Προς τον Δήμο Κηφισιάς και τον Δήμαρχο,
Κατά το δωδεκάχρονο διάστημα της Χιωτάκειας Δημαρχίας «ευπρεπίστηκαν» τα ρείθρα των πεζοδρομίων της Κηφισιάς. Δηλαδή, αφαιρέθηκαν μερικές εκατοντάδες τόνοι ρείθρων/κρασπέδων από τα πεζοδρόμια και τοποθετήθηκαν έτοιμα, τσιμεντένια, ρείθρα.
Όταν πριν 100-120 χρόνια οι τότε διευθύνοντες την Κοινότητα Κηφισιάς χάραξαν τους δρόμους, τους ασφαλτόστρωσαν (μην ξεχνάμε, ότι ακόμα και μεταπολεμικά η Κηφισιά ξεχώριζε για τους, σε μεγάλη έκταση, ασφαλτοστρωμένους δρόμους της, σε σύγκριση μ' όλους τους Δήμους του Λεκανοπεδίου), τοποθέτησαν ρείθρα/κράσπεδα πεζοδρομίων από μεγάλα μπλοκ Πεντελικού μάρμαρου.
Τότε, το Πεντελικό μάρμαρο, σχεδόν, το «κλώτσαγες στο δρόμο». Τώρα, είναι είδος σπανίζον, πανάκριβο. Μόνο ως «μάρμαρο Διονύσου» κυκλοφορεί, που δεν είναι ακριβώς «Πεντελικό».
Από τα Λογιστικά Βιβλία του Δήμου λοιπόν: Πόσοι τόνοι μαρμάρων περιήλθαν στην εξουσία του Δήμου; Πόσο o τόνος ή το κ.μ. Και πού πουλήθηκαν; Ποιο το άμεσο ταμειακό όφελος του Δήμου μας;
Το Δημοτικό Κοιμητήριο Κηφισιάς είναι, ως γνωστόν, από χρόνια κορεσμένο. Κατά το Νοτιά, ένας δρόμος (η οδός Καλλιθέας/ Μπακογιάννη) το χωρίζει από ευμέγεθες οικόπεδο, που ανήκει στο ΙΚΑ.
Έχει, ποτέ, κάποια Δημοτική Αρχή κάνει κινήσεις:
α) Αναγκαστικής απαλλοτρίωσης;
β) Ευθείας αγοράς;
γ) Ανταλλαγής οικοπέδων με τον Δημόσιο αυτόν Φορέα;
O Δήμος θα μπορούσε να προβεί σε δανεισμό, να καταστεί κύριος του ακινήτου, να το διαμορφώσει σε Κοιμητήριο κατά σύγχρονο τρόπο και να το διαθέσει – με πλειοδοτικούς διαγωνισμούς σε οικογενειακούς τάφους.
Έτσι θα βγει ιδιαίτερα κερδισμένος. Θα καλύψει κοινωνικές ανάγκες, θα βάλει στο Ταμείο του σημαντικά ποσά, πολλαπλάσια του ύψους του δανεισμού του.
Ευελπιστώ ότι υπάρχουν έντιμα άτομα μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο που θα ξεπεράσουν τις μικροκομματικές δεσμεύσεις και θα προσπαθήσουν «να βρουν άκρη» σε παλιά και νέα ερωτήματα και να καταλογίσουν ευθύνες, παραπέμποντας στη Δικαιοσύνη τυχόν επίορκους διαχειριστές των Κοινών.
Με τιμή
Λεωνίδας Ι. Μαγκλής
{jcomments on}
