Ο παππούς, Λεωνίδας Φασέας, πρέπει να ήρθε στο Κεφαλάρι της Κηφισιάς γύρω στα 1890-1892, δεδομένου ότι γνωρίστηκε με τους Γεωργαντάδες, που είχαν μπει στην οικογένεια του Θοδωρή Κολοκοτρώνη και ήταν Παλατιανοί μέσω του γάμου με τον τελευταίο απόγονο του Θοδ. Κολοκοτρώνη, την «Μπέμπα» του Γεώργιου Κολοκοτρώνη, εξ ου και ο κεντρικός δρόμος του Κεφαλαριού «Γεωργίου Κολοκοτρώνη».
Οι τσιφλικάδες Γεωργαντάδες νοίκιασαν στον Λ. Φασέα ένα ξενοδοχείο με εστιατόριο που είχαν μέσα στο (σημερινό) πάρκο του Κεφαλαριού (αγνοώ το όνομα). Αφού το «δούλεψε» 3-4 χρόνια ο Λ. Φασέας, ζήτησε και του νοίκιασαν (εκμίσθωσαν) οι Γεωργαντάδες – και αργότερα αγόρασε απ’ αυτούς – τον «Μύλο» (σημερινό Ξενοδοχείο «21», στη Γ. Κολοκοτρώνη).
Συν τω χρόνω, ο Λ. Φασέας έχτισε, εξ ιδίων, το Εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, εντός του σημερινού Πάρκου του Κεφαλαριού. Αρκετά αργότερα, έπεισε μεγάλο-παράγοντες – π.χ. τον καπνέμπορο Νίκο Μαργαρίτη, κ.ά. – να συνδράμουν οικονομικά στην έγερση και εικονογράφηση του κυρίως Ναού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα και πάλι εντός του δασικού χώρου του (σημερινού) Πάρκου του Κεφαλαρίου. (Προσωπικά, αμφιβάλλω εάν υπάρχουν Άδειες Οικοδομής και για τις δύο Εκκλησίες, καθώς σχεδόν όλες οι Εκκλησίες στην Επικράτεια χτίστηκαν χωρίς οικοδομική άδεια).
Το 1950, οι Κηφισιώτες αποφάσισαν να ψηφίσουν για Δήμαρχο τον Γιάννη Βαρουξάκη, Αρχιτέκτονα – Πολιτικό Μηχανικό. Ο Βαρουξάκης είχε κιόλας δώσει αποδείξεις της επαγγελματικής αξίας του με αρκετές σχεδιάσεις και εκτελέσεις έργων οικοδομής με, κυρίως, χρήση άσπρου τούβλου του Δηλαβέρη και σχέδια κάπως άγγλο-φέροντα.
(Νομίζω ότι στην οδό Μυρσίνης, του Δημαρχείου, υπάρχουν τρία τέτοια κτίσματα. Το ένα, μάλιστα, στην τομή Μυρσίνης και Πατριάρχη Μάξιμοu – πρώην ιδιοκτησίας Πελεκάνου – πρόσφατα ανακαινίστηκε και αποτελεί ένα απ’ τα ωραιότερα κτίρια της Κηφισιάς).
Ο Βαρουξάκης είχε σκεφτεί να μεταφέρει την αφετηρία-τέρμα των λεωφορείων προς / από την Κηφισιά (Πλατεία Κάνιγγος-Πλάτανος) στο Κεφαλάρι, ώστε να αποσυμφορηθεί η Πλατεία του Πλάτανου (ήταν, άλλωστε, διαφορετικά διαμορφωμένη και στριμωγμένη τότε).
Αν δεν κάνω λάθος, κάθε δύο λεωφορεία στον Πλάτανο αντιστοιχούσαν με ένα στο Κεφαλάρι. Γι’ αυτό κατασκεύασε το κτίσμα στην οδό Φιλαδελφέως, για ν’ αποτελέσει ένα εξαιρετικό Σταθμαρχείο των λεωφορείων. Στεγασμένο, με καμιά εικοσαριά ανδρικά ουρητήρια και 6-7 τουαλέτες στο υπόγειο.
Για ανεξήγητους λόγους, το κτίριο ουδέποτε ολοκληρώθηκε και ουδέποτε αποτέλεσε Σταθμαρχείο των λεωφορείων. Έμεινε ημιτελές και απέκτησε το όνομα «ο τάφος του σπανού», καθώς ο Βαρουξάκης ήταν «σπανός» από γένια.
Αυτά γύρω στο 1952-1953. Το 1954 τέλειωσε η δημαρχία του Γιάννη Βαρουξάκη και τις εκλογές κέρδισε ο Σωτήρης Σκοπετέας. Μολονότι οι περίοδοι που αναφερόμαστε είναι μετεμφυλιακές και με ένα ανοργάνωτο κράτος, θα μου προξενούσε έκπληξη εάν ο Γ. Βαρουξάκης, ως Δήμαρχος Κηφισιάς, προχώρησε σε έγερση παράνομου κτίσματος.
Ένας συνετότατος και επαγγελματίας άνθρωπος. Θεωρώντας σαν δεδομένη τη νόμιμη οικοδόμηση του συγκεκριμένου κτιρίου από τον Βαρουξάκη, έστω και αν το σημερινό Άλσος του Κεφαλαριού θεωρηθεί «δασική έκταση» – όπως είχε αποφανθεί η αυθεντία του Ηλία Σπυρόπουλου – τότε η περίπτωση, νομίζω, θα πρέπει να ενταχθεί στις διατάξεις της παραγρ. 7 άρθρου 3 του ν. 998/1973, όπως αυτές σήμερα ισχύουν.
Εάν, τώρα, το κτίσμα έχει παράνομες προσθήκες και τροποποιήσεις καθ’ υπέρβαση, αναζητήστε τους Δημάρχους που ανέχθηκαν όλα αυτά, κάτω από τα μάτια τους και μπροστά από τα ανοιχτά τους χέρια.
Ο Π. Ιωαννίδης ήταν ο τελευταίος ενοικιαστής του δημοτικού κτιρίου της «ΑΛΑΣΚΑ» και οι τότε Δήμαρχοι εξακολουθούν να είναι ακόμα πολιτικά ενεργοί.
Αναζητήστε τους και καταλογίστε τους την «ηθική απαξίωση», μιας και τα αδικήματά τους έχουν παραγραφεί.
Κάνετε κάτι! Ο Δήμος Κηφισιάς – δηλαδή όλοι εμείς οι φορολογούμενοι – χάνει μερικές δεκάδες χιλιάρικα ευρώ κατά μήνα (!) εδώ και είκοσι χρόνια!
Πολλά λέγονται, πίσω από κλειστές πόρτες.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ της Kifisia Press:
Με τον χώρο της ΑΛΑΣΚΑΣ να παραμένει κλειστός…
μετά και από την μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε, για αδιευκρίνιστους λόγους, λίγο μετά τις 13:00 Κυριακή μεσημέρι, τον Αύγουστο 2003, επί Δημαρχίας Χιωτάκη, όπου και κατέστρεψε ολοκληρωτικά το χώρο, η….γωνία της ΑΛΑΣΚΑΣ φαντάζει πιο πολύ σαν φάντασμα που στοιχειώνει τις αναμνήσεις των Κηφισιωτών.
