Έχει γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από την τηλεόραση και τις δημοφιλείς σειρές «Η ζωή της άλλης», «Κλεμμένα Όνειρα», «Χωρίς όρια», όμως έχει παίξει και σε πολύ αξιόλογες παραστάσεις και μιούζικαλ ακόμη, δίπλα σε φτασμένους καλλιτέχνες.
Απόφοιτος των Σχολών Δραματικής Τέχνης Ίασμος και Μαίρης Βογιατζή- Τράγκα, έχει την αισιοδοξία του Τοξότη, που είναι και το ζώδιό του, αφού γεννήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου.
Μέχρι τις 27 Ιουνίου 2015 θα πρωταγωνιστεί στο έργο «Στα Σκοτεινά- Making Movies» στον τεχνοχώρο Cartel.
Φιλοξενούμε τον Ορέστη Τρίκα.
Κύριε Τρίκα, μιλήστε μας για τα παιδικά σας χρόνια και την απόφασή σας να ασχοληθείτε με την υποκριτική.
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Καματερό με την μητέρα μου και τον αδερφό μου, Ευτυχώς ήμουν από τα παιδιά που είχα την τύχη να παίξω σε αλάνες, να σκαρφαλώνω σε δέντρα, να εξερευνώ εγκαταλελειμμένα σπίτια, να ανεβαίνουμε στα βουνά με τα υπόλοιπα παιδιά τις γειτονιάς και να φτιάχνουμε φανταστικές ιστορίες.
Η υποκριτή ήρθε από πολύ νωρίς στην ζωή μου, ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός από τα πέντε μου, θυμάμαι η δασκάλα μου στο δημοτικό κυρία Γιάννα πάντα με έβαζε στις σχολικές παράστασης. όταν πήγα δέκα έγραφα έργα μαζευόμασταν με τα παιδιά της γειτονιάς, φτιάχναμε αυτοσχέδια θέατρα με ότι βρίσκαμε και παίζαμε.
Η απόφαση είχε παρθεί το μόνο που έμενε ήταν να σπουδάσω. ‘Ετσι σε ηλικία 15 χρονών έδωσα εξετάσεις και πέρασα στην δραματική σχολή του Ίασμου, και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.»
Ποιος σας βοήθησε στο πρώτο σας ξεκίνημα;
«Καταρχάς, η μητέρα μου, που στήριξε την απόφαση μου αυτή και με βοήθησε να κάνω πράξη τα όνειρά μου. Αν είχα γεννηθεί σε μια άλλη οικογένεια δεν ξέρω κατά πόσο θα είχε εξελιχθεί έτσι η ζωή μου.
Η μητέρα μου είναι άνθρωπος που πάντα άκουγε τα θέλω μας τα συζητούσε και πάντα στήριζε τις ανάγκες μας . Ήταν αυτό που λέμε φίλη με τα παιδιά της.
Μετά οι καθηγητές μου στην δραματική η Πέμυ Ζούνη, ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλός κ.α.. Στο θέατρο και στην τηλεόραση όσες δουλειές και να έκανα ήταν πάντα από ακρόαση, παρόλα αυτά ευχαριστώ όλους τους σκηνοθέτες που μου εμπιστεύτηκαν τους ρόλους μου.»
Πως αντιδράσατε όταν πήρατε τον πρώτο σας ρόλο και βρεθήκατε στα πλατό;
«Αν και η τηλεόραση ήρθε πολλά χρόνια μετά για εμένα , χάρηκα, χάρηκα πολύ, όπως άλλωστε χαιρόμουν και με όποια άλλη δουλειά έκλεινα στο θέατρο. Όταν μπήκα πρώτη φορά στο πλατό πάγωσα ,ένιωθα σαν το ψάρι έξω από το νερό, φοβόμουν, ήταν ένας καινούριος κόσμος για εμένα. Άλλοι κώδικες άλλες ορολογίες άλλη ατμόσφαιρα από αυτή του θεάτρου. Πέρασαν 2-3 χρόνια για να συνηθίσω και να χαλαρώνω.»
Οι τηλεοπτικές σειρές που πήρατε μέρος έγιναν επιτυχίες και η αναγνώριση ήρθε για σας γρήγορα. Σας άλλαξε το χαρακτήρα αυτό;
«Καθόλου το μόνο που άλλαξε είναι ο ελεύθερος μου χρόνος. Όλα αυτά τα χρόνια που ήμουν στο θέατρο άκουγα έβλεπα και επεξεργαζόμουν όλα όσα μου έλεγαν οι δάσκαλοι και οι συνάδελφοι που είχαν χρόνια εμπειρίας στην πλάτη τους και αν θες θωράκισα τον εαυτό μου.
Συνειδητοποίησα ότι η δουλειά αυτή δεν είναι τίποτα παραπάνω από τις υπόλοιπες . Η μόνη και ουσιαστική διαφορά είναι ότι τις περισσότερες φορές έχει ημερομηνία λήξης , ειδικά η τηλεόραση.»
Πιστεύετε στην τύχη, στο ταλέντο, στις κλίκες και είστε προληπτικός;
«Αλίμονο αν δεν πίστευα. Πολλές δουλειές τις πήρα από τύχη καθαρά. Ήμουν το σωστό άτομο στην σωστή στιγμή, άλλωστε θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί κατάφερα να κάνω συνεργασίες και δουλειές που ονειρευόμουν. Βέβαια δεν αρκεί μόνο η τύχη χρειάζεται και δουλειά.
Για εμένα ταλέντο είναι η σκληρή δουλειά. Όλοι μας μπορεί να έχουμε κάποιες ευκολίες στην υποκριτική άλλα το να μείνεις μόνο σε αυτές, δεν λέει τίποτα . Πρέπει συνέχεια να δουλεύεις και να εξελίσσεσαι.
Αυτό είναι ταλέντο για μένα. Τώρα, όπως σε κάθε δουλειά υπάρχουν κλίκες, έτσι υπάρχουν και σε αυτή. Υπάρχουν όμως και παρέες δηλαδή άτομα τα οποία συνεργάζεσαι σωστά, έχεις την ίδια ματιά στα πράγματα και ξέρεις ότι θα μπορέσεις να είσαι και να νιώθεις ο εαυτό σου. Να ξυπνάς το πρωί και να θες να πας με χαρά στην δουλειά σου. Όσο για το αν είμαι προληπτικός, όχι δεν είμαι, ακόμα τουλάχιστον…..»
Ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή σας μέχρι τώρα;
«Όταν έπιασα στα χέρια μου πρώτη φορά τον ανιψιό μου δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το συναίσθημα.»
Ένα περιστατικό που συνέβη στα γυρίσματα και το θυμάστε;
«Γυρίζαμε ένα επεισόδιο για το σίριαλ «Ζωή της Άλλης», ήταν Δεκέμβρης μήνας και εγώ έπρεπε να βουτήξω στην θάλασσα. Αποτέλεσμα: ανέβασα 40 πυρετό 3 μέρες και μία πλάτη μες τις γρατσουνιές και τα αίματα από τα βράχια που δεν φαινόντουσαν γιατί ήταν βράδυ.»
Ποιος ο μεγαλύτερος φόβος σας;
«Η μοναξιά….Παλιότερα φοβόμουν τον θάνατο, τώρα πια όχι συμφιλιώθηκα με την ιδέα.»
Τι συγχωρείτε στους ανθρώπους;
«Σχεδόν τα πάντα, δεν μπορώ να κρατήσω κακία.»
Το πιο πολύτιμο στη ζωή σας;
«Τα άτομα που αγαπάω και η δουλειά μου.»
Πως είναι η ιδανική γυναίκα για σας;
«Απλά πράγματα, να μου τρελαίνει το μυαλό.»
Πως βιώνετε την κρίση στη χώρα μας και τι θα είχατε να πείτε στους πολιτικούς μας;
«Όπως όλοι νομίζω. Με άγχος και φόβο που προσπαθώ να τον κατευνάζω συνέχεια…..Στους πολιτικούς λεω ένα μεγάλο ντροπή και επιτέλους να παραδεχτούν την αλήθεια που μας έφερε εδώ που μας έφερε. Να πληρώσουν όσοι πρέπει και επιτέλους να φύγουν οι παλιοί και να έρθουν καινούριοι!!!»
Ο Ορέστης πως είναι σαν χαρακτήρας;
«Ένα παιδί με όλα τα καλά και τα κακά που μπορεί να έχει ένα παιδί….»
Την εποχή αυτή παίζετε στο Cartel «Στα Σκοτεινά- Making Moovies». Ποιος ο χαρακτήρας που υποδύεστε και με τι πραγματεύεται το έργο;
«Είναι μια σειρά από διαδοχικές ιστορίες ανθρώπων που συναντάμε καθημερινά και θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς.
Οι ήρωες σύγχρονοι, με αγωνίες, όνειρα και ελπίδες που προσπαθούν, όπως κι εμείς, να επιβιώσουν σε μια πραγματικότητα γεμάτη από κοινωνικές συμβάσεις.
8 Μονόλογοι, 8 διαφορετικές ιστορίες με κοινό παρονομαστή τον θεατή και την ανάγκη τους για λύτρωση και θέληση…..Υποδύομαι τρεις διαφορετικούς ανθρώπους. Ο ένας από αυτούς προσπαθεί να καταλάβει πως είναι να…..νιώθεις.
Ένα σημαντικό γεγονός τον σημάδεψε και κατέβασε τον διακόπτη των συναισθημάτων του. Τα πάντα γύρω του τα βλέπει και τα αισθάνεται σαν να είναι ταινία.
Ο δεύτερος είναι ένας killer διευθυντής αποζημιώσεων που στοχεύει και τρωει όποιον τολμήσει να απειλήσει την καρέκλα του και ο τρίτος είναι ένας πιτσιρικάς που του αρέσει να φτιάχνει ιστορίες.
Ωραίες και πιστευτές ιστορίες. Θα μπορούσε να είναι και ο παραμυθάς της παράστασης που εξιστορεί τις οχτώ αυτές ιστορίες που βλέπει ο θεατής.. Τα υπόλοιπα κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.15 στον τεχνοχώρο Cartel».
{jcomments on}
