Υπάρχουν δυο θεωρίες που περιγράφουν – συμπληρωματικά – την κυβέρνηση Μητσοτάκη: Η θεωρία της εξάρτησης και η θεωρία της χειραγώγησης.
Κατά την πρώτη η κυβέρνηση μοιάζει με τον εξαρτημένο από ουσίες: Όσο περνάει ο καιρός θέλει όλο και μεγαλύτερή δόση και μπορεί να κάνει τα πάντα για να την εξασφαλίσει- πληρώνοντας, από το κρατικό ταμείο, όλο και περισσότερα.
Η ουσία στην οποία εθίστηκε είναι η υποστήριξη από τους μιντιάρχες. Την έχει ανάγκη όλο και πιο πολύ και ξοδεύει όλα και περισσότερα από τους φόρους των πολιτών για να την αγοράζει.
Η τελευταία πράξη εξασφάλισης μιντιακής υποστήριξης – με νομοσχέδιο του συνήθους υπόπτου Πέτσα – είναι προκλητική. Οι καναλάρχες θα λειτουργούν με λιγότερους από τους 400 εργαζόμενους με σύμβαση εργασίας του νόμου Παππά. Και τους παρέχονται εξωφρενικές διευκολύνσεις αποπληρωμής των αδειών.
Έχει προηγηθεί η παραπάνω λίστα Πέτσα με τα 20 εκατ. και ετοιμάζονται η λίστα Θεοδωρικάκου με 3 εκατ. και η λίστα Μητσοτάκη με άγνωστο ακόμη ποσό.
Υπάρχουν και οι κατά περίπτωση απαλλαγές από τραπεζικές υποχρεώσεις μέχρι δικαστικές διώξεις. Όμορφος κόσμος: Σου δίνω λεφτά και, με το ακαταδίωκτο, μου δίνεις μιντιακή κάλυψη για φαύλη διακυβέρνηση και ασυδοσία.
Η θεωρία της χειραγώγησης
Κατά τη θεωρία της χειραγώγησης οι μιντιάρχες, δεν παίρνουν μόνο ότι ζητούν για τον εαυτό τους, αλλά έχουν και λόγο στη διακυβέρνηση της χώρας. Όπως έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, ασκούν ιμπέριουμ εναντίον υπουργών, αλλά και έναντι του Πρωθυπουργού.
Όχι γιατί προσφέρουν υποστήριξη σε κυβερνητικές επιλογές, όσο επιζήμιες και αν είναι, ή γιατί εξαφανίζουν ενοχλητικές ειδήσεις. Αλλά γιατί έτσι έχουν στήσει οι ίδιοι το παιχνίδι εξ αρχής και ο Κυριάκος Μητσοτάκης τους οφείλει την επικράτησή του. Αυτοί νίκησαν τον Τσίπρα και αυτοί κρατούν ζωντανή τη σημερινή κυβέρνηση.
Να δούμε εξ όνυχος τον λέοντα. Αν πάμε στο…μακρινό 2016, θα διαπιστώνουμε ότι η νίκη Μητσοτάκη στις αρχαιρεσίες της ΝΔ δεν οφείλεται στην προσωπική ακτινοβολία του. Ούτε καν στην πανάκριβη επικοινωνιακή καμπάνια του και τη συνδρομή Σαμαρά.
Τα κατάφερε κυρίως χάρη στην παρέμβαση των ΜΜΕ που ελέγχουν συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες, ως τμήματα ευρύτερων δραστηριοτήτων τους.
Είχαν το λόγο τους. Μετά το σοκ του 2015 – όταν είδαν στην κυβέρνηση ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς – ήθελαν πάση θυσία μια κυβέρνηση η οποία «ας κάνει ότι θέλει, αρκεί να είναι αυτό που της λέμε», όπως έλεγε σε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, παλιός μιντιάρχης. Δεν ζει πια – ούτε υπάρχει πλέον η αυτοκρατορία του.
Έπρεπε να βρεθεί στη ΝΔ κάποιος τόσο φιλόδοξος ώστε να τον χειραγωγούν, όπως στο παρελθόν τον Κώστα Σημίτη και τον Κώστα Μητσοτάκη.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ………
