Ο κορυφαίος Αμερικανός στοχαστής του Χάρβαρντ Jeffrey Sachs δίνει την πραγματική εικόνα του πολέμου.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η κορύφωση ενός 30ετούς σχεδίου του Aμερικανικού νέο-συντηρητικού κινήματος στις ΗΠΑ, εξηγεί ο Jeffrey Sachs.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι γεμάτη με τα ίδια νέο-συντηρητικά στοιχεία που υποστήριξαν τους πολέμους των ΗΠΑ στη Σερβία (1999), στο Αφγανιστάν (2001), στο Ιράκ (2003), στη Συρία (2011), στη Λιβύη (2011) και που έκαναν τόσα πολλά για να προκαλέσουν τη Ρωσία σε εισβολή στην Ουκρανία, σημειώνει ο κορυφαίος Αμερικανός στοχαστής του Χάρβαρντ.
Η ανάλυση του Jeffrey Sachs έχει ως εξής:
Το ιστορικό των νέο-συντηρητικών είναι ένα ιστορικό καταστροφής που δεν μετριάστηκε. Ωστόσο, ο Μπάιντεν έχει στελεχώσει την ομάδα του με νέο-συντηρητικά στοιχεία. Ως αποτέλεσμα, ο Μπάιντεν οδηγεί την Ουκρανία, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση προς μια ακόμη γεωπολιτική καταστροφή.
Εάν η Ευρώπη έχει κάποια διορατικότητα, θα διαχωριστεί από αυτή την καταστροφική εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Οι ηγέτες των Neocon
Το κίνημα των νέο-συντηρητικών εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970 γύρω από μια ομάδα διανοουμένων, αρκετοί από τους οποίους επηρεάστηκαν από τον πολιτικό επιστήμονα του Πανεπιστημίου του Σικάγο Leo Strauss και τον κλασικιστή του Πανεπιστημίου Yale, Donald Kagan.
Οι ηγέτες των Neocon περιλάμβαναν τους Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (γιος του Donald), Frederick Kagan (γιος Donald), Victoria Nuland (σύζυγος του Robert), Elliott Abrams και Kimberley Allen Kagan (σύζυγος του Frederick).
Το κύριο μήνυμα των νέο-συντηρητικών είναι ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κυριαρχήσουν σε στρατιωτική ισχύ σε κάθε περιοχή του κόσμου και πρέπει να αντιμετωπίσουν ανερχόμενες περιφερειακές δυνάμεις που θα μπορούσαν κάποια μέρα να αμφισβητήσουν την παγκόσμια ή περιφερειακή κυριαρχία των ΗΠΑ, με σημαντικότερη τη Ρωσία και την Κίνα.
Για τον σκοπό αυτό, η αμερικανική στρατιωτική δύναμη θα πρέπει να τοποθετηθεί εκ των προτέρων σε εκατοντάδες στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο και οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι έτοιμες να ηγηθούν των πολέμων της επιλογής τους, όπως απαιτείται. Τα Ηνωμένα Έθνη πρέπει να χρησιμοποιούνται από τις ΗΠΑ μόνο όταν είναι χρήσιμα για τους σκοπούς των ΗΠΑ.
Αυτή η προσέγγιση διατυπώθηκε πρώτα από τον Paul Wolfowitz στο προσχέδιο του για την Καθοδήγηση Πολιτικής Άμυνας (DPG) που γράφτηκε για το Υπουργείο Άμυνας το 2002.
Το προσχέδιο ζητούσε την επέκταση του δικτύου ασφαλείας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη παρά τη ρητή υπόσχεση του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Hans-Dietrich Genscher το 1990 ότι η Γερμανική ενοποίηση δεν θα ακολουθηθεί από τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.
Ο Wolfowitz τάχθηκε επίσης υπέρ των Αμερικανικών πολέμων της επιλογής, υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της Αμερικής να ενεργεί ανεξάρτητα, ακόμη και μόνη της, ως απάντηση σε κρίσεις που προκαλούν ανησυχία για τις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τον στρατηγό Wesley Clark, ο Wolfowitz είχε ήδη ξεκαθαρίσει στον Clark τον Μάιο του 1991 ότι οι ΗΠΑ θα ηγούνταν των επιχειρήσεων αλλαγής καθεστώτος στο Ιράκ, την Συρία και άλλους πρώην Σοβιετικούς Συμμάχους.
Η συνέχεια στην ΠΗΓΗ………
