Το Κυπριακό είναι μια μακρά πορεία, αλυσίδα αλλεπάλληλων πρωτοβουλιών, διαπραγματεύσεων και αδιεξόδων. Ενίοτε, στην εσωτερική πολιτική σκηνή, συζητείται στη δημόσια σφαίρα, η πορεία αυτή και επιδιώκεται να βρεθούν λάθη, παραλείψεις.
Ένα στοιχείο που τίθεται είναι το θέμα της επανατοποθέτησης του Κυπριακού ως θέματος εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Ανατροπή, δηλαδή, του άλλοθι το οποίο προσφέρθηκε στην Τουρκία από το 1974 και εντεύθεν, καθιστώντας το ζήτημα από θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής σε διακοινοτική διαφορά!
Μια σημαντική στρέβλωση, που συνιστά επιτυχία της Τουρκίας, που βρέθηκε με τη βοήθεια τρίτων εκτός της μεγάλης εικόνας. Την Τουρκία τοποθέτησε με τις πρωτοβουλίες του για την Ασφάλεια στη μεγάλη εικόνα ο Νίκος Κοτζιάς. «Κύπρος 2015-2018.
Μια τριετία που άλλαξε το Κυπριακό. Η μάχη για την κανονικότητα χωρίς «παρεμβατικά δικαιώματα» και «εγγυήσεις», είναι το βιβλίο του Νίκου Κοτζιά. Είναι ένα βιβλίο-απολογισμός, που εκδόθηκε ενώ ήταν ακόμη υπουργός Εξωτερικών, αλλά και μια δική του προσωπική σφραγίδα για την πολιτική που χαράχθηκε στο Κυπριακό, όταν ανέλαβε επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, με την εκλογική νίκη του Αλέξη Τσίπρα, το 2015.
Η ιστορία γράφεται από όσους βιώνουν τα γεγονότα. Καταθέτουν τη δική τους μαρτυρία, εργαλείο για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Μπορεί ένας εν ενεργεία υπουργός να γράφει ιστορία; Ασφαλώς. Όσοι θα γράψουν μελλοντικά, θα αντλήσουν στοιχεία, μαρτυρίες και θα κρίνουν.
Ο Νίκος Κοτζιάς, είναι ο πρώτος υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, που έθεσε ολοκληρωμένα μια πρόταση για το κεφάλαιο της Ασφάλειας. Διαμόρφωσε μια ολοκληρωμένη πρόταση, με εισηγήσεις, πρακτικές προτάσεις υλοποίησης.
Έχει παρουσιάσει μια πλήρη πρόταση για την Ασφάλεια, θέτοντας ενώπιον των εμπλεκομένων και της διεθνούς κοινότητας την ανάγκη στην Κύπρο, με την κατάργηση της κατοχής, την απελευθέρωση, να καταστεί μια κανονική χώρα.
Η αναφορά αυτή, για κανονική χώρα, υιοθετήθηκε από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, όπως και τα βασικά στοιχεία της πρότασης.
Η πρωτοβουλία Κοτζιά, ξεκίνησε και εξελίχθηκε, σε ένα όχι ιδιαίτερα φιλικό πολιτικό περιβάλλον. Δεν είχε μόνο απέναντι του την κατοχική Τουρκία, που επιδιώκει διαχρονικά την διασφάλιση την εσαεί παρουσία της στο νησί. Είχε απέναντί του και την τότε αμερικανική κυβέρνηση.
Τα τηλεφωνήματα της τότε υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτώρια Νούλαντ, προς Αθήνα και Λευκωσία, είχαν ένα στόχο: Σταματήστε τον ή να του πάρετε του το κεφάλι. Ούτε το ένα έγινε ούτε το άλλο, γιατί ήδη οι πρωτοβουλίες αυτές είχαν και την κοινωνική στήριξη.
Κανείς δεν μπορούσε, σε Αθήνα και Λευκωσία να σταματήσει, ακόμη και εκείνοι που ήθελαν, αυτή την πρωτοβουλία.
Στο βιβλίο, που αποτελεί καταγραφή εξελίξεων, παρεμβάσεων, δημόσιων τοποθετήσεων, κατά την χρονική περίοδο που εξετάζεται, περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων τα εξής:
Επιστολές του Νίκου Κοτζιά προς τον Έσπεν Μπαρθ Άιντε, ειδικό σύμβουλο του Γ.Γ. του ΟΗΕ για την Κύπρο, του οποίου οι παρασκηνιακές του ενέργειες και μεθοδεύσεις είχαν προκαλέσει αντιδράσεις και ενοχλούσαν σφόδρα τις κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου.
Αντίστοιχες επιστολές για τον ρόλο Άιντε αποστέλλονται και στον Γ.Γ. του ΟΗΕ. Μια επιστολή στον Γενικό Γραμματέα, που δεν είχε σταλεί τελικά.
