Η Πέπη (Πηνελόπη) Οικονομοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κουν και στη Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη, και σκηνοθεσία στην Ανωτάτη Δραματική Σχολή Βαρσοβίας.
Σαν ηθοποιός αλλά και σαν σκηνοθέτης συνεργάστηκε με πολλά θέατρα εντός κι εκτός Αθηνών σε αξιόλογες παραστάσεις με τις καλύτερες πάντα κριτικές.
Το 1982 ίδρυσε μαζί με το Δημήτρη Οικονόμου το θίασο «Καθρέφτης». Σταμάτησε για τρία χρόνια και ταξίδεψε στην Ευρώπη και στην Αμερική. Διδάσκει υποκριτική και σκηνοθεσία στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης.
Ιδιαίτερα έμπειρη κι «εσωτερική» ηθοποιός, φέτος πρωταγωνιστεί στην θαυμάσια παράσταση που σκηνοθετεί η ταλαντούχα και διορατική Βαλεντίνη Λουρμπά «Βρικόλακες» του Ίψεν, στο θέατρο «ΕΚΑΤΗ» στην οδό Υακίνθου κι Εκάτης 11 στην Κυψέλη, και οι κριτικοί την λάτρεψαν, αφού έγραψαν όλοι τα καλύτερα για την ερμηνεία της στο ρόλο της κυρίας Άλβιν.
Ας την καλωσορίσουμε…..
– Κυρία Οικονομοπούλου μιλήστε μας για σας, τα παιδικά σας χρόνια, την απόφαση να στραφείτε στο θέατρο…..
«Με μεγάλωσαν δύο ζωντανοί, χαριτωμένοι φοιτητές που ήταν οι γονείς μου. Όταν γεννήθηκα, έτρεχαν με το μωρό στην αγκαλιά παντού, σ' εκδρομές, ταξίδια, χορούς, κινηματογράφους, θέατρα. Είχα δει τόσο πολύ θέατρο στα παιδικά μου χρόνια που το να δώσω εξετάσεις σε δραματική σχολή ήρθε σαν φυσική συνέπεια»
– Στο ρεπερτόριο σας, τόσο σαν ηθοποιός, όσο και σαν σκηνοθέτης υπάρχει μεγάλη ποικιλία ρόλων και έργων. Από κλασσικούς και σύγχρονους συγγραφείς, κωμωδία και δράμα, αυτοσχεδιασμός, μέχρι και έργα της Άπω Ανατολής. Πως συνδυάζονται όλ' αυτά;
«Όταν πηγαίνω να εργασθώ αλλού, είτε σαν ηθοποιός είτε σαν σκηνοθέτης, το ρεπερτόριο ήδη είναι της επιλογής αυτού που με καλεί. Στη δική μου όμως δουλειά το ρεπερτόριο το επιλέγω εγώ, κι έτσι εξηγείται αυτή η μεγάλη ποικιλία.
Το ρεπερτόριο του "Καθρέφτη" στο Θέατρο της Οδού Αντιοχείας, ανήκε στο χώρο της πρωτοπορίας, της έρευνας και του πειραματισμού και πολλάκις δεν απευθυνόταν στον μέσο θεατή.
Το να ασχολούμαι με πρωτοποριακό ρεπερτόριο στο δικό μου το θέατρο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να παίξω ή να σκηνοθετήσω άλλου είδους έργα.»
-Ποιο είδος είναι το φόρτε σας τόσο στην ερμηνεία, όσο και στην σκηνοθεσία;
«Πραγματικά δεν μπορώ να σας απαντήσω πάνω σ' αυτό,. Το μόνο που ξέρω είναι ότι μ' ενδιαφέρει η έρευνα.»
– Πως εξηγείτε το ότι αν και σε περίοδο κρίσης λειτουργούν τόσο πολλά θέατρα;
«Πρώτον το τοπίο έχει αλλάξει σε σχέση με παλιά. Ανεβαίνουν παραστάσεις
πολλές, οι οποίες ούτε κρατούν πολύ, ούτε παίζονται οι περισσότερες, κάθε μέρα.
Έπειτα υπάρχει υπερπληθώρα ηθοποιών. Κάθε χρόνο μπαίνουν στο επάγγελμα γύρω στα 700 άτομα, δημιουργώντας περιστασιακούς θιάσους.
Απ' την άλλη μεριά, η ζωντανή επαφή, που είναι το θέατρο, δεν αντικαθίσταται από τίποτε άλλο, κι έτσι οι θεατές το αποζητούν πάντα.»
– Εσείς πως βιώνετε τη δύσκολη εποχή που περνάμε και τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας;
«Περνάω πολύ δύσκολα, όπως όλος ο κόσμος. Τι να πω στους πολιτικούς μας; Αν ο στόχος τους ήταν να μας καταστρέψουν τη ζωή, το κατάφεραν.»
– Πιστεύετε πως τώρα οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πιο ζεστές ή ακόμη προβληματικές;
«Πιστεύω ότι αποζητούμε ζεστασιά στις σχέσεις ,αλλά ότι η γενική κατάσταση μας έχει κάνει προβληματικούς και δυσάρεστους για συντροφιά.»
– Το φετινό χειμώνα πρωταγωνιστείτε σε μια εξαιρετική παράσταση τους «Βρικόλακες» . Μιλήστε μας γι αυτή και για το δικό σας ρόλο.
«Πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά. Η σκηνοθέτης η κ. Λουρμπά δεν προσπάθησε να αναδειχθεί εκείνη μέσα απ' το έργο, αλλά να αναδείξει το ίδιο το έργο που είναι ένα από τα αριστουργήματα του Ίψεν.
Έκανε σωστή διανομή και έγινε το μαγικό, η παράσταση να περνάει στον κόσμο και να τον αγγίζει.
Η κυρία Άλβιν, που υποδύομαι, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι είναι η «Νόρα» ύστερ' από τριάντα χρόνια, αν δεν είχε εγκαταλείψει τον σύζυγό της και είχε συμβιβαστεί.
Είναι πολύ δραστήρια, έξυπνη, λατρεύει το γιο της, που είναι το παν γι αυτήν. Η ηθοποιός που θα την ερμηνεύσει καλείται να δώσει μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων. Πρέπει να διαθέτει πλούσιο ψυχικό κόσμο και τεχνική για να τα βγάλει πέρα μ' έναν τόσο απαιτητικό ρόλο»
-Ποιοι ρόλοι σας αντιπροσωπεύουν περισσότερο και από όσους έχετε υποδυθεί ποιος ο δυσκολότερος;
«Έχω ξεκινήσει σαν σουμπρεττοενζενύ και είχα μεγάλη ευκολία στην κωμωδία, αλλά μου άρεσαν & τα δύσκολα. Ο δυσκολότερος ρόλος που έχω παίξει είναι η Μαντάμ ντε Μερτέιγ στο «Κουαρτέττο» του Χάινερ Μύλλερ.
-Πως είναι η Πέπη σαν άνθρωπος; Εύκολος, αισιόδοξος; Ποια είναι τα πιστεύω της;
– Έχω πάρα πολλές ψυχικές μεταπτώσεις μέσα στη μέρα και είμαι κυκλοθυμική, κάτι που με κουράζει τρομερά, αλλά με κουράζει περισσότερο
ότι το κρύβω, πρώτον για να μην εκτεθώ, και δεύτερον για να μην κουράσω τους άλλους που δεν μου φταίνε σε τίποτα.
Δεν είμαι και τόσο εύκολη, αλλά έχω βρει ένα τρόπο να συμπορεύομαι, αφού η δουλειά μας είναι μια δουλειά ομαδική. Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη, πιστεύω στις ανθρώπινες σχέσεις που είναι το πρώτο πράγμα για μένα.»
– Έχετε παίξει και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Από όλα τι αγαπάτε πιο πολύ;
«Το θέατρο»
-Αν ξαναρχίζατε, θα ακολουθούσατε ξανά την τωρινή πορεία σας;
«Ναι, θα έκανα πάλι ακριβώς τα ίδια»
-Το επάγγελμά σας σάς πρόσφερε αυτά που ονειρευτήκατε;
«Ναι, ήθελα το θέατρο σαν όχημα, για να γνωρίσω τον εαυτό μου και τον
κόσμο γύρω μου, κι αυτό το θέατρο μου το πρόσφερε.»
– Η καλύτερη στιγμή στη ζωή σας;
«Όταν μπήκα στη Δραματική Σχολή του Κουν»
-Υπάρχουν αρκετοί συνάδελφοί σας που βρίσκονται συνεχώς στο προσκήνιο ακόμη κι αν δεν διαθέτουν τόσα προσόντα, πως το εξηγείτε;
«Για να είναι συνεχώς στο προσκήνιο, σε κάποιους θα πρέπει ν' αρέσουν»
-Με το γιαπωνέζικο θέατρο πως ασχοληθήκατε;
«Έχω θητεύσει κοντά στον Εουτζένιο Μπάρμπα, σ' ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και κοντά του ήρθα σ' επαφή με το θέατρο στη Ασία. Έκτοτε ο κόσμος που έχω μέσα μου διαπλατύνθηκε. Εκτός από την Δύση περιλαμβάνει και την Ανατολή, εξ ου και το γιαπωνέζικο θέατρο.»
-Τι απεχθάνεστε και τι θαυμάζετε σ' έναν άνθρωπο;
«Απεχθάνομαι το να μην έχει πνεύμα, και θαυμάζω το να έχει»
-Μια ευχή σας;
«Να βγούμε γρήγορα απ' την κρίση»
-Σας ευχαριστώ.
«Κι εγώ»
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εουτζένιο Μπάρμπα, Ιταλός που μετανάστευσε στη Νορβηγία, φιλόσοφος, συγγραφέας, σκηνοθέτης, φοίτησε και στην Κρατική Σχολή Θεάτρου της Βαρσοβίας – σκηνοθεσία, πολυβραβευμένος κι επίτιμος δρ. σε πανεπιστήμια πολλών χωρών, πολυταξιδεμένος.
Ίδρυσε το θέατρο Odin και την περίφημη Διεθνή Σχολή Θεατρικής Ανθρωπολογίας στη Δανία.
