Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία δίνουν τα όπλα στην Άγκυρα, για να μάς απειλεί με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Το στρατιωτικό μέλλον της Τουρκίας διαμορφώνεται σταθερά και αδιάκοπα εδώ και χρόνια στις πολεμικές βιομηχανίες και στα ναυπηγεία των πιο στενών συμμάχων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση: της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας και άλλων κρατών-μελών. Είναι αυτές οι χώρες της Ε.Ε. που, τελικά, μπλοκάρουν τις ελληνικές θέσεις και τροφοδοτούν με όπλα την Τουρκία για να μας απειλεί με το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Σύμφωνα με τις αρχές και το δίκαιο της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα κράτη-μέλη θα έπρεπε εδώ και χρόνια να έχουν ήδη πάψει κάθε πώληση όπλων προς την Τουρκία, μόνο και μόνο λόγω δύο υψίστης σημασίας και σοβαρότητας αιτιών: Της κατοχής σχεδόν της μισής Κύπρου, με ένα ψευδοκράτος που δεν αναγνωρίζεται από κανένα μέλος της Ε.Ε., και του ενεργού casus belli έναντι της Ελλάδας.
Όμως, ενάντια σε κάθε ευρωπαϊκή λογική και παρά τις ισχύουσες κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, αρκετοί υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας στην Ε.Ε. πουλάνε όπλα δισεκατομμυρίων στην Τουρκία, εγκλωβίζοντας την Ελλάδα και τροφοδοτώντας τον αναθεωρητισμό του Ερντογάν.
Τον Απρίλιο 2021 ο Ερντογάν, ο Πολωνός πρόεδρος Ντούντα και οι υπουργοί Αµυνας των δύο χωρών υπέγραψαν τη συµφωνία για την αγορά 24 τουρκικών drones.
Μέσα στους 10 μεγαλύτερους εξαγωγείς όπλων προς την Τουρκία από το 1980-2020 υπάρχουν έξι χώρες-μέλη της Ε.Ε., συγκεκριμένα και σύμφωνα με το SIPRI, η Γερμανία, η Βρετανία, που το διάστημα αυτό ήταν μέλος της Ένωσης, η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία και η Ολλανδία. Μάλιστα, η Ισπανία προμηθεύει αποκλειστικά την Τουρκία, όχι και την Ελλάδα, όπως κάνουν, για παράδειγμα, η Γερμανία και η Γαλλία.
Ελλάδα και Τουρκία έχουν ήδη έρθει κοντά σε πολεμική σύρραξη το 1987, το 1996 και το 2020. Όλες αυτές τις φορές η Τουρκία ήταν ο επιτιθέμενος. Σήμερα πια η Τουρκία μιλά ανοιχτά για αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο, κατάκτηση Ελληνικών νησιών, ακρωτηριασμό της ελληνικής επικράτειας.
Παρά ταύτα, οι «σύμμαχοί μας» στην Ευρώπη μπουκώνουν ασταμάτητα με όπλα την Τουρκία, αντιδρώντας σε κάθε σοβαρή συζήτηση για εμπάργκο και κυρώσεις. Μετά τα γεγονότα του 2020 άρχισε πια να πέφτει και το τελευταίο φύλλο συκής.
Τον Ιούλιο 2021 η Τουρκία παρέλαβε το «Piri Reis», το πρώτο από τα έξι υποβρύχια που της πούλησε η Γερµανία. Το Βερολίνο αντιστέκεται σθεναρά σε κάθε αίτηµα της Ελλάδας στις Συνόδους Κορυφής για εµπάργκο στην Άγκυρα.
Τον Οκτώβριο του 2020 ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δενδιας απέστειλε επιστολές στους ομολόγους του από τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ιταλία, επισημαίνοντας την ανάγκη επιβολής εμπάργκο όπλων κατά της Τουρκίας. Από τον Γερμανό Μάας ζήτησε να μη δοθούν οι άδειες για την εξαγωγή συγκεκριμένου στρατιωτικού υλικού στην Τουρκία, όπως υποβρύχια, φρεγάτες κ.ά.
Στη Σύνοδο Κορυφής το Ελληνικό αίτημα για εμπάργκο όπλων στην Τουρκία απορρίφθηκε από τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία και την Ουγγαρία.
Τον Ιούλιο του 2021 η Τουρκία παρέλαβε το «Piri Reis», το πρώτο από τα έξι υποβρύχια που της πούλησε η Γερμανία, μια κίνηση που, όπως έγραψε τότε ο «Economist»…«θα μπορούσε να καταστήσει τη Μεσόγειο πιο ασταθή».
Το Βρετανικό περιοδικό σημείωνε πέρυσι:
«Τα Γερμανικά υποβρύχια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για συλλογή πληροφοριών σε Ελληνικά ύδατα, που αμφισβητούνται από την Τουρκία, συμπεριλαμβανομένης της κατασκοπίας γύρω από τα υποθαλάσσια καλώδια που η Ελλάδα σχεδιάζει να κατασκευάσει για τη σύνδεση με Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ. Τα υποβρύχια μπορεί να είναι οπλισμένα με αντιπλοϊκούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς».
Η πεισματική στάση ισχυρών…συμμάχων μας στην Ε.Ε. να εξοπλίζουν την Τουρκία αποθρασύνει τον Ερντογάν, ενώ πιέζει την Ελλάδα να κάνει διαρκώς τεράστιες αμυντικές δαπάνες. Το 2021, στην καρδιά της ύφεσης της πανδημίας, η Ελλάδα υποχρεώθηκε να δαπανήσει το 3,8% του ΑΕΠ για την άμυνα, τη μεγαλύτερη δαπάνη μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας της, ξεπερνώντας ακόμη και το 3,5% των ΗΠΑ.
Μάρτιος 2022, το αεροπλανοφόρο της Τουρκίας «Anadolu» είναι έτοιµο προς παράδοση. Κατασκευάστηκε σε συνεργασία µε την ισπανική Navantia της κρατικής SEPI. Η Ισπανία κοντράρει πάντα στις Συνόδους Κορυφής τις ελληνικές θέσεις για την Τουρκία.
Ο διαρκής εγκλωβισμός της Ελλάδας στη γωνία από βασικές χώρες-παίκτες της Ε.Ε. δουλεύει μια χαρά για τον ανταγωνισμό μεταξύ Ευρωπαίων εξαγωγών όπλων, όμως λειτουργεί σε βάρος κυρίως των Εθνικών αλλά και των Οικονομικών συμφερόντων της χώρας μας.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας δεν είναι «με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας». Συστηματικά και μεροληπτικά λειτουργούν σαν να θέλουν να διασφαλίσουν πως, αν και όποτε έρθει η κακιά στιγμή, τα εθνικά δίκαια της Ελλάδας θα θυσιαστούν, με μη αναστρέψιμο τρόπο, για τα εθνικά συμφέροντα άλλων. Και κυρίως της Τουρκίας, που δεν ανήκει στην Ε.Ε.
