Με ιδιαίτερη χαρά διάβασα στην «Κηφισιά» της περασμένης 23ης Φεβρουαρίου, ότι παραδόθηκε το έργο «Ανάδειξη μνημείων Δημοτικής Ενότητας της Ν. Ερυθραίας».
Αισθάνθηκα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση και ας μου επιτραπεί να συγχαρώ Δημόσια τον Δήμο Κηφισιάς που έσκυψε με στοργή μπροστά στη δόξα που αντιπροσωπεύουν αυτά τα μνημεία που «τιμής ένεκεν» μας θυμίζουν στιγμές και εποχές που κάποιοι Έλληνες έγραψαν κι' αυτοί την συγκινητική τους ιστορία τόσο δυνατά δεμένη με την Πατρίδα μας.
Γράφω με την ελπίδα να έρθει μια μέρα που να μπορέσει να επιτευχθεί το ίδιο και με την Οικία-Μνημείο του ήρωα Παύλου Μελά, για τα όσα και εκείνος προσέφερε μαζί με τη ζωή του στην Ελλάδα μας.
Να έλθει μια μέρα που να έχουμε τη μεγάλη χαρά, η πόλη της Κηφισιάς – με τη βοήθεια των όσων πατριωτών ζουν σ' αυτήν την πόλη – και βέβαια όχι μόνον αυτών – να εκφράσουν το ενδιαφέρον τους, εάν όχι και την υποχρέωσή τους, εάν δεν την αισθάνονται, και να προστρέξουν στον ιερό σκοπό: Tην διάσωση ενός ιστορικό σπιτιού που αντιπροσωπεύει την ιστορία της απελευθέρωσης της Μακεδονία μας ολόκληρης !
Του σπιτιού του πρωτομάρτυρα του αγώνα, που καταρρέει καθημερινά μπροστά στην παντελή εγκατάλειψη! Του σπιτιού που περιμένει και αυτό ίσως κάποια μέρα να το φωτίσουν και αυτό τα φώτα και οι προβολείς της ευγνωμοσύνης μας.
Νομίζω πως ότι το ιερό αυτό μοναδικό κειμήλιο που το 2009 χαρακτηρίστηκε Μνημείο από το ΥΠ.ΠΟ. μας, αξίζει μια τουλάχιστον περίοπτη θέση στον ήλιο της αθανασίας και που αλίμονο, φαίνεται σχεδόν σαν να το καταδικάζουμε να ζει στο σκοτάδι της λησμονιάς μέχρι του οριστικού του θανάτου.
Ελπίζω πάντως να σφάλλω με αυτές τις απαισιόδοξες σκέψεις μου. Ελπίζω – μέχρι στιγμής – να διαψεύδομαι, αλλά μέχρι πότε;
{jcomments on}
