Είναι να απορεί κανείς με την επιμονή του Κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη να επιδιώκει, πάση θυσία, λύση στο Κυπριακό.
Ορισμένοι μάλιστα θέτουν προβληματισμούς και ερωτήματα που ξεφεύγουν της πολιτικής.
Έγκυροι σχολιαστές αναρωτιούνται μήπως ο πρόεδρος της Κύπρου δεν έχει συναίσθηση της ιστορικότητας των στιγμών τις οποίες διαχειρίζεται.
Και για να προωθήσει μια λύση, όχι μόνο κάνει συνεχείς υποχωρήσεις αλλά και προσπαθεί να εξαιρέσει τον ελλαδικό ελληνισμό από το να έχει λόγο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης.
Στην προσπάθειά του αυτή αποδίδουν έγκυροι αναλυτές την επίθεση που έκανε προ ημερών στους «εξ Ελλάδος ταξιδιώτες» στην Κύπρο.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η Ελλάδα, κυρίως από τη διακυβέρνηση της δικτατορικής περιόδου, έχει βαρύτατες ευθύνες για την τροπή που πήρε το κυπριακό πρόβλημα.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία με πολλές παραμέτρους και διαστάσεις την οποία δεν μπορεί να υπονοεί ο κ. Αναστασιάδης για να επιβάλει στον κυπριακό ελληνισμό την πολιτική του. Διότι η Κύπρος είναι ένα κομμάτι του ευρύτερου ελληνισμού το οποίο, για πολλούς λόγους, έμεινε εκτός εθνικού κορμού.
Η επισήμανση αυτή δεν υποδηλώνει καμιά επιθυμία για το πρακτικώς αδύνατον σήμερα. Αλλά δεν νομιμοποιεί και τον κ. Αναστασιάδη να μιλά για «ταξιδιώτες εξ Ελλάδος».
Ούτε και νομιμοποιείται ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναφέρεται στους «Κύπριους που υφίστανται τις συνέπειες» μιας πολιτικής.
Διότι οι ευθύνες για την κυπριακή τραγωδία, όχι μόνο διαμοιράζονται αλλά τις συνέπειες της πολιτικής του εθνικού κέντρου τις υπέστησαν κατά καιρούς διάφορα τμήματα του ελληνισμού.
Με βάση το σκεπτικό του κ. Αναστασιάδη, ευλόγως και οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης θα μπορούσαν να αναρωτηθούν, άραγε τις πταίει για τη δική τους τραγωδία με τα Σεπτεμβριανά του 1955;
Στις δύσκολες στιγμές, λόγο για τις περιοχές στις οποίες βιώνει ελληνικός πληθυσμός έχουν όλοι οι Έλληνες. Όπως έχουν και ιστορικές ευθύνες.
Ο κ. Αναστασιάδης χειρίζεται λανθασμένα από ό, τι δείχνει η τροπή που παίρνει το Κυπριακό, μια ύψιστη εθνική υπόθεση.
Δεν είναι οι στιγμές κατάλληλες για να μείνει κανείς σε γενικόλογες επισημάνσεις. Την εποχή του Σχεδίου Ανάν, διαπρεπείς διεθνολόγοι, όπως ο καθηγητής Βαγγέλης Κουφουδάκης, είχαν αποδομήσει το περιεχόμενό του καταδεικνύοντας πως διαλύει την κυπριακή υπόσταση.
Σήμερα, χρειάζεται με επιμονή μια ανάλογη προσπάθεια διότι ο κ. Αναστασιάδης, και όσοι συμπλέουν με την πολιτική του, επισείουν το φάσμα σαρωτικών γεγονότων που θα επέλθουν αν η προσπάθεια για την εξεύρεση λύσης αποτύχει.
Αλλά, αυτό που τείνει να διαμορφωθεί ως πρόταση λύσης είναι ουσιαστικά παράδοση της Μεγαλονήσου.
Δεν επαρκεί ο χώρος για λεπτομερή αναφορά στην διαπραγματευτική τακτική και στις συμφωνίες που καταλήγουν οι διαπραγματευτές. Αυτό, ίσως, γίνει σε κάποιο λεπτομερέστερο κείμενο τις επόμενες ημέρες. Ορισμένα, όμως, σημεία του διαπραγματευτικού παρασκηνίου αξίζει να επισημανθούν.
Οι διαπραγματεύσεις ήταν καταδικασμένες να αποτύχουν διότι επί 9 έτη τόσο αυτή όσο και η προηγούμενη κυπριακή κυβέρνηση δεν διαπραγματεύθηκαν παρά μόνο τα κεφάλαια όπου η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει να δώσει, χωρίς να επιδιώξουν να διασφαλίσουν τις ελάχιστες κόκκινες γραμμές που έχουν τεθεί με αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου και χωρίς να επιδιώξουν τη διαπραγμάτευση στο εδαφικό και στο ζήτημα της ασφάλειας.
Οι διαπραγματεύσεις ήταν καταδικασμένες να αποτύχουν και επειδή οι συνεχείς υποχωρήσεις των τελευταίων εννέα ετών οδήγησαν στην – σε βαθμό ακαμψίας – «σκλήρυνση» των θέσεων της τουρκικής πλευράς.
Από τη στιγμή που η άλλη πλευρά έχει πάρει σχεδόν όλα όσα θέλησε στη διακυβέρνηση, δεν είχε κανένα κίνητρο να «δώσει» στο εδαφικό!!
Ο ίδιος και μεγαλύτερος κίνδυνος υπάρχει τώρα ενόψει των συνομιλιών της Γενεύης στις 12 Ιανουαρίου, καθώς η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει αποφασίσει ότι η διεθνής διάσκεψη για την ασφάλεια θα ξεκινήσει χωρίς να έχει προϋπάρξει συμφωνία ούτε καν στο Εδαφικό.
Η μόνη υποχρέωση των Τουρκοκυπρίων ως την 11η Ιανουαρίου είναι να καταθέσουν χάρτη με τις δικές τους απόψεις επί του Εδαφικού!
Ο κ. Αναστασιάδης παραβίασε τις δικές του κόκκινες γραμμές και αποδέχθηκε – με βάση το ανακοινωθέν του ΟΗΕ – πενταμερή και όχι πολυμερή Διάσκεψη για το ζήτημα της Ασφάλειας / Εγγυήσεων στην οποία δεν θα συμμετέχει η χώρα του!
Αυτό ο κ. Αναστασιάδης το αποφάσισε εν αγνοία της Ελλάδος και παρά τη σαφή άρνησή της στο Mont Pelerin να συμμετάσχει σε πενταμερή.
Από τη στιγμή, δε, που η Τουρκία πήρε αυτό που ήθελε, δηλαδή, ημερομηνία για πενταμερή, δεν έχει κανένα, πλέον, κίνητρο, να «δώσει» είτε στο Εδαφικό είτε στα άλλα κεφάλαια.
Το χάσμα που χωρίζει τις δύο πλευρές στο Εδαφικό δεν είναι το μοναδικό εμπόδιο που πρέπει να υπερπηδηθεί για να φτάσουμε στη διεθνή διάσκεψη για το ζήτημα της ασφάλειας, κάτι που ο κ. Αναστασιάδης αναίρεσε με τη συμφωνία της 1ης Δεκεμβρίου επιδιώκοντας να συμπαρασύρει την Ελλάδα στη Γενεύη.
Ακόμη και αν λυθεί το Εδαφικό και μείνουν ανοικτά αρκετά άλλα ζητήματα η Ελλάδα δεν μπορεί να διακινδυνεύει να πάει σε διεθνή διάσκεψη γιατί θα επιτρέψει στην Τουρκία να κερδίσει αυτό που η Ελλάδα αρνήθηκε να της δώσει στο Mont Pelerin.
Για να πάρετε μια ιδέα, να μερικά:
–O τρόπος υπολογισμού της πληθυσμιακής αναλογίας 4:1. Δεν υπολογίζονται οι περίπου 500.000 απόδημοι Ελληνοκύπριοι που έχουν καταγραφεί στο επίσημο Αρχείο Πληθυσμού, ενώ ο κ. Αναστασιάδης αποδέχεται άμεσα ή έμμεσα την πολιτογράφηση 124.000 εποίκων.
-Η τουρκοκυπριακή απαίτηση για εκ περιτροπής προεδρία, για περιορισμό εγκατάστασης ελληνοκυπρίων πολιτών στην τουρκοκυπριακή πολιτεία έως το 20% του τοπικού πληθυσμού, να μην υπάρχει ιεραρχία νόμων αλλά να εξισώνεται το Ομοσπονδιακό Σύνταγμα με τα συντάγματα των συνιστωσών πολιτειών.
Για την Ελλάδα, υπάρχουν προβλήματα και στις συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί:
Το δικαίωμα veto των Τουρκοκυπρίων σε όλες σχεδόν τις σημαντικές αποφάσεις της Ομόσπονδης Κύπρου.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στα κρίσιμα ζητήματα εξωτερικής και ευρωπαϊκής πολιτικής το αδιέξοδο θα αίρεται μέσω κλήρωσης!!
Οι υπάρχουσες συμφωνίες της Κύπρου με την Ελλάδα (ΑΟΖ, Εναέριος Χώρος, Search & Rescue Area), θα μπορούν να ανατραπούν με απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου εντός 24 μηνών μετά τη λύση.
Η σύνθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου (3:3) και οι αποφάσεις δια κλήρου σε περίπτωση ισοψηφίας, μπορεί να νομιμοποιήσει τις παράνομες συμφωνίες του ψευδοκράτους με την Τουρκία, ειδικά σε ό,τι αφορά την οριοθέτηση ΑΟΖ Τουρκίας- Κατεχομένων το 2012.
Αυτές είναι μερικές από τις εύλογες ανησυχίες της ελλαδικής πλευράς η οποία, δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάει στη Γενεύη.
Διότι αν υποχρεωθεί να ακολουθήσει τον Κύπριο ηγέτη, τόσο ο ίδιος όσο και η Τουρκία θα θεωρήσουν ότι θα μπορέσουν να φέρουν την Ελλάδα ενώπιον τετελεσμένων ή εκπλήξεων, όπως έγινε την 1η Δεκεμβρίου, υποχρεώνοντας την Αθήνα είτε να εγκαταλείψει τη Γενεύη είτε να δεχθεί τις υποχωρήσεις Αναστασιάδη. Και αυτό θα είναι εγκληματικό.
Σημείωση: Τις επόμενες ημέρες θα επιδιωχθεί μια πλήρης καταγραφή των ελλαδικών αποκλίσεων από την πολιτική Αναστασιάδη, σε σχετικό ρεπορτάζ.
Τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα και χρειάζεται η εγρήγορση ολόκληρου του ελληνισμού.
{jcomments on}
