Δεν λασπολογούν, δεν απειλούν αλλά σέβονται όλους!…
Ένα από τα πρώτα πράγματα που ρωτώ τους φοιτητές μου στο μάθημα Ηγετικότατα (Leadership) για να μπορέσουν να αναπτύξουν κριτική σκέψη, είναι κατά πόσο έχουν δει ποτέ τη λέξη «Ηγέτης» στο οργανόγραμμα κάποιας εταιρίας ή ενός οργανισμού. Με τις συζητήσεις να καταλήγουν πάντα στο ίδιο σημείο: «Όχι, ο ηγέτης δεν αποτελεί μέρος της ιεραρχίας».
Ο ηγέτης δεν είναι πάνω, κάτω, δεξιά ή αριστερά του Εκτελεστικού Διευθυντή, ή του Διευθυντή Μάρκετινγκ, ή του Διευθυντή Ανθρώπινου Δυναμικού, ή του Οικονομικού Διευθυντή, κ.ο.κ..
Ναι, αλλά τι είναι Ηγέτης; Υπάρχουν πολλά χαρακτηριστικά που χρήζουν κάποιο ηγέτη. Όμως, κλέβοντας το ρήμα της προηγούμενης πρότασης «χρήζω», γίνεται αντιληπτό ότι ο τίτλος αυτός δίδεται από άλλους. Ακόμη και η καθαρίστρια σε μια πολυεθνική μπορεί να χρηστεί ηγέτιδα. Ακόμη και ο τμηματάρχης του τμήματος πωλήσεων μπορεί να χρηστεί ηγέτης.
Ο λόγος απλός: οι άλλοι βλέπουν στο πρόσωπο της καθαρίστριας και στο πρόσωπο του τμηματάρχη πωλήσεων τον άνθρωπο που θα μπορέσει να τους εκπροσωπήσει.
Τον άνθρωπο που τους άκουσε, τους ένιωσε, τους αγκάλιασε στη δύσκολη ώρα. Τον άνθρωπο που αποτέλεσε τον εκπρόσωπο ΟΛΗΣ της ομάδας (όχι επιλεκτικά) στη δύσκολη στιγμή.
Αυτόν/ην που όταν το παιδί τους ήταν άρρωστο, δεν χρειάστηκε να ζητήσουν άδεια να το πάνε στο γιατρό αλλά αυτός ο άνθρωπος (τους), από μόνος του, τους άφησε ελεύθερους (άδεια) σπρώχνοντας τους να πάνε στο γιατρό χωρίς να χάσουν το μεροκάματο.
Μένοντας ακόμη και στη βάρδια τους χωρίς αμοιβή! Αυτόν/ην που όταν ο άντρας της υπαλλήλου έχασε τη δουλειά του, κάλυψε δυο μηνιάτικα στην υπεραγορά ή έδωσε ακόμη και αύξηση για να ελαφρύνει την τσέπη όλης της οικογένειας τους. Αυτόν/ην που τους ένιωσε και τους έδωσε το χέρι στη δύσκολη ώρα. Αυτόν/ην που τους άκουσε χωρίς να τους κρίνει, ακόμη και όταν (θεωρούσε ότι) έκαναν κάτι λάθος.
Θα το επαναλάβω, αυτός/ή ο ηγέτης δεν βρίσκεται στο οργανόγραμμα της εταιρίας. Ούτε και στο οργανόγραμμα κάποιου κόμματος. Γιατί αν είσαι Πρόεδρος, ή Γενικός Γραμματέας μιας παράταξης, αυτό δεν σου δίνει τον τίτλο του ηγέτη, εκτός κι αν οι πράξεις σου οδηγήσουν το υφιστάμενο προσωπικό (τα μέλη) να σου δώσουν αυτό τον τόσο τιμητικό τίτλο.
Κύριε Νεοφύτου, πριν θέσεις υποψηφιότητα έλαβες υπόψιν όλες τις γνώμες;
Η απάντηση είναι όχι, έδρασες ατομικά και δεν έλαβες υπόψιν τις ανάγκες του κόμματος που κλήθηκες να εκπροσωπήσεις και όλων των ανθρώπων που έδωσαν τη ψυχή τους για αυτό το κόμμα.
Κύριε Νεοφύτου, αφότου ξεκίνησες την προεκλογική σου μάχη, σεβάστηκες την άλλη άποψη όσων αποφάσισαν να μην σε στηρίξουν, στηρίζοντας μια άλλη επιλογή;
Όχι, δεν τους σεβάστηκες. Και όχι μόνο δεν τους άφησες ελεύθερους να επιλέξουν (ένας στους τρεις!!!), αλλά πέταξες τόση λάσπη στην επιλογή τους, χωρίς να καταλάβεις ποτέ ότι σε αυτούς πετάς λάσπη και όχι απλά σε έναν συνυποψήφιο σου. Σε αυτούς που ήταν μαζί σου. Σε αυτούς που πολεμούσαν μαζί σου, τους ίδιους τους συναγωνιστές σου.
Κύριε Νεοφύτου:
Ένας ηγέτης τους ακούει όλους και μιλά τελευταίος. Εσύ μόνο μιλάς και διατάζεις, απαιτείς και εκφοβίζεις.
Ένας ηγέτης αφουγκράζεται, προλαβαίνει λάθη και εργάζεται ομαδικά για να τα διορθώσει.
Όχι μόνο αρνήθηκες να αφουγκραστείς τους δικούς σου ανθρώπους αλλά τους διέγραψες κιόλας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν γύρισαν την πλάτη στο κόμμα τους αλλά σε σένα. Αλλά ο φανατισμός και το πείσμα σου δεν σε αφήνουν να το δεις αυτό.
Από μόνος σου αυτό-αναιρέθηκες από Ηγέτης. Δεν κατάφερες να ηγηθείς μιας ιστορικής παράταξης, πώς «απαιτείς» να σε εμπιστευτεί ο λαός για να ηγηθείς του κράτους;
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΚΥΠΡΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ στην Νέα Υόρκη
