Σχέδιο για την αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους κατέθεσε προς τους δανειστές η Ελληνική Κυβέρνηση.
Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει έναν τύπο μόχλευσης και συγχρόνως μια σημαντική παράμετρο: Το ακριβό και βραχυπρόθεσμο κομμάτι του χρέους να μετατραπεί σε μακροπρόθεσμο και φθηνότερο.
Δύο είναι τα σκέλη της πρότασης η οποία, αν γίνει αποδεκτή, μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμη λύση: Την αναδιάρθρωση του χρέους στον δημόσιο τομέα και εν συνεχεία την αναδιάρθρωση στον ιδιωτικό τομέα.
Η αναχρηματοδότηση του χρέους του δημόσιου τομέα που είναι και το κυρίαρχο τμήμα, δεν περιλαμβάνει «κούρεμα».
Ειδικοί που έχουν μελετήσει την πρόταση αναφέρουν τα εξής:
Υπάρχει ο πρώτος παράγοντας που εμπλέκεται με το χρέος: Ο ESM και το ΕΤΧΣ (Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας). Ο δεύτερος παράγοντας είναι η ΕΚΤ, ο τρίτος είναι το ΔΝΤ και ο τέταρτος οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Το τελευταίο αυτό τμήμα του χρέους περιλαμβάνεται στο ελληνικό πρόγραμμα διευκόλυνσης Δανείου (GLF), το οποίο χρονολογείται από το πρώτο μνημόνιο, που υπογράφτηκε τον Μάιο 2010. Οι λήξεις του χρέους στον μηχανισμό ΕSΜ-ΕΤΧΣ και τα δάνεια GLF είναι μακροπρόθεσμες και το επιτόκιο χαμηλό.
Ως εκ τούτου η κεντρική ιδέα στο σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης είναι οι δύο παραπάνω μηχανισμοί να απορροφήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του συνολικού χρέους της χώρας μικραίνοντας το χρέος προς τους άλλους φορείς αντίστοιχα.
Το χρέος της Ελλάδας προς την ΕΚΤ (που απορρέει από τα ομόλογα SMP τα οποία και αγοράστηκαν από την ΕΚΤ στις 2010/11) είναι βραχυπρόθεσμο και έτσι δημιουργείται ένα χρηματοδοτικό κενό σε βραχύ και μεσοπρόθεσμο διάστημα. Επιπλέον, αποτρέπει τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Το πρόγραμμα αποπληρωμής του ΔΝΤ έχει αυξημένες δόσεις κατά τη διάρκεια του 2015, έτος που είχε προβλεφθεί οικονομική ανάκαμψη. Έτσι λοιπόν οι ελληνικές αρχές προτείνουν το χρέος προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ να αναχρηματοδοτηθεί μέσω του μηχανισμού ESM.
Πώς θα γίνει η αναχρηματοδότηση
Βήμα 1: Η Ελλάδα αποκτά μια νέα υποχρέωση απέναντι στον ΕSM, για επαναγορά των ομολόγων SMP από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ύψους 27 δις ευρώ. Με την επαναγορά των συγκεκριμένων ομολόγων αυτά αποσύρονται.
Έτσι, η ΕΚΤ αποπληρώνεται πλήρως και εφάπαξ για το υπόλοιπο των ομολόγων SMP. Η Ελλάδα θα έχει εξαλείψει βραχυπρόθεσμο χρέος ονομαστικής αξίας 27 δις προς την ΕΚΤ και ως αντάλλαγμα θα αποκτήσει μια νέα υποχρέωση της ίδιας ονομαστικής αξίας προς τον ESM.
Συγχρόνως θα έχει επιτύχει τη δυνατότητα συμμετοχής της στο Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ που συντομεύει την επιστροφή της και στις χρηματαγορές.
Βήμα 2: Με την αποπληρωμή των ομολόγων SMP στην ΕΚΤ, η ΕΚΤ θα επιστρέψει στην Ελλάδα το σχετικό «κέρδος» (περίπου 9 δις) που αποκόμισε αγοράζοντας τα ομόλογα αυτά σε τιμή χαμηλότερη της ονομαστικής τους αξίας, κάτι που προβλέπει και η υπάρχουσα συμφωνία με τους δανειστές.
Βήμα 3: Η Ελλάδα χρησιμοποιεί μέρος αυτού του ποσού για να αποπληρώσει χρέος προς το ΔΝΤ ύψους 19,96 δις ευρώ. Το εναπομείναν χρέος στο Ταμείο (περίπου 11 δις ευρώ) αναχρηματοδοτείται μέσω της πρόσβασης που θα μπορέσει να αποκτήσει η χώρα στις αγορές και μέσω των εκταμιεύσεων από το ΔΝΤ (σύμφωνα με το υπάρχον πρόγραμμα του Ταμείου για την Ελλάδα, εκκρεμούν εκταμιεύσεις 16 δις).
Το ΔΝΤ συνεχίζει να παρέχει την τεχνογνωσία του, ωστόσο, οι χρηματοδοτικές του δεσμεύσεις μειώνονται.
Πλεονεκτήματα
Έτσι επιμηκύνοντας το χρέος και συνδέοντάς το με την άνοδο του ΑΕΠ στόχος είναι:
α)να μειωθεί το χρηματοδοτικό κενό το 2022 και 2023, και
β)να παρέχει ασφάλεια στην Ελλάδα στην περίπτωση αποκλίσεων από τον καθορισμένο ρυθμό ανάπτυξης.
Αδυναμίες
Το σχέδιο αυτό φαίνεται να συναντά την ισχυρή αντίδραση του ΔΝΤ όχι για τη δομή του, αλλά επειδή το Ταμείο λογίζει ως αναδιάρθρωση οτιδήποτε καταστήσει βιώσιμο το ελληνικό χρέος.
Προκειμένου να καταστεί βιώσιμο αλλά και να μην ξαναδημιουργηθεί, το ΔΝΤ επιθυμεί να λυθεί το ασφαλιστικό το οποίο αποτελεί πηγή αιμορραγίας για τον προϋπολογισμό της χώρας.
Η Ευρώπη με τη σειρά της χωρίς την τεχνογνωσία του ΔΝΤ δεν προχωρεί σε αναδιάρθρωση, διότι η ίδια δεν διαθέτει παρόμοια τεχνογνωσία.
To δεύτερο πακέτο πολιτικής της ελληνικής κυβέρνησης αφορά τον ιδιωτικό τομέα. Η μακροπρόθεσμη οικονομική ανάκαμψη θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τον ιδιωτικό τομέα, ενώ για να ξεκινήσει η ροή επενδύσεων θα χρειαστεί μια αρχική ώθηση.
Θα απαιτηθεί επίσης ένα εργαλείο που θα διαχειριστεί αποτελεσματικά τον μεγάλο όγκο των δανείων σε καθυστέρηση, τα οποία μπλοκάρουν το πιστωτικό σύστημα επί του παρόντος.
{jcomments on}
