Την αλληλεγγύη της Τουρκίας προς τον Παλαιστινιακό λαό επισημαίνει δημοσίευμα La Tribune υπογεγραμμένο από τον Φρανσουά Κλεμανσώ (François Clemenceau), υπογραμμίζοντας το τριήμερο πένθος που διέταξε ο Τούρκος πρόεδρος Erdogan, τον οποίον χαρακτηρίζει «Κεντρικό Νονό του Πολιτικού Ισλαμισμού»!…
Το δημοσίευμα επισημαίνει επίσης την κοινή δήλωση όλων των εκπροσωπούμενων στην τουρκική Εθνοσυνέλευση κομμάτων, με την οποία καταδίκασαν τον βομβαρδισμό την Τρίτη στο νοσοκομείο Al-Ahli στη Γάζα, αποδίδοντάς τον στο Ισραήλ, ως «έγκλημα κατά ανθρωπότητας», έκφραση που, όπως τονίζεται, δεν χρησιμοποιήθηκε για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου που διέπραξε η Χαμάς.
Στη συνέχεια, ο δημοσιογράφος εξετάζει κατά πόσον ο Τούρκος πρόεδρος μπορεί να διαδραματίσει το ρόλο του μεσολαβητή, τον οποίον και προσφέρθηκε να έχει, μετά την επικοινωνία του επικοινωνία του με τον Ισραηλινό Πρόεδρο και τον επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής.
Παραθέτοντας άποψη ατόμου, που γνωρίζει τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο οποίος υποστηρίζει…«Μην πιστεύετε, ότι η Τουρκία μόνη της θα φέρει τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστίνιους γύρω από ένα τραπέζι, για μια νέα ειρηνευτική διαδικασία βραχυπρόθεσμα», ο ίδιος διερωτάται, γιατί όχι, αφού κατάφερε να συμφιλιώσει τη χώρα του με το Ισραήλ, την Αίγυπτο ή τα ΗΑΕ, να επενδύσει εκ νέου σε μια πιο επαγγελματική διπλωματία από ό,τι στο παρελθόν, να επιβλέπει τις συμφωνίες μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Εθνών, ώστε η Ουκρανία να εξάγει την παραγωγή σιτηρών της, ενώ ο νέος Υπουργός Εξωτερικών, Hakan Fidan, ως επικεφαλής των τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών για 13 χρόνια, εργάστηκε στα παρασκήνια σε μια σειρά περιφερειακών διαπραγματεύσεων;
«Ο Erdogan, είναι ικανός να κάνει τον ενδιάμεσο είτε μεταξύ των ίδιων των Παλαιστινίων, είτε μεταξύ της Δύσης και της Χαμάς»…σχολιάζει η Dorothée Schmid, ειδικός στην Τουρκία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (Ifri), η οποία συμμετείχε την Πέμπτη και την Παρασκευή στις ετήσιες εργασίες του το Bosphore Institute, μια Γάλλο-τουρκική δεξαμενή σκέψης, που υποστηρίζεται από Τούρκους επιχειρηματίες.
Στο ερώτημα, αν η Τουρκία του Erdogan θα μπορούσε να επηρεάσει τη Χαμάς και να επιτύχει την απελευθέρωση ορισμένων από τους ομήρους, που κρατά από τις 7 Οκτωβρίου, από την Προεδρία, η οποία δεν κρύβει, όπως σημειώνεται, την εγγύτητά της με ορισμένα στελέχη της τρομοκρατικής οργάνωσης, απαντούν: «Δεν έχουμε καμία επιρροή στη Χαμάς αλλά επαφές».
Στο σημείο αυτό γίνεται αναφορά στη συνάντηση του ηγέτης της Χαμάς, Ismaïl Haniyeh, με τον Mahmoud Abbas, στην Άγκυρα τον Ιούλιο, που διοργάνωσε ο Τούρκος Πρόεδρος, ενώ υπενθυμίζεται, ότι το 2017, κάτω από την ήπια πίεση των χορηγών της, Χαμάς κατάφερε τελικά να τροποποιήσει το καταστατικό της, προβλέποντας κράτος για την Παλαιστίνη εντός των συνόρων της το 1967, χωρίς όμως να αναγνωρίζει το Ισραήλ.
Παραθέτοντας άποψη Ευρωπαίου διπλωμάτη, που χαρακτηρίζει «λάθος» το γεγονός, ότι «για χρόνια, οι Δυτικοί γενικά αποδέχονταν την ιδέα, ότι η ισραηλινό-παλαιστινιακή σύγκρουση ήταν χαμηλής έντασης και ότι τίποτα δεν έπρεπε να αλλάξει στο status quo»…ο δημοσιογράφος επισημαίνει τη σταθερότητα της Τουρκίας στην πραγματικότητα αυτής της σύγκρουσης, με την Dorothée Schmid να υπογραμμίζει από την πλευρά της, το συντονισμό της Τουρκίας με το Κατάρ και την ύπαρξη κοινών καναλιών.
Αρκετά, κατά τον δημοσιογράφο, για να είναι δραστήρια στα παρασκήνια και ακόμη, μια ημέρα, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Μία γραμμή βασιζόμενη στη Ισλαμιστική Δογματική αλληλεγγύη, αλλά και στον πραγματισμό, για να παραμείνει στην περιοχή ως δύναμη, με όλο τον σεβασμό στο Σιιτικό Ιράν, ορκισμένο εχθρό της «σιωνιστικής οντότητας», και στη Σαουδική Αραβία, που δελεάστηκε από τις Συμφωνίες του Αβραάμ με το Ισραήλ, που όμως η αιματοχυσία των τελευταίων ημερών οπισθοδρομεί.
