Δεν μιλάμε για βραδινές τουαλέτες Κυριών. Μιλάμε για τουαλέτες που εξυπηρετούν τις……ανάγκες των Κυριών αλλά και των Κυρίων.
Πιο συγκεκριμένα μάλιστα, αναφερόμαστε στις απαράδεκτες τουαλέτες που εξυπηρετούν βασικά τους πολίτες που προσέρχονται στις εκδηλώσεις, στις συγκεντρώσεις και στα διάφορα δρώμενα που λαμβάνουν χώρα στην «περίφημη» – ο Θεός να την κάνει – αίθουσα του Πολιτιστικού μας Κέντρου του Δήμου Κηφισιάς.
Οι σκάλες που οδηγούν προς τις τουαλέτες……για κλάματα!
Αναφερόμαστε σε τουαλέτες που ακόμη και τα ιστορικά…..«γιο-γιο» των Λουδοβίκων των Βερσαλλιών, θα αισθάνονταν μια χαρά μπροστά στις τραγικές λεκάνες και τον υπόλοιπο περιβάλλοντα αυτές χώρο, που θυμίζουν Ομόνοια μιας άλλης εποχής.
Και να σκεφθεί κανείς ότι κατορθώνουν να επιζούν στην Κηφισιά του 2015!Και για να λέμε του στραβού το δίκαιο, αυτή είναι η κατάσταση που παρέλαβε η νέα Διοίκηση…….άλλο βέβαια ότι μπορούσε να είχε μέχρι σήμερα βελτιωθεί!
Κατάσταση υποτιμητική φυσικά για μια πόλη που κατά τα άλλα, φέρει συχνά τα διακοσμητικά «Αρχόντισσα» και «Καλλίστη» και άλλα τέτοια, και η οποία εάν φιλοξενούσε επί εποχής μας τον Μένανδρο σήμερα, θα του έδινε σίγουρα ένα πολύ ενδιαφέρον έναυσμα για μια ακόμη Αττική του κωμωδία.
Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί επί δεκαετίες τώρα, από τον καιρό που γνώρισα τους χώρους του Δημοτικού μας Μεγάρου όταν υπηρέτησα το Πολιτιστικό Κέντρου του Δήμου μας (1994-1998), παραμένω με την αίσθηση ότι παρ' όλες τις πολύ φιλότιμες προσπάθειες του προσωπικού καθαριότητας, ο ευαίσθητος αυτός χώρος στο σύνολο του, εκπέμπει αίσθηση εγκατάλειψης.
Κατά την όχι αναγκαστικά ορθή μου γνώμη, ακόμη και μικρά εμπορικά καταστήματα φροντίζουν να κοσμούν τούς χώρους των τουαλετών τους ώστε και αυτοί, να δημιουργούν στον επισκέπτη τους έναν προθάλαμο θετικής εντύπωσης.
Κάποιος – θυμάμαι – έλεγε κάποτε: «Δείξε μου (όχι τον φίλο σου) την τουαλέτα σου να σου πω ποιός είσαι». Μέχρις ενός σημείου η ρήση αυτή νομίζω ότι λέει πολλά. Πράγματι, ένας τέτοιος χώρος φροντισμένος, νομίζω ότι λέει πολλά.
Η νοικοκυροσύνη, η καθαριότητα και γενικότερα η ευπρέπεια, είναι βασικά δείγματα πολιτισμού και καθόλου δεν προϋποθέτουν ειδική οικονομική ευμάρεια για να παρουσιάζεται κανείς και να είναι σωστός.
Αυτά είναι γνωστά σε όλους μας αλλά δυστυχώς πολλοί ακόμη σ' αυτόν τον τόπο δεν τα αξιολογούμε ορθά και εγώ σας εξομολογούμαι ότι δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα που τα αναφέρω καν εδώ, αλλά βλέπετε, συχνά χρειάζεται κανείς να επαναλαμβάνει τα όσα πρέπει να ακούγονται από καιρού εις καιρό.
Το θέμα όμως κατά την γνώμη μου φοβούμαι ότι βρίσκεται στην ξεχασμένη πλευρά του φεγγαριού, που είναι αυτοί οι ευαίσθητοι χώροι του Πολιτιστικού μας και που θυμίζουν μακρινά εγκαταλειμμένα χωράφια Ελλήνων μεταναστών!
Διερωτώμαι λοιπόν: Είναι άραγε και αυτό ένα δείγμα της Κηφισιάς που μας αξίζει;
Κατεβείτε στο υπόγειο και θαυμάστε:
Τις σκάλες που οδηγούν προς τους χώρους αυτούς για τους οποίους γράφω. Σκάλες που εξυπηρετούν και ως αποθήκες διαφόρων αντικειμένων και που τελειώνουν εκεί που αρχίζει η ασχήμια και η λύπη. Λεκάνες με, η χωρίς καπάκια, και με καθίσματα η και χωρίς καθίσματα, που η έλλειψη τους επιτάσσει ….αιώρηση του εξυπηρετούμενου, εάν φυσικά το επιτρέπει η ηλικία του. Δηλαδή…..θρήνος.
Από εκεί και πέρα θαυμάζει κανείς νιπτήρες ραγισμένους από την πολυκαιρία, δάπεδο σε κατάσταση προχωρημένης φθοράς, ανδρικές λεκάνες εκτός χρήσεως φιμωμένες σαν ταριχευμένες μούμιες, πλακάκια τοίχου ραγισμένα και σπασμένα, και εργαλεία καθαριότητας που βλέπεις εδώ και εκεί στριμωγμένα αναγκαστικά διότι προφανώς δεν υπάρχει χώρος για να φυλαχθούν αλλού.
Υπάρχουν και άλλα χαριτωμένα που θα μπορούσε να προσθέσει κανείς όπως π.χ. η πόρτα του ανδρικού τμήματος που παρόλο ότι διαθέτει κάποια σούστα δια να την κρατάει κλειστή, αυτή επί όσα χρόνια θυμάμαι δεν βρίσκεται πάντα σε λειτουργία και οι προσερχόμενες στο παραπλεύρως γυναικείο τμήμα κυρίες, αναγκαστικά, συχνά δέχονται εικόνες των εν παρατάξει…..εξυπηρετουμένων ανδρών.
Είμαι βέβαιος και το επαναλαμβάνω, ότι το προσωπικό καθαριότητας κάνει εν προκειμένω το καλλίτερο δυνατόν αλλά το έργο τους γίνεται άχαρο όταν προσπαθούν να λάμψουν ένα χώρο που όμως λόγω παλαιότητας και φθοράς στην ουσία παραμένει θλιβερός καθώς φοράει εκείνη την πατίνα του χρόνου και προπαντός της φθοράς που όλα τα ισοπεδώνει.
Επί πλέον νομίζω, ότι εδώ, μπορεί κανείς να κάνει και κριτική και να αναφερθεί στη συμπεριφορά πολλών επισκεπτών του χώρου οι οποίοι κυριολεκτικά δεν έχουν εμπεδώσει καλά μέσα τους πως η επίσκεψη των τουαλετών δεν τελειώνει με την δική τους – πολύ συχνά χείριστη – χρήση, αλλά ότι έπονται και άλλοι, πολλοί άλλοι, τους οποίους πρέπει να τους σεβαστούν, μεταξύ των οποίων, κυρίως και το προσωπικό, που τα δίνει όλα με αυτές τις τόσο δύσκολες συνθήκες εργασίας.
Τελικά επιτρέψτε μου να ρωτήσω: Πρόκειται να μπει σειρά μετά από τόσες δεκαετίες που πέρασαν και να ξαναδούμε τουαλέτες του Πολιτιστικού….πολιτισμένες;
Το θέαμα προς το παρόν παραμένει για κλάματα και οίκτο και σύντομα νομίζω ότι θα μας κράξουν εάν δεν συμμορφωθούμε! Και πόσο δίκαιο θα έχουν.
Για να δείτε τις λεζάντες των παρακάτω φωτό με τις απαράδεκτες τουαλέτες, κάντε κλικ πάνω στην κάθε μία ξεχωριστά:
{joomplucat:124 limit=6}
{jcomments on}
