Κώστας Μακεδόνας: Ο μεγάλος ερμηνευτής στην Kifisia Press.

0
500

Η καταγωγή του είναι από τη Σαμαρίνα Γρεβενών, είναι τραγουδιστής, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και το πραγματικό του όνομα είναι Κωνσταντίνος Πάκας.

Ξεκίνησε σπουδές στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα άρχισε να τραγουδάει σε μπουάτ, όπου γνωρίστηκε με τον συνθέτη Σταμάτη Κραουνάκη.

«Ζήσε την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία. Δεν εφαρμόζεται εύκολα στην πράξη αλλά καλό είναι να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας»

Το 1988 μετακόμισε στην Αθήνα, μαζί με τη Βίκυ Μοσχολιού και την Τάνια Τσανακλίδου, ενώ τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό του δίσκο "Δεν έχω ιδέα" σε μουσική Κραουνάκη και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Έκτοτε κυκλοφόρησε δώδεκα ακόμα προσωπικούς δίσκους. 

Στη μέχρι σήμερα μουσική πορεία του έχει συνεργαστεί με τα πιο γνωστά ονόματα καλλιτεχνών. Το 2005 βραβεύτηκε στο Βατικανό μαζί με άλλους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες και προσωπικότητες για τις δωρεάν εμφανίσεις του σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις .

Εκτός από τη μουσική, έχει δίπλωμα πιλότου για αεροπλάνο και ελικόπτερο. Στις 19 Ιουλίου τον απολαύσαμε σε μια μεγάλη συναυλία στο Θέατρο Πέτρας μαζί με τους: Πίτσα Παπαδοπούλου, Μελίνα Ασλανίδου, Δημήτρη Σταρόβα, Κρατερό Κατσούλη, Ζωή Παπαδοπούλου, Γ. Θεοφάνους.

Φιλοξενούμενός μας ο μεγάλος ερμηνευτής Κώστας Μακεδόνας.

Κύριε Μακεδόνα, κατ αρχήν πείτε μας για την καταγωγή σας και ποιος σας…βάφτισε από Πάκα σε…Μακεδόνα;

«Από την μεριά του πατέρα μου έχω καταγωγή από τη Σαμαρίνα και από τη μεριά της μητέρας μου από το Τσανάκαλε της Μ. Ασίας. Νονοί μου ήταν οι καλλιτεχνικοί μου γονείς, ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου. Η «βάφτιση» έγινε το 1989 λίγο πριν κυκλοφορήσει το ΔΕΝ ΕΧΩ ΙΔΕΑ»

Πως είσαστε σαν παιδί και από πότε σας δημιουργήθηκε το ενδιαφέρον για τη μουσική και το τραγούδι;

«Ήμουν ήσυχο παιδί αλλά και ανήσυχο ταυτόχρονα. Νομίζω ότι το ενδιαφέρον μου για τη μουσική και το τραγούδι δημιουργήθηκε αυτόματα μόλις γνώρισα τον κόσμο»

Το τραγούδι με το πιλοτάρισμα πως τα…παντρέψατε;

«Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Το ένα συμπληρώνει μέσα μου το άλλο. Το ένα απαιτεί ψυχή και συναίσθημα και το άλλο μυαλό, μελέτη και συγκέντρωση.»

Σκεφτήκατε όταν πήρατε το δίπλωμα πιλότου να παρατήσετε το τραγούδι και να αλλάξετε επάγγελμα; Νομίζω ότι είχατε και προσφορές από εταιρίες.

«Φρόντισα να κάνω το επάγγελμα του πιλότου χωρίς να αφήσω το τραγούδι. Πιστέψτε με ότι δεν είναι εύκολο. Απλά αποφάσισα ότι αυτά τα δύο πράγματα και φυσικά η οικογένειά μου είναι κομμάτια της ζωής μου που δεν μπορώ να αποχωριστώ.

Δούλεψα και δουλεύω σκληρά για να καταφέρω να μην αφήσω τίποτα απ´ αυτά έξω από τη ζωή μου. Πέταξα μακριά από τη ζωή μου ό,τι δεν θεωρούσα σημαντικό»

Εκτός του τραγουδιού, εργάζεστε και σαν πιλότος σε εταιρίες; Τα συνδυάζετε και τα δύο δηλαδή;

«Είμαι πιλότος εναέριων γραμμών σε εταιρεία που εδρεύει στο εξωτερικό και εκπαιδευτής πτήσεων. Η δουλειά αυτή είναι σαν του γιατρού. Δεν σταματάς να διαβάζεις και να εκπαιδεύεσαι ποτέ. Οι φίλοι μου βαρέθηκαν να με ρωτάνε τι κάνω και η απάντηση μου να είναι διαβάζω…»

Τι αισθάνεστε ψηλά στους …αιθέρες και τι στο πάλκο;

«Όταν είσαι επαγγελματίας πιλότος αυτό που αισθάνεσαι είναι τεράστια ευθύνη. Πάντα υπάρχει βέβαια και η χαρά της πτήσης και η ικανοποίηση ότι βλέπεις και ζεις πράγματα που άλλοι άνθρωποι δεν θα τα δουν ποτέ. Αλλά και στη σκηνή πάλι το αίσθημα ευθύνης είναι μεγάλο.

Πρέπει να εκφραστείς, να βγάλεις από μέσα σου πολλά συναισθήματα, να τραγουδήσεις σωστά χωρίς ψεγάδια και κυρίως να ευχαριστήσεις και να ψυχαγωγήσεις τον κόσμο. Μ´ αρέσει να αισθάνομαι σαν ένας από το κοινό που ανέβηκε στη σκηνή να διασκεδάσει τους υπόλοιπους, τους φίλους του, την παρέα του»

Είστε από τους σπουδαιότερους ερμηνευτές μας. Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε καριέρα στο εξωτερικό;

«Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά καριέρα στο εξωτερικό τραγουδώντας μόνο ελληνικό στίχο δεν γίνεται. Χαίρομαι πολύ πάντως όταν τραγουδάω σε χώρες που ζουν Έλληνες μετανάστες και εισπράττω την αγάπη τους για ελληνική μουσική αλλά και την αγάπη τους για την Ελλάδα»

Όταν γίνατε πασίγνωστος και κοσμαγάπητος μέσα από τις ερμηνείες σας, παρκάρατε έξω από το σπίτι σας και το…καλάμι σας, εκτός του αυτοκινήτου; Ή όχι;

«Νομίζω ότι η στάση ζωής μου κι η πορεία μου είναι αρκετά για να σας απαντήσουν στο ερώτημά σας»

Εσείς αναδειχθήκατε σε μια «χρυσή» εποχή της μουσικής. «Χρυσή» και από οικονομικής απόψεως. Πως είναι τα κασέ τώρα;

«Χρυσή ήταν η εποχή όσον αφορά στα οικονομικά, γι αυτούς που είχαν διαφορετικές επιλογές χώρων έκφρασης , από μένα. Σαφώς ήταν υπέροχο ότι δουλεύαμε πολύ, πολλές μέρες το χρόνο και φυσικά δουλεύοντας πολύ πληρωνόσουν κι ικανοποιητικά.

Επιλογή μου ήταν πάντα να είμαι σε καλές καλλιτεχνικά και με αξιοπρέπεια δουλειές, αλλά αυτό δεν σου έδινε περιθώρια να ζητήσεις τα μεροκάματα που έτρεχαν στα νυχτερινά κέντρα, αυτά που λένε τώρα μεγάλες πίστες. Τώρα νομίζω πως για όλους τα κασέ είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά.»

Αν σας έδιναν ένα τραγούδι στο οποίο δεν πιστεύατε, θα το τραγουδούσατε, για την αμοιβή και μόνο; Ποιο τραγούδι σας αγαπάτε πιο πολύ;

«Αν έχω κάτι να με κάνει περήφανο στη ζωή μου είναι τα όχι που είπα για δουλειές που δεν με εξέφραζαν και για τραγούδια ευκολοσουξεδάκια του εξαμήνου. Θα μπορούσα να είχα βγάλει πολλά λεφτά αν είχα υποκύψει αλλά δεν θα ήμουν εγώ. Θα ήμουν κάποιος άλλος. Όλα τα τραγούδια μου τα αγαπώ το ίδιο. Αν ξεχωρίσω κάποιο αυτό θα είναι το «Μόνο μια φορά» γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που μ´ έβαλε σ´ όλα τα σπίτια»

Όλοι ξέρουν την επαγγελματική σας σταδιοδρομία, αλλά λίγα για την προσωπική ζωή σας. Πως καταφέρατε να κρατήσετε μακριά από τα φώτα ένα γάμο 20 ετών, τη σύζυγο και δυο παιδιά; Τώρα οι καλλιτέχνες το επιζητούν αυτό.

«Νομίζω ότι η προσωπική ζωή του καθενός είναι δική του υπόθεση γι αυτό και λέγεται προσωπική. Πάντα σεβόμουν τους καλλιτέχνες που έκαναν καριέρα με τα τραγούδια τους κι όχι με ερωτικά κι άλλου τύπου σκάνδαλα. Αυτά μου προκαλούσαν αηδία από τότε που ήμουν παιδί.»

Πως είναι ο Κώστας σαν άνθρωπος;

«Άλλοτε πολύ αισιόδοξος κι άλλοτε πολύ απαισιόδοξος, φιλότιμος, ευγενικός, φιλόδοξος, επίμονος κι υπομονετικός, μεγαλόθυμος κάποιες φορές και γκρινιάρης κάπου – κάπου»

Εύχεστε…Το μότο σας για τη ζωή;

«Ζήσε την κάθε μέρα σου σαν να είναι η τελευταία. Δεν εφαρμόζεται εύκολα στην πράξη αλλά καλό είναι να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας»

Στους πολιτικούς μας θα είχατε να πείτε κάτι;

«Να δούνε τα προβλήματα του λαού πραγματικά κι όχι επιφανειακά. Κι επιτέλους να λένε την αλήθεια.»

{jcomments on}

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Please enter your comment!
Please enter your name here