΕ. Η ομιλία του ήταν μια αποκήρυξη αυτού που αποκάλεσε: «Η Σιωνιστική-Αμερικανική συνομωσία κατά της ανθρωπότητας και απαίτησε όχι μόνο την αποβολή του Ισραήλ από τον ΟΗΕ, αλλά και την εξάλειψή του.
Αυτή η χοντροκομμένη πρόκληση για γενοκτονία ήταν καλοδεχούμενη από τις Μαρξιστικές Αραβικές και πολλές τριτοκοσμικές αντιπροσωπείες.
Η Σύνοδος του ΟΗΕ απένειμε ένα θερμό χειροκρότημα όταν έφθασε, τον χειροκροτούσε περιοδικά της ομιλίας του και πάλι σηκώθηκε όρθια όταν έφυγε.
Την επόμενη ημέρα, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ έκανε ένα δημόσιο δείπνο προς τιμήν του» (Πωλ Τζόνσον). Όταν ο ΟΗΕ υποκλίνεται σε έναν «άνθρωπο» όπως ήταν ο Πρόεδρος της Ουγκάντα, τι να περιμένει κανείς για τον Σιωνισμό, για την Ιερουσαλήμ, για την Κύπρο…
Σήμερα, το πρόβλημα της Ιερουσαλήμ, ίσως τα αντί-σιωνιστικά κράτη το φέρουν στον ΟΗΕ, φυσικά με μπροστάρη τον Πρόεδρο της Τουρκίας.
Ότι όμως κι αν γίνει, η Ιστορία δεν αλλάζει, όπως δεν αλλάζει και ο Εβραϊκός λαός, γιατί όπως έγραψε ο Παν. Κανελλόπουλος, ο άριστος ακαδημαϊκός: «Όπου κι αν βρέθηκαν οι Εβραίοι, στη Δύση ή στην Ανατολή, σε χώρες του Βορά ή του Ήλιου, έμειναν οι ίδιοι. Η κάθε εβραϊκή οικογένεια ήταν κι ένας ολόκληρος λαός, μια ολόκληρη φυλή».
Όμως, εδώ, αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω λίγες γραμμές για την Ιερουσαλήμ, την ιερή πόλη του Εβραϊκού λαού, που για 2.000 χρόνια δεν την έβγαλε ποτέ από την καρδιά του, ούτε από το μυαλό του και πάντα ήταν το όνειρό του να την ξανά-ελευθερώσει από τα ξένα χέρια. «7 Ιουνίου 1967. Καταλάβαμε τα υψώματα γύρω από την παλιά πόλη, είπε ο Ισραηλινός συνταγματάρχης Μότα Γκουρ στον άντρες του. Σε λίγο θα μπούμε μέσα.
Θα είμαστε οι πρώτοι που θα μπούμε στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ που ονειρευόμαστε και παλεύουμε γι’ αυτήν για γενεές ολόκληρες. Το εβραϊκό έθνος περιμένει τη νίκη μας. Να είστε περήφανοι. Καλή τύχη!
Ο Ραβίνος Γκόρεν ήθελε να επιταχύνει τη μεσσιανική εποχή, ανατινάζοντας τα τζαμιά του όρους του Ναού, ο στρατηγός Ναρκίς όμως απάντησε: «Σταμάτα το!». «Θα σε γράψουν τα βιβλία της ιστορίας», είπε ο Ραβίνος Γκόρεν. «Έχω ήδη καταγράψει το όνομά μου στην ιστορία της Ιερουσαλήμ», απάντησε ο Ναρκίς.
Ο Νταγιάν έγραψε ένα σημείωμα σ’ ένα χαρτί: «Είθε η ειρήνη να ευλογήσει ολόκληρο τον Οίκο του Ισραήλ και το τοποθέτησε ανάμεσα στους ογκόλιθους του τείχους των Δακρύων».
Έπειτα δήλωσε: «Ενώσαμε πάλι την πόλη, την πρωτεύουσα του Ισραήλ και δεν θα τη χωρίσουμε ποτέ ξανά» (από το βιβλίο «Ιερουσαλήμ» του Σάιμον Μοντεφιόρε).
Ελπίδα και Ευχή, η Ιερουσαλήμ ενωμένη ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, να φέρει την ειρήνη στο λαό του Ισραήλ και στους γείτονές του Άραβες.
{jcomments on}
