Σήμερα φιλοξενούμε μια πολύ ταλαντούχα γυναίκα, που έχει τελειώσει την Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών, την Αγγλική Φιλολογία, την Δραματική Σχολή Κάρολου Κουν, έχει κάνει μετεκπαίδευση στην Υποκριτική, τη Σκηνοθεσία και την Παραγωγή σε Λονδίνο, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Πολωνία, Δανία, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με εξαιρετικές προσωπικότητες της τέχνης στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στη Νέα Υόρκη, στην Ελβετία, στην Κοπεγχάγη και φυσικά στην Αθήνα. Θεατρική Ανθρωπολογία διδάχτηκε σε ειδικές Σχολές στο Μπαλί, στην Ινδονησία και στη Βραζιλία.
Μιλά άπταιστα αγγλικά και γαλλικά, και καλά γερμανικά. Φωνητική αγωγή διδάχτηκε στο Κρατικό Ινστιτούτο Μόσχας, φωνητική τέχνη και τραγούδι στην Αθήνα και κλασικό και σύγχρονο χορό στο εξωτερικό, αφρικανικούς χορούς και παραδοσιακούς ελληνικούς.
Δεν παρέλειψε τη μελέτη πιάνου και κιθάρας. Έχει παίξει σε πολλά αξιόλογα τηλεοπτικά σήριαλ, σε διαφημιστικά σποτ, σε κινηματογραφικές ταινίες , σε θεατρικές παραστάσεις, έχει μεταφράσει και σκηνοθετήσει πολλά έργα. Είναι μέλος σε διάφορα Ινστιτούτα, Επιτροπές, Οργανώσεις.
Τώρα έως 31 Μαρτίου 2015 παίζεται στο θέατρο Σημείο κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21.30, το «MANIFESTO 2083» με τον Δημήτρη Αλεξανδρή, του βραβευμένου διεθνώς Δανού θεατρικού συγγραφέα και σκηνοθέτη Κρίστιαν Λόλλικε που μετέφρασε από τα αγγλικά, σκηνοθέτησε και παίζει.
Λεπτομέρειες θα μας πει η ίδια η Μαρίλλη Μαστραντώνη.
Κυρία Μαστραντώνη, μιλήστε μας για την παιδική σας ηλικία, από τότε σας άρεσε το θέατρο;
«Με ενδιέφερε η τέχνη γενικά. Αρχικά δεν είχα σαφή προσανατολισμό. Πρώτες μου αγάπες ήταν η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος και ο κλασσικός χορός.
Το θέατρο με έλκυσε επειδή μου έδινε τη δυνατότητα σύνθεσης των επί μέρους τεχνών. Ευτυχώς σήμερα τα διακριτικά όρια μεταξύ τεχνών έχουν διαρραγεί ενδεχομένως περισσότερο από ποτέ, πράγμα που καθιστά τις σύγχρονες παραστατικές τέχνες ένα δυναμικό και ακόμα πιο δημιουργικό πεδίο.»
Από το βιογραφικό σας κρίνει κανείς ότι είστε πολύ δραστήριος άνθρωπος. Πως τα προλάβατε όλα αυτά;
«Κι εγώ αναρωτιέμαι καμιά φορά! Υποθέτω ότι επειδή αντιλαμβάνομαι την τέχνη ως κατ’ εξοχήν περιπέτεια κι όχι ως δουλειά, και επειδή το θέατρο είναι ο τρόπος μου να αντιλαμβάνομαι και να αλληλεπιδρώ με τον «κόσμο» (εννοώ ότι μας περιβάλλει, όχι μόνο το κοινό), γι’ αυτό και παρά τα προβλήματα ή τις δυσκολίες που αναπόφευκτα προκύπτουν, μου είναι αδύνατο να σταματήσω ή να κουραστώ πραγματικά. Εξάλλου η τέχνη εμπεριέχει πάντα ένα στοιχείο ψυχαναγκασμού.»
Θεατρική Ανθρωπολογία σπουδάσατε σε χώρες της Ανατολής και στη Βραζιλία. Τι ακριβώς είναι και σε τι σας βοήθησε στη δουλειά σας;
«Θεατρική Ανθρωπολογία είναι η μελέτη της προ-εκφραστικής σκηνικής συμπεριφοράς του περφόρμερ που αποτελεί τη βάση των διαφορετικών ειδών, ρόλων και προσωπικών ή συλλογικών παραδόσεων. Είναι δηλ. ένα δίκτυο ανθρώπων που μοιράζονται την ίδια τέχνη διαχρονικά και διαπολιτισμικά.
Τη μελέτη αυτή στο θεατρικό πεδίο την οφείλουμε στον Εugenio Βarba και τους συνεργάτες του και στην ίδρυση του ISTA (International School of Theatre Anthropology).
Είχα την ευκαιρία να διδαχθώ απ’ αυτούς, καθώς και να συμμετάσχω ως ηθοποιός σε ένα τεράστιο πρότζεκτ, την παράσταση «Ur-Hamlet», πάνω στον πρωταρχικό μύθο του Άμλετ, όπου δούλεψα με το Οdin Τeatret και κορυφαίους περφόρμερ και σύνολα από την Ινδία, Ινδονησία, Ιαπωνία, Βραζιλία.
Ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία και βεβαίως συνέχισα τη συνεργασία μου με πολλούς απ’ αυτούς τους εξαιρετικούς καλλιτέχνες, που μου άνοιξαν δρόμους σε ένα ευρύ ερευνητικό πεδίο.»
Είστε Καλλιτεχνική Υπεύθυνη του Θεάτρου ΕΝΤΡΟΠΙΑ, Διαχειρίστρια της εταιρείας πολιτιστικών δραστηριοτήτων «Εντροπία», Καλλιτεχνική Υπεύθυνη του «Φεστιβάλ Εναλλακτικής Σκηνής» (F.E.S.). Θέλετε να μας ενημερώσετε για τα παραπάνω;
«Το Θέατρο ΕΝΤΡΟΠΙΑ ιδρύθηκε στον ομώνυμο χώρο του Κεραμεικού τον Οκτώβριο του 1995. Τότε ζούσα ακόμα μεταξύ Λονδίνου, Βερολίνου και Αθήνας. Το έκανα γιατί δεν ήθελα να αποκοπώ τελείως από τη χώρα μου, ενώ συνέχισα βεβαίως να δουλεύω διεθνώς.
Οι εναλλακτικοί χώροι δουλειάς ήταν τότε σπάνιοι και έγινε με αυτό ως σκεπτικό. Το ίδιο ισχύει και για το «Φεστιβάλ Εναλλακτικής Σκηνής» (F.E.S.), που στα έξι χρόνια της ύπαρξής του (2003-2008) έδωσε αφενός βήμα σε νέους καλλιτέχνες και αφετέρου προσκάλεσε σημαντικά ονόματα από το εξωτερικό, όπως ο Yoshi Oida, το Grotowski Center, η Cristina Castrillo, και άλλοι, oι περισσότεροι από τους οποίους παρουσιάζονταν για πρώτη φορά στο Αθηναϊκό κοινό, και άνοιξε το δρόμο για περαιτέρω συνεργασίες.
Σήμερα, το τοπίο έχει αλλάξει, υπάρχει πληθώρα χώρων, και παράλληλα οι υποχρεώσεις μου εκτός Ελλάδας έχουν αυξηθεί, οπότε αφήσαμε το χώρο την Άνοιξη του 2014 και η ΕΝΤΡΟΠΙΑ συνεχίζει τις δραστηριότητές της ως Εταιρεία με βάση την Αθήνα.»
Πως είναι η Μαρίλλη σαν άνθρωπος;
«Με εγγενείς αντιφάσεις, όπως όλοι οι άνθρωποι. Άλλες φορές καταφέρνω να τις ενεργοποιήσω δημιουργικά, κι άλλες….με κατατροπώνουν. Ευτυχώς για μένα, ως τώρα τουλάχιστον, με βοηθούν να συνεχίσω η ακόρεστη περιέργειά μου, το απίστευτο πείσμα μου και η ονειροπόλα και ταξιδιάρικη φύση μου.»
Έχετε καθόλου ελεύθερο χρόνο για τα…προσωπικά σας και με τι ασχολείσθε για να εκτονωθείτε από την καθημερινή πίεση; Νομίζω με γιόγκα, τάι τσι, ιππασία, ορειβασία, σκι, κολύμβηση, ράφτιν, στίβο. Είστε βιονική γυναίκα;
«Τα φαινόμενα απατούν. Στην πραγματικότητα κάνω λίγες και επιλεγμένες δουλειές, αφού μου παίρνουν πολύ χρόνο για να τις ολοκληρώσω. Απλώς η δημιουργική μου ενέργεια είναι τόσο μεγάλη, που σε συνδυασμό με τη φυσική αντοχή μου, με ωθούν στο να δουλεύω σε εξοντωτικούς ρυθμούς, όταν χρειαστεί.
Παράλληλα όμως, έχω ανάγκη από διαλείμματα χαλάρωσης, που με βοηθούν να ισορροπώ και να δίνω στον εαυτό μου τη δυνατότητα περισυλλογής και έρευνας για τα επόμενα πρότζεκτ.
Επίσης έχω ανάγκη να ζω κοντά στη φύση όσο μπορώ και μεγάλη αγάπη στη θάλασσα. Στίβο έκανα ως έφηβη, μου έμαθε πολλά, και όσο για τη γιόγκα, το τάι τσι και άλλες πρακτικές, τις θεωρώ σημαντική συμβολή στην εκπαίδευση ενός περφόρμερ.»
Και τώρα να έρθουμε στο πολύ σπουδαίο. Μιλήστε μας για το «Manifesto 2083» που αναφέρεται σε μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της εποχής μας. Τι πραγματεύεται και γιατί το επιλέξατε;
«Το Μanifestο 2083», είναι μια παράσταση θεάτρου-ντοκουμέντου, που ανατέμνει το φαινόμενο της ανόδου του ακροδεξιού εθνικισμού στη σημερινή Ευρώπη, με αφορμή την περίπτωση του Νορβηγού Αnders Breivik και με βάση κείμενα από το ομώνυμο Μανιφέστο του.
Το έργο εξετάζει τους λόγους που μετέτρεψαν έναν επιφανειακά φυσιολογικό νέο άντρα σ’ έναν από τους μεγαλύτερους μαζικούς δολοφόνους της εποχής μας, επιχειρώντας να διαφωτίσει ποιοι υπήρξαν οι καθοριστικοί παράγοντες που τον ώθησαν σε μια τόσο ακραία ενέργεια.
Με δεδομένη τη σημερινή ευρωπαϊκή κατάσταση (έξαρση εθνικισμών) και την παγκόσμια συγκυρία (θρησκευτικός φονταμενταλισμός), θεωρώ σημαντικό και επείγον να διερευνηθεί ανυπόκριτα και σε βάθος το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο αυτών των φαινομένων.»
Η αντίδραση των θεατών ποια είναι, πως το δέχονται;
«Με μεγάλο ενδιαφέρον και εξαιρετικά θετικά σχόλια για την παράσταση. Το πιο σημαντικό για μένα ωστόσο, είναι το γεγονός ότι κάνουν ερωτήσεις μετά την παράσταση, θέλουν να μάθουν ακόμα περισσότερα, πράγμα που προδίδει την εσωτερική διεργασία που τους προκάλεσε.»
Κάποιο μελλοντικό σας σχέδιο;
«Προετοιμάζω τη νέα μας διεθνή παραγωγή «Prometheus Revisited», μια σύγχρονη προσέγγιση του Προμηθεϊκού μύθου, που χρησιμεύει ως μεταφορά για τρέχοντα οικολογικά ζητήματα, σε συνάρτηση με το αξιακό σύστημα του Δυτικού πολιτισμού.
Το project θα αναπτυχθεί μέσα από έρευνα και καλλιτεχνικές διαμονές (residency) σε Αυστραλία, Καναδά, Γερμανία και Ελλάδα, και θα ολοκληρωθεί σε Βερολίνο και Αθήνα με την ομώνυμη παράσταση.»
{jcomments on}
